The Sequel: Chapter 25FOX MADRID’s point of viewPeople used to say that you can’t give up on someone because the situation’s not ideal. Great relationships aren’t great because they have no problems. They’re great because both people care enough about the other person to find a way to make it work. And that’s how our love is. We’re trying to make it work no matter how hard it is.Not because we have our children, but because both of us can’t imagine surviving the future without one another. Both of us wanted to spend each other’s lifetime. We are each other’s strength. And as I watched how the burning car fell into the cliff, I lost all my strength.“Fox, no!”Mabilis akong hinawakan ni Stone sa balikat para hindi ko takbuhin ang distansya ng bangin. Napuno ng luha ang aking mga mata at nandidilim ang aking paningin. The anger inside me flamed up and now I can feel myself moving into their own, it’s as if they have their own mind to control.I pushed Stone hard and walked towards Li
The Sequel: Epilogue IVY SHANE BARTOLOME’s point of view “Do you want me to sing a song for you? I will gladly do that, baby.” Then next thing I heard was a strumming of a guitar. “We were as one, baby. For a moment in time. And it seemed everlasting that you will always be mine. Now you wanna be free, so I’m letting you fly. Cause you know in my heart, girl. Our love will never die, no.” His voice suddenly cracked in the middle of singing and it’s kinda weird because… because I like his voice. Bumibilis ang tibok ng dibdib ko sa naririnig ko. “You’ll always be a part of me, and I’m part of you indefinitely. Girl, don’t you know you can’t shake me. Oh, Darling, cause you’ll always be my baby.” Narinig ko ang paghagugol nito kaya naman kusang tumulo ang luha sa ‘king mga mata. I looked at my parents confusedly. I don’t understand what exactly is happening right now. “Why am I crying?” Ngunit hindi sumagot si Mommy. Hanggang sa isang tinig na naman ang aking narinig ko. “Mommy, w
“I’m really sorry, Ivy. It’s just that… hindi mo ako pinagbibigyan. I want intimacy too, Ivy. Napaka-hard to get mo naman.”“Maniwala ka sa ‘kin, masyado kitang mahal. Nagawa ko lang ‘yon kasi lasing ako. Believe me.”“I love you, Ivy. But I am a man with needs. Kung hindi mo ibibigay ‘yon sa ‘kin, of course, sa iba ko hahanapin.”I scoffed, remembering those words from him makes me mad. Parang gusto ko siyang sakalin. Ang kapal ng mukha niya para sabihin ‘yon sa ‘kin. Kasalanan ko bang iyon lang ang habol niya sa ‘kin at nang hindi niya makuha, sa isang malanding babae niya hahanapin?“Waiter!” tawag pansin ko sa waiter. “Isa pa.”He showed me his awkward smile before picking up my glass for a refill. Sinamaan ko naman ito ng tingin. Paano ba naman kasi, parang napipilitan pa siyang tagayan ako, kala mo naman inuutang ko.“Ma’am, hindi ka pa po ba nalalasing? Malapit na pong maghating-gabi,” aniya.Tinaasan ko ito ng kilay. “Excuse me? Anong tingin mo sa ‘kin? Weak?”Well, naiintindi
Naalimpungatan ako sa sinag ng araw mula yata sa bintanang nakalimutan kong isara kagabi. Pilit kong iniwas ang aking mukha rito at tumalikod sa pwestong ‘yon. Niyakap ko ang unan na malapit sa ‘kin at wala sa sariling napangiti dahil sa sobrang pagkakomportable.The pillow was warm and comfortable. Plus, the fact that is smells good.But the moment it hugged me back, I frowned. Wala sa sarili kong dahan-dahang dinilat ang aking mga mata. My eyes immediately widened the moment I saw a stranger’s handsome face. Napatingin ako sa kamay kong na nakapatong sa kanyang dibdib. Ngayon ko lang din napagtantong nakaunan ako sa kanyang braso.Shit! What the hell happened last night?Gustuhin ko mang bumalikwas ng bangon ngunti natatakot akong magising ito at makita ako. I tried to move my legs but to my horror, the thing between my legs pained me as fuck! Muli akong napatingin sa binatang natutulog na nanlalaki ang mga mata.Hindi ko man masyadong maalala ang nangyari kagabi, I am pretty sure s
