Ipinasyal ni Ian ang nakababatang kapatid na babae sa park ng exclusive subdivision kung saan nakatira ang kaniyang pamilya. Paglabas niya sa trabaho ay doon siya dumeretso. Ika-labing-isang kaarawan ni Arianne sa susunod na linggo, pero sa araw na ‘yon niya nagpagpasyahang i-celebrate ang birthday nito.
Naghanap siya puwesto kung saan siya puwedeng maglatag ng picnic mat. Ilang oras na lamang at malapit nang lumubog ang araw pero pinili niyang pumuwesto sa ilalim ng manga. Presko sa pakiramdam ang lilim na hatid ng punong-kahoy na ‘yon. Gusto niya sanang ipasyal sa mas maganda at magarang lugar ang kapatid subalit hindi niya magawa dahil wala siyang sapat na pera. May posibilidad din na hindi siya pahintulutan ni Sonia dahil ikagagalit ‘yon ng kaniyang ama.
Mahigpit ang kaniyang ama pagdating sa seguridad ng kapatid at naiintindihan niya ‘yon. Napapayag niya lamang si Sonia dahil sa paglalambing ni Arianne at sa isang kondisyon; dapat na may kasama silang bodyguards. Isa-isa niyang nilabas ang mga pagkaing binili nang matapos niyang ilatag ang mat. Si Arianne naman ay umupo sa tapat niya.
Bumili siya ng fried chicken at spaghetti mula sa paborito nitong fast food chain, ‘yon lang kasi ang kaya ng kaniyang budget. At siyempre, hindi mawawala ang chocolate cake. Sinindihan niya ang kandila gamit ang lighter at kinantahan ng birthday song si Arianne.
“Blow the candle,” nakangiti niyang utos nang matapos kumanta.
Ilang segundo itong nakapikit bago nagmulat ng mata. Inihipan nito ang kandila at malawak ang ngiting tumingin sa kaniya. “Thank you, Kuya.”
“You’re welcome, my little princess.”
Nagsimula na silang kumain nang may mapansin si Arianne. “Kuya, bakit mayroong kulang?”
“Kulang?”
“Walang soft drinks at vanilla ice cream?” nakasimangot nitong tanong.
“Ah, ‘yon ba?” Napakamot siya sa ulo at nagkunwaring nakalimutan ‘yon. “Bawal ‘yon sa ‘yo, ‘di ba?” Pinagbawalan ito ni Sonia na huwag kumain o uminom ng malamig o matamis na pagkain dahil makakasira ‘yon sa boses ng kapatid.
“Birthday ko naman, eh!” maktol nito. “At saka wala naman si mommy.”
“Hindi ba kompleto ang birthday mo kapag wala ‘yon?” Tumango ito bilang tugon at tinapunan siya ng nagmamakaawang titig. “Sa tingin mo ba madaraan mo ako sa ganiyang drama?”Sinenyasan niya ang isang bodyguard ni Arianne na nakamasid sa di-kalayuan. Palihim niya itong inabutan ng pera at papel, doon nakasulat ang ipinabili niya. May convenience store malapit sa park kaya mabilis itong nakabalik.
“Nakakainis ka, Kuya!” Lumabi ito at inirapan siya. “Bawal ka kumain ng mga ‘to!” deklara nito.
“Okay!” nakangisi niyang turan. “Manong, kayo na ang umubos niyan,” aniya sa lalaking lumapit sa kanila.
Napatingin si Arianne sa bagong dating. Namilog ang mga mata ng dalagita nang mapagtantong para dito ang dala ng bodyguard. “Yehey!” bulalas nito. “Manong, huwag mo akong isusumbong kay mommy, ha?” Kinuha nito mula sa lalaki ang soft drinks at ice cream.
Tumango ang ginoo sabay ngiti. Nagpasalamat ang binata bago ito umalis. “Kompleto na ba ang birthday ng mahal kong kapatid?”
A smile danced on her lips and her eyes twinkled. “Thank you, Kuya. I love you.”
“I love you too.” Pinisil niya ang pisngi nito bago nagpatuloy sa pagsasalita, “Kumain na tayo bago pa matunaw ‘yang ice cream.”
Masayang pinagsaluhan ng magkapatid ang pagkaing hinanda ng binata. Natutuwa siya dahil nagustuhan ni Arianne ang simpleng sorpresa na hinanda niya para dito. Malabo siyang makadalo sa engrandeng selebrasyon ng kaarawan nito kaya nauna na silang nag-celebrate.
