Undescribable Pleasure

Chapter 2 Third pov

“Daddy, Daddy… Gumising kana, we need you." Pangigising ng dalawang boses na tila 

mga anghel sa isang lalaking nakahiga sa isang kama.                          

        Kahit mabigat ang talukap ng kaniyang mga mata ipinilit niyang mamulat ang mga ito out of his curiousity to see what the two angels looked like.           

        Ngunit isang nakakabinging katahimikan ang sumalubong sa kaniya.                                                                                                                                   “Hmmm.” Tanging salita na siyang lumabas sa kaniyang bibig dahilan upang makuha ang atensiyon ng babaeng na siyang natutulog sa sofa. Labis na pagkagalak ang kaniyang nakita sa nasabing babae na agad siyang nilapitan.

                                                                      

       “A-axel?” Halos maluha sa galak ang ginang ng tuluyang makalapit, ngunit nanatili itong walang kibo at nakakunot ang noo sapagkat hindi niya alam ni pangalan ng ginang. 

                                                                               

 “Anak, ako ito ang mommy mo,” saad nito.

“Walter, Walter!” Pag sisigaw nito agad naman pumasok ang isang matangkad at may ka edarang lalaki, at ganoon rin ang reaksyon niya nang makita ito.

“Walter tawagin mo ang doktor.” Umiiyak na saad ng ginang.

“Why?”

“Sa tingin ko nagkaroon siya ng amnesia. Look, he's looking at us as if were strangers."  

“Wait, I'll call the doctor.” Saad niya saka mabilis na lumabas sa silid.

“Axel anak, don't you remember us?” Tanong nito agad naman itong napailing dahilan upang lalong umiyak ang ginang, agad namang pumasok ang isang doktor kasama ang kaninang lalaki.

"Mr. and Mrs.Walton can I talk to you privately?” Tanong nito sa kanila, agad naman silang umalis sa silid  kasama ang doktor.

Anong nangyari sa akin? Bakit ako naririto? Tanong nito sa sarili habang pilit inaalala ang lahat ngunit napahawak ito sa kaniyang ulo dahil sa biglaang pag sakit nito. 

“Axel, bakit?” Nag aalalang saad ng kakapasok lang na magandang babae. 

“M-my head hurts.” 

                                     

“Nurse tawagin niyo ang doktor sumasakit ang ulo ng asawa ko!” Sigaw nito sa kakadaan lang na nurse.

“Axel honey, ano pa ang mga nararamdaman mo? May masakit pa ba sayo?” Nag-aalalang saad nito, ngunit nanatili itong walang kibo at nakatitig sa kaniya.

“Axel?”                                   

  “Who are you?” Bakas naman ang labis na pagkagulat ng babae dahil sa kanyang sinabi.

“Ano kaba honey, ako ito si Jaslene. Your wife, remember?” saad nito.

“I'm sorry, ngunit hindi kita kilala.”    

Sumilay naman ang isang weirdong ngiti kay Jaslene matapos iyon sabihin ni Axel.                                       “It's okay, honey. Sa tingin ko dahil iyon sa car accident na nangyari sa iyo, it just takes you a while upang maalala mo ang lahat.” Nakangiti niyang saad nang biglang dumating ang mag-asawang Walton.  

“What are you doing here, Jaslene?!”           

              May halong galit na saad nito, dahilan upang magtaka si Axel, kung asawa niya ito at kung ina niya si Mrs. Walton bakit parang may tensyon sa pagitan nilang dalawa.

“Mommy, nag aalala lang po ako sa anak ninyo bilang kanyang asawa, may masama po ba doon?” saad nito habang nakatingin kay Axel.

“Nothing!” Sagot ni Mrs. Walton matapos tumingin sa asawa nito.

Kanina pa niya hinahanap ang dalawang angel na siyang dahilan ng kaniyang pagkakagising, ngunit hindi niya ito mahagilap.                                      

   “Um… nasaan ang mga bata?" Tanong nito dahilan upang magulat silang lahat.

“Anong ibig mong sabihin?” saad ng kaniyang              

   "Ang mga batang dahilan ng aking pagkakagising because they kept on calling me." Saad nito dahilan upang magulat si Jaslene.

“I-i think you just misheard, honey.” Kabadong saad ni Jaslene.

“Axel, did you saw the faces of those kids?” saad ni Mr. Walton.

“Hindi, pero I'm sure there were two. Anak ko ba sila?”

