SPENCER
“To all enrollees, please proceed to registrar's waiting area. Again, to all enrollees, please proceed to registrar's waiting area. Thank you!” Anunsyo ng registrar officer namin.Malapit na ang pasukan namin sa ikalawang semester ng taon, kaya abala kaming lahat na mga estudyante ng PSU sa enrollment ngayong araw. Subalit, bukod sa pagpapa-enroll, isa sa pakay ko sa pagpunta ngayong araw ay ang plano kong pakikipag-ayos sa dalawa kong kaibigan. Sa katunayan kanina ko pa sila inaabangan.Nakaupo ako ngayon mag-isa sa bench malapit sa registrar, pinapraktis ko ang sasabihin sa dalawa, kung makaharap ko na sila. Hindi naman siguro sila galit sa akin, ako lang naman kasi 'yung hindi sumasagot sa mga chat, text, at tawag nila. Alam kong nag-aalala na sila sa akin at gusto nilang humingi ng paumanhin. Ewan ko rin ba kasi sa sarili ko, naging over 'yung reaksyon ko nang malamang nakipagkasundo sila kay Aaron. Sa totoo lang sobra akong nagi-guiltAARON “Kuya, where are you?” I frowned as I asked him. Hindi ko mapigilang mainis dahil sa kanina pa ako naghihintay dito sa station of mother mary pero walang kuya Alvin na nagpapakita. So, after minutes of waiting I decided to call him instead. “Bro, malapit na 'ko! Just wait for me there okay, naabutan kasi ako ng traffic eh.” tugon nito sa kabilang linya. “Kuya naman eh, I knew it! There is no traffic, you're just late, aren't you? 'Wag ka ng magpalusot kuya.” napairap na lamang ako sa kanya. “I'm not! You're so superficial!” he said. “Whatever... Just please hurry, bakit ba kasi sa dinami rami ng lugar dito mo pa gustong makipagkita.” I said. “Why, do you remember something with that place?” sabi nito na sandaling nakapagpatahimik sa akin. “No-nothing! Wala naman, it's just... I mean napakalayo lang!” pahinto-hinto kong wika. “Nah... At least, worth it! Tignan mong view d
SPENCER “Hoy 'san ba tayo pupunta?” hindi ko na mapigilang magtanong sa mga kasama ko. Ngunit na imbis na sagot ay tumingin lang sila lahat sa akin. “Ano?” dagdag na tanong ko dahil sa naging reaksyon nila. “W-wala, basta may pupuntahan tayong iba.” sagot sa akin ni Larah. “Pero, akala ko ba sa Experanza tayo kakain? Eh malayo nang nalagpas natin oh.” sabi ko. “May pupuntahan nga tayo 'diba? Just don't be so kill Joy, can you?” sagot naman sa akin nito. Napairap na lamang ako at walang nagawa. Napaagitnaan ako ngayon ni Kevin at Raffy sa backseat ng bagong kotse ni Larah, nasa harapan naman ang babae katabi ng nagmamanehong si Raffy. Tinignan ko si Kevin gayundin si Richard upang makakuha ng sagot galing sa kanila pero nag taas lamang ang mga ito ng balikat tanda ng hindi rin nila alam ang mga nangyayari. Habang tumatagal ay mas napapansin kong ang daan na tinatahak namin ay an
“Sa Station of Mother Mary ba tayo pupunta?” pagtatanong ko. “Yes...” maligalig na tugon ni Larah. “Uhmm... Bakit hindi n'yo sinabi? Game na game naman ako pumunta rito anytime.” masaya kong wika. Sa totoo lang bata pa lang ako mahal ko na ang lugar na 'to. Dahil pumupunta kami rito tuwing semana santa o kung gusto namin mamasyal buong pamilya. Ngunit mas minahal ko 'to dahil dito namin opisyal na sinimulan ni Aaron ang tungkol sa aming dalawa. Ipinarada ni Raffy ang sasakyan at bumaba na kaming lahat. Ngunit nang papasok na kami ay biglang napa-alam sina Raffy at Larah na babalik sa kotse dahil may naiwan daw sila. Nagsuhesyon ako na sasama ngunit sabi nila'y huwag na raw dahil sandali lamang sila. Pumayag naman ako at naghintay kaming tatlo nina Richard at Kevin sa isang bench sa ilalim ng puno. Maya-maya pa'y biglag nagpaalam ang dalawa na sabay daw silang iihi sa banyo. At dahil busy ako sa kakascroll sa f******k at katitingin ng m
