Chapter 112 [Book 4 of Hiltons family]

“Dad…” walang tigil ang pag-iyak ko habang yakap ko ang aking mga tuhod. Nandito ako ngayon sa hardin at malungkot na nakatanaw sa malawak na kalangitan. Dalawang araw ang mabilis na lumipas simula ng pumanaw ang aking ama. Wala na akong ginawa kundi ang magmukmok at umiyak dahil hanggang ngayon ay hindi ko pa rin matanggap ang masaklap na sinapit nito.

Ang mas lalong ikinasa-sama ng loob ko ay ang makita sa araw-araw ang mukha ng taong pumatay sa aking ama. Hindi ko alam kung saan humuhugot ng kapal nang mukha ang lalaking iyon. Dahil pagkatapos ng mga nangyari ay nagagawa pa rin niyang kumilos ng normal na tila walang nangyari. Kaya naman lalong nagpupuyos sa galit ang kalooban ko.

“Nakikiramay ako sa nangyari sa iyong Ama.” Si Patricia na bigla na lang sumulpot sa aking likuran. Nanatili lang akong nakatulala sa kawalan na wari mo ay walang narinig. Maya-maya ay naramdaman ko na humakbang siya palapit sa akin at tahimik na ibinaba ang isang pirasong papel sa aking harapan.

“You kn