“Kuya Ian, do you want to know my birthday wish?” tanong ni Arianne nang matapos silang kumain.
“Okay lang ba na malaman ko?”
Nawala ang kislap sa mga mata nito. “Sana magbati na kayo ni daddy.” Natigilan si Ian sa narinig. “Gusto kong umuwi ka na sa bahay. Ang lungkot kapag hindi kita kasama,” anito sa garalgal na tinig. Namuo ang luha sa gilid ng mga mata nito.
“I’m sorry, Arianne.” Lumipat siya sa tabi nito. Kinabig niya ang ulo ni Arianne patungo sa kaniyang dibdib at niyakap ito. “Sa ngayon, malabo pang matupad ang wish mo. I’m sorry.”
“Why? Mahirap bang makipag-ayos kay daddy?”
Naramdaman niya ang mainit na likidong bumasa sa suot niyang t-shirt. Napahigpit ang yakap niya sa kapatid. “Mayroong mga bagay na hindi mo pa maiintindihan. Pero huwag kang mag-alala, kapag maayos na ang lahat ay magkakasama na ulit tayo. Pangako.”
Nag-angat ito ng tingin. “Puwede bang sumama na lang ako sa ‘yo? Ayoko nang makulong sa bahay.”
“Gustuhin ko man, pero hindi puwede.” Pinunasan niya ang luhang naglandas sa mukha nito. “Ayokong pati sa ‘yo ay magalit si daddy.”
“Pero gusto kitang makasama, Kuya.”
“Don’t worry, Sonia will take care of you. Dadalawin din kita kapag nagkaroon ako ng oras.” At kung hindi siya pagbabawalan ng kanilang ama na makita ang kapatid. Gustuhin man niyang manatili sa tabi ni Arianne, pero higit ang kagustuhan niyang makawala sa poder ng kanilang ama.
“Ian, hinihintay ka ng daddy mo,” bungad na wika ni Sonia nang ihatid niya si Arianne. Umakyat naman agad sa kuwarto ang dalagita pagdating sa bahay. “Nasa library siya.”
“Aalis na ako,” balewala niyang tugon.
“Ian.” Hinawakan ni Sonia ang kamay ng binata upang pigilan ito. “Please, kausapin mo naman ang daddy mo.”
“Mag-aaway lang kami.” Unti-unting lumuwag ang pagkakahawak ng ginang sa kaniyang kamay. “Ikaw na ang bahalang mag-alaga kay Arianne para sa akin.”
She nodded but let out a harsh breath. “Hindi na ba magbabago ang isip mo?”
Bago pa siya makasagot ay nauliningan niya ang yabag ng kaniyang ama. “Ayokong pinaghihintay ako,” anito sa malamig na tinig.
“Uuwi na ako.”
“Ito ang bahay mo kaya saan ka pupunta?” Malumanay itong nagsalita ngunit mababanaag sa mga mata nito ang pagkayamot.
“Sa lugar na malayo sa ‘yo.”
Matalim na tingin ang ipinukol nito sa anak. “Ito na ang huling pagkakataon na ibibigay ko sa ‘yo. Humingi ka ng tawad sa lahat ng kasalanang nagawa mo at patatawarin kita. Kalilimutan ko ang mga nangyari upang makapagsimula tayong muli bilang mag-ama.”
“Ayoko,” mariin niyang tutol. Deretso niyang sinalubong ang tingin nito. “Hindi ko gagawin ang nais mo.”
Nagtagis ang bagang ng ginoo. Kinuyom nito ang mga kamay. “Kung ganoon…” Humugot ito nang malalim na hininga bago nagpatuloy, “Sa oras na tumapak ka sa labas ng pamamahay na ‘to, hinding-hindi ka na makakabalik.”
“Sa huling pagkakataon ay pagbibigyan ko ang hiling mo.” Buo na ang kaniyang pasya at hindi na ‘yon magbabago. “Ito na marahil ang huli nating pagkikita sa bahay na ‘to.” Hindi na siya babalik doon.
“Ian!” bulalas ni Sonia. Tahimik lamang itong nakikinig sa usapan ng mag-ama pero hindi na ito nakatiis. “Bawiin mo ang sinabi mo. Nabibigla ka lang.”
Umiling siya at matamlay na ngumiti. “Alagaan mong mabuti si Arianne.”