AARON “A-Aaron!” Napalingon ako dahil sa tawag ng boses sa aking likuran. Parang tumatalon ang puso ko sa tuwa when I saw Spencer wearing his beautiful smile. A big smile draws on my face, I slowly step my feet towards him. I want to hug him, I want to kiss him. “Spence?” sabi ko habang palapit ng palapit sa kanya. Yayakapin ko sana siya pero hindi ko tinuloy baka kasi hindi niya gusto. So, I ask his permition first and said, “Pwede ba kitang yakapin?” He didn't answer immediately, he slightly bow istead and give me a sad expression. Bigla akong nakaramdam ng pagkabahala dahil sa naging reaksyon niya. “S-sorry!” Spencer said, habang patuloy pa rin na nakayuko. "Sorry kasi masyado na kitang nasasaktan sa mga ginagawa ko—" “Shhh...” I touch his cheeks and gently lift his face upang natitigan ko ang kaniyang mukha. Nangingilid ang kaniyang luha sa nakakabighani niyang mga mata. S
I huged him tight and whispered to his ear. “I love you my Bunny”, then he replied “I love you more my Wolf.” Nagpatuloy kami sa pagyayakapan, talagang kapansin-pansing sabik na sabik kami sa isa't-isa. “Ahem...” Sabay kaming napalingon sa pagsingit ng boses sa aking likuran. “Ahh... May gusto rin sana akong sabihin sa inyo.” wika ni daddy. Nagulay kami sa biglaang pagsulpot ng buong pamilya namin ni Spencer. Kasama na rin ang bestfriend king ng si Kevin at ang mga kaibigan ni Spencer na sina Larah, Raffy, at Richard. “Dad? Tito? Tita?” “Son, I realized my miatakes! I want to apologize sa inyong dalawa, mga anak!” Matapos sabihin ni daddy iyon ay parang nawala ang bigat na nararamdaman ko sa dibdib. Seems like the sharp thorns in my heart vanished because of his words. Ang pagtanggap lang pala niya ang makakapagtanggal no'n. “Aaron anak, Spencer. Mapapatawad n'yo ba ko—”
SPENCER "Hey, I brought my guitar, Jam tayo." bibong wika ni kuya Alvin sa amin. Nakaupo kami ngayon sa carpet na aming iniratay sa ilalim ng malaking puno. Nandito pa rin kami sa Station of Mother Mary at masayang nagkukwentuhan. Kasama ko silang lahat maliban nila nanay, tatay, at tito Armando na masayang naguusap sa 'di kalayuan. "That's a good idea kuya. Where is it?" pagsang-ayon naman ni Kevin. "Nasa kotse. Okay I'll get it." ani kuya Alvin at kaagad nang nagtungo sa kotse niya upang kunin ang gitara. Katabi ko si Aaron at nakasandal ito sa akin. Mayamaya pa ay humiga na ito sa aking hita at kinuha ang kamay ko't hinawakan. Nakakaloko naman ang mga tingin nila Larah at "Hoy, anong binubulong-bulong n'yo d'yan." saway ko sa dalawa. "Wala, wala." lokong sagot ni Raffy. "'Diba Lar, wala naman tayong pakialam sa paglalampungan nilang dalawa." Napairap na lamang ako sa kanila. Pagkatap
RAFFY "Couz, which one is better?" Larah said while presenting her two dress on me. "Ha? Ah... The pitch one!" I answered without even looking and immediately return my attention on my phone. I can't even count already, of how many times she presented her dresses to me for her date with Kevin this evening. She's very unsettled and her extreme excitement seems filling the entire room. "Are you sure mas maganda 'tong pitch. Tignan mo 'tong yellow. I think it looks better." tugon niya habang nakaharap sa salamin at marahang sumasayaw-sayaw. Napairap na lang ako sa kanya, minsan talaga ang mga babae ay hindi mo maintindihan. I turned my rolled eyes on her and said. "At nagtanong ka pa talaga ha." "Hsst..." inis na expresyon niya at nagsabi, "Of course I want suggestions. Kupal ka talaga." pag-irap niya. "Ewan ko sayo!" sabi ko na lang at bumalik sa sa paglalaro ng Mobile Legend. Sandali pa ay biglang tum
"I like you Raffy!" He said without hesitation. It immediately made me blushed and turned my face into red. Hindi ako nakasagot at parang umurong ang aking dila. Nagpatuloy naman siya sa pagsasalita. "I know na pabigla-bigla ako pero. I'm hiding this for years and I can't help myself anymore . Mas mabuti na sigurong ma-reject mo ko kaysa patuloy kong itago ang nararamdaman kong 'to." patuloy niyang wika sa akin. Hindi ako makapaniwala sa sinabi niya. Bigla akong natameme at hindi ko alam ang isasagot ko. "R-Richard, nagbibiro ka lang hindi ba?" ang nasabi ko nalang dahil sa hindi maipaliwanag and nararamdaman ko, pati ang dapat kong maging reaksyon. "Okay." bigla niyang wika. "I do not like you!" dagdag niya. Bigla naman akong natawa at parang nakahinga ng maluwag. "Gago ka, tinakot mo—" "Because I love you!" pagputol niya sa akin. At kasabay no'n ay ang biglang paglapat ng kaniyang m