Chapter 39

Halos tatlong buwan na rin ang lumipas ng huli kaming mag kita at mag usap ni Zafy. Hindi ko nga alam kung usap bang matatawag 'yon o kung ano man. Basta ang alam ko lang iyon ang araw na umalis siya upang patunayan ang sarili niya. 

At ang huling dinig ko naman sa boses niya ay dalawang araw na ang nakalipas. Hindi ko pa rin alam kung ano ba dapat ang gagawin ko matapos iyon. 

Sa bawat araw na lumilipas at sa bawat oras na mabilis na natatapos, trabaho at bahay lang  ang araw-araw na ruta ko. Hindi na rin ako masyadong nakikipag usap o bonding man lang sa mga kaibigan ko. Ilang birthday na rin ng mga kaibigan ko ang na palampas ko, para lang pagurin ang sarili ko. 

Gusto kong mapagod na lang. Gustong kong pag uwi sa bahay, matutulog na lang at wala ng panahon para mag isip pa dahil pagod ako. Kung pwede lang gawing dahilan ang pagiging pagod, matagal ko na sanang ginawa.