Chapter Seventy - Two

"A-asawa ko---"

"Hssshh... Huwag kang maingay, asawa ko. Dahil lahat tayo ay nanganganib sa pagkakataong ito---"

"Paano nangyaring... Naramdaman kong buhay ka pero---"

"Saka na natin pag-usapan ang bagay na iyan, asawa ko. Alam kong lagi kayong handa ng mga anak, bayaw at mga tauhan mo. Just in case of emergency. Tama ba ako?"

"Oo, asawa ko. Naka-mourning clothes ang lahat pero sa mga tauhan natin ay armado sila. Ganoon din ang mga anak natin. Hindi ko lang alam kung ganoon din ang mga pamangkin ko."

Kaso ang pagbubulungan nilang mag-asawa ay hindi nakaligtas sa mga bayaw ni Duncan. Kaya naman ay pasimpleng tumitig si Hendrix sa kausap nito at ganoon na lamang panlalaki ng mata nang napagsino ito. Subalit agad ding nanahimik dahil nakuha ang simpleng.

"Bayaw, mamaya na kayo magtanong. Pasimplehan ninyong sabihan ang mga tauhan natin dahil may panganib. Alam n'yo na ang ibig kong sabihin. In times of turbulence like these, you know what you need to do." Mahina at halos hindi na marinig