Thank you for reading... Thanks for the comments and gems. Keep on commenting para happy naman ako na may nababasa mula sa inyo.
ICE“Libby…” Lumingon si Libby at ngumiti. Her typical smile, shy and aloof. Nilapitan ko siya at tinabihan. “I am looking for you.”I was really looking for her. Naisip ko kasi ang sinabi ni Chloe na dapat alam ni Libby ang plano kong ipa-dissolve ang marriage namin. Chloe was right, I can’t let Libby live with a false hope. Hindi man niya ini-initiate ang pagiging mag-asawa namin, yet, nababasa ko sa mga mata niya na umaasa siya. Umaasa na hindi ko siya iiwan at pababayaan. “I brought the boys here.” Tiningnan ni Libby ang dalawang anak ko na naglalaro sa tabing dagat. “I—I’m sorry that I didn’t ask your permission, Sid. I hope you d—don’t mind. I—”“No worries.” My eyes landed on Anghel and Axel playing in the bay. I smiled at them when they turned and looked at me. Kauuwi ko lang ng hotel dahil sa Doze ako nakatulog. I was with Trace last night. Pinag-usapan namin ang plano niya kapag hindi pa rin umamin ngayong araw si Louisianna. Kahapon ay napaamin lang ni Trace si Louisianna
YUMI “Ito na ang lugar…” sabi ko nang makita ko na ang arko na sabi ni Helio ay landmark papunta sa mansion ni Liza Pratts. Narito kami sa dulong munisipyo ng Southern Salvacion. Louisiana just gave me a glance and didn’t utter a word. Kanina pa siya tahimik. She’s good at acting casual, but it's obvious she wasn’t because I can still read in her eyes that she didn’t trust me. But who cares? Pareho lang naman kami na walang tiwala sa bawat isa. Ipinagpatuloy ko ang pag-drive hanggang marating namin ang mansion na sabi ni Helio ay doon nagtatago si Liza Pratts. Palapit pa lang kami sa gate ay bumukas na iyon. Hindi na ako nagtaka dahil nasabi na sa akin ang tungkol sa lugar. Everything in the area was controlled by AI. Technology, indeed. Bumaba na kami ni Louisianna sa kotse after I parked it. Nauna siyang lumakad palapit sa isang babaeng nakatayo sa may entrada ng mansion na naghihintay sa amin—si Dr. Liza Pratts. I heaved a deep breath. Liza Pratts was like a ghost standing be
Illinois, USA2019AGENT HMadaling mamatay pero mahirap mabuhay. My life is such a jumbled mess!There is nothing special about the life I need to work for; I have no one. No family. No friends. No beliefs… siguro kung mamamatay ako kahit anong oras ay balewala. Walang makakaalala, walang makakapuna. Oo, walang makakaalala dahil kahit ang grupo na nagpalaki sa akin at pinagtatrabahuan ay babalewalain lang sigurado ang pagkawala ko. I'm nothing but a tool for them. They don't even treat me like a person with my own life.Magulo na ang buhay ko pagkapanganak ko pa lang. Hindi ko nga kung alam sino ang mga magulang ko. Isa lang ang totoo sa akin sa ngayon, ang pangalan ko na ibinigay na lang ng organisasyon na nagpalaki sa akin. Hugo. Just Hugo. Wala akong apelyido, lahat kami na nasa grupo ay walang apelyido. Babae ako, babae kaming lahat na nasa Incognito pero walang nakakakilala sa totoong kami maliban sa pangalan namin na alam sa underground society. Sinadya ang pangalan namin
Illinois, USA 2019 ICE Life has never been a bed of roses for someone like me. I was born into a mafia family and learned everything from the ground up. I was raised in a strict way, was spoiled beyond belief, and was punished harshly for any mistakes. There is no such thing as a perfect family, but mine is even better than perfect. All of our needs and wants have been met. We were able to acquire anything we desired. And I have a collection of autos and other products because I wanted to do so. I am one of the FSO heirs. The FSO stands for two Mafia clans, the Ferreiras and Silvas. Years ago, in exchange for an alliance, the son of the Silva family became engaged to the daughter of the Ferreira family, and the two families eventually merged into one. The FSO of Brazil was founded by their union. I'm a member of the Ferreira family. We even outnumber the Silvas nowadays because the Silvas' lone representative is reluctant to take his seat. Tio Michael Ferreira Silva, the o