“No honey sapagkat si Axelia lang ang anak natin."  Saad nito habang ipinapakita ang litrato nilang tatlo na masayang kumakain ng ice cream.

Nakita ni Axel na tila may pinagtatalunan ang mag asawang Walton habang nakikipagbulungan. Dahilan upang tapunan niya ito ng tingin na siyang ikinatigil  

 ng mag asawa.

                                      

"Anak, masaya kami na nagising kana nais man sana namin ng mommy mo na manatili ngunit we had to leave because our hospital had an emergency." Mahabang paliwanag ni Mr. Walton.                               

"But once we figure this out, we'll be right back, son."  saad ni Mrs. Walton bago tinapunan ng tingin si Jaslene.

Kasalukuyang nilalaro ni Axel ang anak nitong si Axelia nang biglang tumawag ang matalik nitong kaibigan.

“Hello, what’s up dude,” saad nito sa kabilang linya.

“I’m just having fun with Axelia, bakit?” Saad ni Axel habang nakatingin sa anak na may matamis na ngiti.

“You mean Axelia, ang anak ni Jaslene?” saad nito dahilan upang  mapakunot ang noo ng kaibigan.

“Yes at anak ko rin… why is there something wrong?”                      “U-um…  wala naman. I'll talk to you next time bro kasi biglaang dumating ang mga regular customers ko.” Then he hung up.

Dahil sa inasal ni Johnrich naguluhan si Axel  sapagkat bakit sinabi niya na anak ni Jaslene kung pu-pwede man lang na ang anak ninyo. 

“Daddy?” Saad bigla ni Axelia dahilan upang mapukaw niya ang atensyon ng daddy niya.                                             “Yes sweetie?” 

“Nagugutom ako daddy. Can we eat some sandwiches?”

“Siyempre naman, what sandwich do you want?" 

                                          

    “Gusto ko po ng peanut butter sandwich, daddy.” Masiglang saad nito           dahilan upang magulat siya.                                

      “Are you sure? Hindi mo ba nakuha ang pagiging allergik ko sa mani?" He asked.

“I didn't, daddy,”

Kasalukuyan siyang  nakaupo sa desk nang biglaang tumawag ang lolo  

nito.                             

 Dahilan upang mapatigil siya sa kaniyang ginagawa.

“Napatawag po kayo, lo?” Saad nito sa kabilang linya. 

“Talaga Axel, that’s how you greet your grandpa?” Pang iinis na saad ni Mr. Morales sa kaniya.                               “

Sorry po lo, but I am currently busy right now,"          

"Hindi ka parin talaga nagbabago.” Mr. Morales said while chukling. 

“What do you mean?”

“Nothing, napatawag ako dahil gusto ko sanang maging guest speaker ka sa aking paaralan, ngayong paparating na nutrition month ng mga bata. Can you Aiden?" Pagkadinig nito  agad itong nakaramdam ng excitement at kakaibang  saya.                      

            "Oo naman po lo, when is that?”

“Salamat Aiden, it will be on monday. Tatawagan ko ngayon si Jerome upang maibook ka niya ng flight papunta dito,” 

“Okey, see you soon.” Saad nito nang biglang nitong nakita si Axelia na papalapit agad niya itong hinila upang makausap niya ang kanyang lolo.

“Sandali lang po, Axelia is here. She wants to talk to you." Saka ibinigay ang telepono sa bata. Ngunit bigla nitong binabaan ng tawag dahilan upang muntikang mapaiyak ang anak nito.                 Nagtataka man siya ay isinawalang bahala niya lang ito dahil baka coincidence lang.                   

Makalipas ang isang linggo, ngayong araw aalis si Axel  tungo Pilipinas, nagtataka man ito kung bakit siya lang ang naibooked ng lolo at hindi kasama ang mag-iina nito. Ngunit pinaniwalaan naman nito ang sinabi ng matanda na "Its just for the two of us to bond" .

“Daddy, I will miss you so much.” Maluha-luhang saad ni Axelia na siyang nakakapit sa kaniyang mga binti sa loob ng airport.  

                                      Hindi maiwasang maiyak ni Axel dahil ayaw nitong mawalay sa kanyang mag-iina ngunit nasasabik rin siyang makilala at makita muli ang kaniyang abuelo.       “Ano ba yan pinapaiyak mo naman si daddy. Halika nga dito.” Saka siya kinarga at hinalikan sa pisngi.