Tahimik akong umupo sa couch nang nakayuko. Masama ang tingin sa ‘kin ni Mommy habang si Daddy ay prenteng nakaupo sa couch at nagbabasa ng dyaryo na para bang walang amazonang bubuga ng apoy ano man oras ngayon.“Where the hell are you last night?” panimula ni Mommy. “Sa tingin mo ba hindi naming malalamang wala ka sa bahay ni April kagabi? Where the hell are you from last night?! Mag-uumaga ka na raw nakauwi sabi ni Manang Mary. What the hell are you doing with your life, Ivy Shane Bartolome?! Nahahawa ka na ba sa nobyo mong walang kinabukasan?!”Mas lalo akong napayuko. Now that she mention him, my chest tightened and tears are now forming on my eyes. Ngunit pinipigilan ko ang aking sarili na h’wag umiyak dahil mas lalo lang hahaba ang lectures ni Mommy sa ‘kin.“What are you doing with your life, Ivyne?!” tumaas na ang boses nito. “Answer me. Saan ka galing kagabi?!”I bit my lower lip tight and lifted my gaze at her. Mukhang nagulat ito nang makita ang namumuong luha sa ‘king mga
Sinukbit ko ang bag sa ‘king balikat at tumingin sa salamin. I’m wearing my school uniform. Hapit na hapit nito ang aking beywang at ang kaikliang palda na kulay maroon ay lalong nagpatingkad sa ‘king balat. Ito ang uniform ng mga Hotel and Restaurant Management course. Hindi ko alam kung bakit ito ang pinili kong kurso ngunit huling taon ko na ito. Next year ay graduate na ako. Napatingin ako sa pinto nang marinig kong may kumatok dito. Hindi ako sumagot at hinintay na lang na pumasok ang taong kumakatok. At hindi na ako nagulat nang masilayan ko si Daddy na pumasok sa loob. He’s wearing his corporate attire with the company’s logo on his left chest. Nagtataka nga ako kung bakit isang fox logo ang meron sa kanilang uniform. Hunter ba may-ari ng company nila Daddy? Hindi ko alam. At wala rin naman akong planong alamin. “Bakit po, Dad?” I asked. Lumapit ito sa ‘kin at nagulat ako nang yakapin niya ako. “Can you make it to school? Shall Dad take you to school.” Bumuntong hininga ako
Lumipas ang buong dalawang linggo at pilit kong binabaon sa limot ang mga nangyari. Masaya si Mommy na malamang hiwalay na kami ni Joshua. And then she started talking about that childhood sweetheart of mine that she wants me to marry. Napahilot ako sa ‘king sintido at bumaling sa labas ng bintana ng aking silid. Hindi ko alam kung ano ang dapat kong gawin ngayon. Today’s Friday, just the same as the day where I decided to go club and drank myself, creating another stupid mistake. Bahagya ng humuhupa ang issue tungkol doon sa lalaking naka-one night stand ko. And thankfully, God didn’t let our paths cross once again. Well, the world is too big. Hindi ko lang mawari sa iba kung bakit lagi nilang linya ang salitang ‘the world is too small’. E ang laki nga ng mundo, e. Humugot ako ng malalim na hininga at nag-decide na lumabas muna ngayon at aliwin ang aking sarili sa shopping. Bumangon ako sa kama at nagtungo sa ‘king closet para mamili ng aking damit. Napili ko ang isang kulay maroo
“Inumin mo muna ito para mainitan tiyan mo,” saad ni Manang Mary sabay abot sa ‘kin ng isang tasa ng paborito kong coffee.Tinanggap ko naman ito. Ngunit nang malanghap ko ang amoy nito ay nakaramdam na naman ako ng pagkaduwal kung kaya’y muli kong binigay kay Manang ang tasa.“Bakit? Ayaw mo ba nito?” takang tanong niya. I gulped and massaged my temple. “A-ayos lang po ako, Manang. May nakain lang pong masama.”Tinitigan muna ako nito bago siya sumagot. “Oh siya, sige. Maiwan muna kita rito at nang makapagpahinga ka. Gusto mo bang lutuan kita ng sopas?”Kahit na hindi ako mahilig sa sopas ay agad itong nagpaalam para makapagluto siya. Habang ako naman ay humiga na sa kama at pinikit ang aking mga mata. Abala pa rin ang isip ko sa kakaisip kung bakit ako nasusuka nang maamoy ko ang aking paboritong kape.Muli akong napatingin sa aking phone nang bigla itong mag-ring. Kaagad akong napairap sa isiping si April na naman ito dahil pinatayan ko siya kanina ng tawag.Bagot kong inabot ang