Orvieto, Italy July 2021 YUMI Ang sabi ni Sir Rex ay huwag na huwag kong iiwan ang anak niyang si Reign, na Reianna naman kapag sa mama niya. Kainis! Mabuti na lang at hindi nalilito ang bata sa magkaibang tawag ng mga magulang niya sa kaniya. Tatlong taon pa lang si Reign at ang ganda-gandang bata, kamukha ng mama niya kasi sobrang ganda naman talaga ni Madam Julianna, kagandahan na balewala kay Sir Rex kaya sorry na lang siya. Pero naunawaan ko naman ang boss kong pogi, sadyang pangit kasi ang ugali ni Madam Julianna. Palasigaw iyon at nagiging malambing lang ang boses kapag nakikita si Sir Rex. Kawawa rin, asawang naturingan pero kinukulang sa atensyon. Kadalasan papansin na lang. Halatang-halata rin naman kasi na paimbabaw lang ang pagiging nanay niya kay Baby Reign, mabuti nga at hindi ko siya sinusumbong kay Sir Rex… Paano naman kasi kapag nasa palasyo ng mga Agosti si Sir Rex ay kunwari hands-on mommy si madam, pero kapag wala na si Sir Rex ay puro utos lang din sa aki
Rio de Janeiro, BrazilJuly 2021ICEThe tragedy that happened to my family was two years ago. After a week of unconsciousness, I woke up in the hospital in Rio de Janeiro and not in Illinois. I was screaming and frustrated to get even. Enraged by hatred, all I felt inside me, I wanna kill the people who bombed my family. I wanted to return to Illinois to see my wife and daughter, but my father didn’t allow me, and even my mother could not do anything to help me. Mama said she knew my pain, but it was the decision of my father that I needed to oblige. I just watched my wife and daughter's funeral in a video taken secretly by my father's men for me... for me... so I have seen them even though I should be there. Funny, but I was buried too with them... No one from the Ferreiras and the Silvas wanted me to execute my revenge, for I was already declared dead. Not me, but my other personality; the Math teacher Isidro Andrade, Libby's husband, and Millie's father. Isidro Andrade, me, di
YUMI“Ice?” tanong ni Sir Rex sa akin na parang naniniguro kung tama ang narinig niya na pangalang binanggit ko. Tumango naman ako na nakalabi pa kasi… kasi hanggang doon lang ang naalala ko. “You know the man’s nickname? That’s quite interesting…” sabi pa ni Sir Rex na parang may kung anong lumalaro sa isipan niya. Isidro? So iyon pala ang pangalan ng lalaki… Ang pogi tapos Isidro? Nagsalubong ang mga kilay ko. Ang pangit kasi ng name. Pero teka… parang ang pogi nga pala ng name na Isidro. Parang ang sarap. Bakit ngayon ko lang naisip ‘yon?I shrugged my shoulders at tiningnan muli ang picture ni Ice. May kung ano akong naramdaman sa puso ko habang nakatingin sa picture niya. Panghihinayang. Pero… pero para saan? Bakit? “Ano pa ang ibang naaalala mo?” Napatingin ako kay Sir Rex, at napakamot na naman ako sa leeg ko. Bakit ba ang dami niyang tanong na parang interesado siya kay Isidro?I put my hand in my mouth, gasping. OMG! Ang gwapo ni Sir Rex pero mukhang may crush kay Isi
ICE I emptied the whiskey in my goblet and followed Trace and Atlas after they left me in the study alone. I walked to the hallway while glancing at the lifesize portraits of the Ferreiras and Silvas family members along the way. My image was there too, same with Trace and his sister Paige, Atlas and his twin Althea, in the counterpart of the Silvas, Hail and Brix portraits can be seen too. As I entered the conference room, all their eyes looked at me. Everyone is waiting for me, obviously. I stepped in boringly. “Mabuti at nandito ka na, hijo.” Mama said and I smiled at her. She used the Filipino language so only a few could understand. Ganoon naman niya ako kausapin kapag kaming dalawa lang talaga. That is a certain fact of being someone with Filipino blood, kahit saan yata makaabot ay lalabas pa rin ang pagiging Filipino. I am not good in accent of the language but I can comprehend and speak fluently. Being raised in this kind of family, we need to be linguist. Hindi nga lan