“Mag ingat ka doon, honey.” Saad ni Jaslene saka ito binigyan ng isang mahigpit na yakap.

“Mommy… I can't breathe.” Saad ni Axelia dahil naiipit siya sa pagka kayakap ng kanyang ina.               

    “Bye my two babies.” Saka binigyan sila ng halik sa noo.

“Daddy pagbalik niyo po, can you give me a little brother? Kasi po I'm too tired to play alone.”     Nagulat naman sina Axel at Jaslene sa sinabi ng anak                                     “Where did you know that sweetie?” Tanong sa kanya ni Jaslene.

"Sabi po ni mamita, kasi I told her that I was too tired to play alone. Can you daddy?” 

Matagal ng pinangrap ni Axel ang mag kapamilya at magka-anak ng babae at lalaki at ngayon naibigay na sa kaniya dahil doon wala na itong mahihiling pa.

“Of course sweetie. Anong gusto mo? Kambal?"

“Yay, that would be so great, daddy.” Masayang pagsang-ayon ng bata, dahilan upang pangdilatan ni Jaslene ang asawas 

"So you better prepare honey, dahil hindi tayo titigil hanggat hindi tayo nakakagawa ng kambal." He whispered to her huskily, dahilan upang mapalunok ito.

“Sige na. I got to go, bye.” Pagpapaalam nito sa kanila saka umalis.

Makalipas ang ilang oras na biyahe, narating din ni Axel ang bahay ng lolo nito.

Nakaramdam ng labis na excitement si Axel pagdating niya doon. Hindi niya man mawari kung bakit pinag pasiyahan na lang nitong matulog ng maaga.    While he was enjoying himself by licking her wet pussy, she moaned,         "Oh, ah please Axel … don't stop."                                                 She was the one who forced him to enter his manhood without hesitation when she said those words, forcing her to scream in pain. However, before it could fullhy bury itself inside her, she began sobbing, and he then realised that this was her first time. 

“You're a fucking virgen!” Galit na saad ng binata sa dalaga.

“Sorry.” Nahihiyang saad nito, akmang aalis na ang binata  sa pagkakapatong sa kanya ng pigilan siya nito.

“Please don’t stop, please.” Upon hearing those words, his currently buried manhood arose aggressively.

“Don’t worry I’ll be gentle.” Axel said, assuring her. He slowly brought his manhood to her wet pussy. When the young man finally sped up, she started to cry, but afterwards it soon transformed into undescribable pleasure.        Makikita na sana ni Axel ang mukha ng kanyang katalik, nang biglang makarinig ito ng mga katok sa pintuan na naging hudyat upang magising ito.

Tatayo na sana siya nang mapansing basa ang suot nitong boxer shorts, dahilan upang magtampi siya ng tuwalya.

“Wet dreams.” He said bago tuluyang buksan ang pintuan.

Matapos ang tagpong iyon agad nagtungo si Axel sa eskwelahan na pagmamay-ari ng kanyang lolo.                         

       Naging masaya naman ang pagiging guest speaker niya doon, nang biglang makahagip siya ng isang magandang babae na medyo may kasingkitan.                             

         Tumigil ang ikot ng kanyang mundo ng tuluyang masilayan ang kaniyang maamo at nakakabighaning mukha. Na para bang may humahatak sa kanya na patuloy itong pagmasdan.                                          

                                        

 His hopes of learning more about her and knowing if she was part of his past were dashed when the woman suddenly left. Kaya pinagpasiyahan nitong sundan ito dahilan upang hindi niya mapansin na parating ito dahilan upang tumilapon ang mga dala ni Chesah.

  “I’m so sorry.” Paghingi nito ng paumanhin kay Axel  habang hindi nag abalang tapunan ito ng tingin.

“No, ako dapat ang humingi ng tawad sa iyo.” Sabat ni Axel dahilan upang mapaangat ito ng tingin sa kaniya, ngunit para naman itong nakakita ng multo nang tuluyang masilayan ang kaniyang mukha. 

Hahayaan nalang sana ito ni Axel nang makita niyang hindi nakuha ng babae ang kanyang cellphone na siyang tumilapon.

“Miss wait… Your phone.” Pagtawag niya dito, ngunit kinuha lang nito ang telepono at hindi nagabalang magpasalamat, dahilan upang mapakunot ang kaniyang noo.        

      "It seems that she does know me based on her reaction." Saad nito bago tuluyang bumalik sa event.