Sinundan ng tingin ni Sarah si Jessica, ang kaibigan niya. Para itong pusa na hindi matae, panay ang labas-pasok nito sa bahay. Nahihilo siya habang pinagmamasdan ito. “Jessica, puwede bang pumirme ka sa isang tabi?” Nakabalik na siya mula sa Rizal. “Ano bang dapat na ibigay ko sa kanila?” wala sa loob na tanong nito. Nagsalubong ang kaniyang kilay. “Regalo ba ‘yon? Para kanino?” “Ngayon lilipat ‘yong bago nating kapitbahay. Gusto ko sana silang bigyan ng kahit na ano para ma-feel nilang welcome sila rito.” Sa pagkakataong ‘yon ay umarko naman ang kaniyang kilay. “Kailan ka pa nag-abala na i-welcome ang bagong boarder ni Aling Nena?” Walang nagtatagal na boarder ang matandang babae dahil napakasungit nito. Sanay na sila na buwan-buwan na may umaalis at dumarating na nangungupahan. Nagtataka siya kung bakit gusto pa itong i-welcome ni Jessica. “For a ch
Inagahan ni Sarah ang pagpasok sa trabaho. Iniiwasan niyang makasabay sa paglalakad ang bagong kapitbahay dahil nahihiya siya sa nangyari. Naging mapanghusga siya at hindi niya ito hinayaang magpaliwanag. Dapat ba siyang humingi ng tawad? “Pero, bakit naman ako mahihiya? Wala naman akong ginawang masama!” iritadong wika niya. Natural lang naman na pag-isipan niya ito nang hindi maganda dahil sa pagsunod-sunod nito sa kanya. “Hindi ako magso-sorry!” “Miss, kung ayaw mong matulog, huwag kang maingay!” sita ng kung sino mang naistorbo niya sa pagtulog. Madilim sa sleeping quarters kaya hindi niya makita ang mukha ng sumita sa kanya. Doon siya nagpalipas ng oras dahil maaga pa, pero hindi naman siya makatulog. Sobrang lamig doon, para siyang nasa loob ng chiller. “Sorry.” Nagpasya siyang lumabas para hindi makaistorbo sa iba. Binuksan niya ang cell phone at ang liwanag na nagmumula roon ang nagsilbi
Bumalikwas ng bangon si Sarah. Nagising siya sa ingay na nagmumula sa ibaba ng bahay. Dinig na dinig niya ang boses ni Jessica at ng lalaking kausap nito. Napagpasyahan niyang bumaba. Nasa kalagitnaan pa lang siya ng hagdanan ay nakita na niya ang kakuwentuhan ng kaibigan. Tumikhim siya upang ipabatid ang kaniyang presensya. “Uy, gising ka na pala!” masiglang wika ni Jessica. “Nakapagluto na ako ng hapunan.” “Ang ingay n’yo kasi,” reklamo niya. Masuwerte ang mga ito dahil wala siyang pasok sa gabing ‘yon kaya palalagpasin muna niya ang pag-iingay ng mga ito. “Maliligo lang ako ‘tapos kumain na tayo.” “Okay.” Bumalik siya sa taas upang kumuha ng towel at damit na pamalit. Maliit lang ang apartment na ‘yon at isa lang ang banyo. Pagbaba niya ay nandoon pa rin si Erhart at prenteng nakaupo sa sofa. Nilagpasan niya ito na parang wala siyang nakitang tao. Binilisan niy
Spell doomed, iyon, iyon ang sitwasyon niya sa mga oras na ‘yon. Napasarap ang tulog niya kaya hindi niya narinig ang alarm ng cell phone. May twenty minutes pa siya para tumakbo papasok sa opisina. Kung hindi siya ginising ni Erhart ay baka Sleeping Beauty pa rin ang peg niya. Well, kasalanan din naman ng binata kung bakit napasarap—este, kung bakit binangungot siya. Simula nang mag-dinner sila ay hindi na siya nito nilubayan. Ipinipilit nito na maging magkaibigan sila kaya maging sa panaginip niya ay nandoon ito. “Nakakainis!” Napapadyak siya sa tindi ng iritasyon. “Malas! Malas!” “Mamalasin ka talaga kapag hindi pa tayo umalis. Gusto mo bang ma-late?” Napatda siya nang makita ang kinaiinisang lalaki. Nakasandal ito sa hamba ng pintuan at mukhang hinihintay siya. “Aalis na po kaya umalis ka riyan!” bulyaw niya rito at tumalima naman ito. Pinatay niya ang ilaw bago ini-lock ang pinto. “Bakit nandito ka pa?”
Gumuhit ang sakit sa ulo ni Sarah. Dalawa ang absent sa team niya, ‘yong isa nagpaalam na masama ang pakiramdam, at ‘yong isa naman ay No Call, No Show. Basta-basta na lang um-absent nang walang paalam. May naka-schedule siyang team huddle at isang coaching. May na-monitor na call ang isang Quality Analyst o QA na sabaw ang isa niyang agent. Wala sa hulog ang pinagsasabi nito sa call at kailangan niya itong i-coach kung paano ito mag-i-improve.Pinakinggan niya ang call ni Edgar, ang sabaw niyang agent. Naka-full ang volume ng kaniyang headset pero halos wala siyang marinig dahil nangingibabaw ang boses ng mga ahente na nagte-take ng calls. Queuing o mataas ang volume ng calls kaya sobrang ingay sa production floor. Nilibot niya ang tingin sa paligid, halos bumula na ang bibig ng agents sa pagsasalita. Napansin niyang nangangalahit na ang tubig sa tumblers ng agents niya kahit kakaumpisa pa lang ng pasok ng mga ito.Isa-isa niyan
A smile danced on his lips. He felt silly. It’s just a friendly date but his heart… Sinapo niya ang dibdib. Mabilis ang tibok niyon at nakabibingi ang ingay. Hindi pa kumabog nang ganoon kalakas ang puso niya dahil sa babae. “You look like an idiot!” Kinuha ni Harry ang tissue mula sa bitbit na supot, nilamukos ‘yon, at ibinato sa kaniya. Sapol siya sa mukha. “Hindi mo man lang napansin na kanina pa ako nakatayo sa pintuan.” Nakaupo siya sa pangatlong baitang ng hagdanan. Bumagsak ang tissue sa kaniyang paanan kaya pinulot niya ‘yon at ibinato pabalik sa lalaki pero nakailag ito. “Masarap ba ‘yang dala mo?” “Lugaw, itlog, at tokwa lang ‘to.” Tinungo nito ang mesa at inilapag doon ang bitbit na supot. “Nag-almusal na ako kaya sa ‘yo na lahat ‘to.” “Salamat.” Tumayo siya at nilapitan ito. “Mamaya na ang date namin ni Sarah,” excited niyang balita rito habang isinasalin ang lugaw sa mangkok.
Lumipas ang ilang minuto pero hindi pa bumalik si Harry. Naiinip siya at hindi mapakali. Gusto niyang sumilip sa kabilang bahay ngunit pinigilan niya ang sarili. Nagpalakad-lakad siya sa kapiranggot na sala at nang magsawa ay umupo siya sa hagdan. Wala silang upuan, maliban do’n sa dalawang monoblock chair na kasama ng mesa. Iniwan lang ‘yon ng dating nangungupahan do’n dahil malapit na ‘yong masira. Ang iba nilang kagamitan, partikular na sa kusina ay pinahiram lang ni Aling Nena pero kailangan nilang ibalik kapag nakabili na sila. Hinilot niya ang sentido. Napagtanto niyang mahirap bumukod lalo na’t nag-uumpisa pa lamang siya pero kailangan niyang kayanin. Natapos niya ang isang semestre sa kolehiyo na hindi tumanggap ng allowance sa kaniyang ama kaya positibo siyang malalagpasan niya ‘yon. Umpisa pa lang ‘yon sa pagtupad ng sarili niyang pangarap kaya hindi puwedeng basta-basta na lang siyang sumuko. “Tisoy!” Su
Jessica enjoyed the company of Harry. Hindi niya lubos maisip na sa likod ng seryosong awra nito ay nagtatago ang isang pilyong lalaki. Ikinuwento nito sa kaniya ang mga kalokohang ginawa nito noong bata pa ito. Hindi niya alam kung epekto ba ng alak ang kadaldalan nito o gusto siya nitong kausap. Ano pa man ang dahilan, masaya siyang makasama at makausap ito.“Paano kayo nagkakilala ni Tisoy?” tanong niya rito matapos niyang ikuwento kung paano sila nagkakilala ni Sarah.“He’s my brother.”“Hmm?” Tama ba ang kaniyang narinig? “What did you say?” Hindi niya alam kung nakailang bote na siya ng beer kaya posibleng mali ang kaniyang narinig.“I’m his uncle, but his like a brother to me,” he explained. Hindi naman ganoon kalayo ang gawat ng edad namin.”“Uncle?” He nodded. “Kaya pala pareh