"Wala ka talagang initiative gumalaw!"
"Sana mamatay ka na lang! Bakit ba ako nagkaroon ng kapatid na tulad mo?!"
"Mamatay ka na! Anak ka ng demonyo! Mamatay ka na!"
"Putangina ka! Leche! Peste ka sa buhay ko!"
"Mabuti pa ‘yung iba! Ikaw, napakawalanghiya mo!"
"Walang silbi! Putangina ka! Peste!"
Umalingawngaw lahat ng binatong salita ng kanyang ate sa utak niya. Sumobsub siya sa unan at sumigaw ng walang tinig. Sunod sunod ang pag agos ng luha mula sa mga mata niya. Ang unan ay basa na ng luha niya.
&n
Ang mundo ay mahiwaga. Hindi natin alam kung anong nangyayari sa iba o kung anong iniisip ng isang tao. Bagamat maayos ang pakikitungo mo sa iba, hindi ibig sabihin na maayos din ang magiging pakikitungo nila sa iyo.May mga tao talagang kahit pinakitaan mo na nga ng kabutihan, susuklian ka pa rin ng kasamaan. Pero hindi ibig sabihin nito ay gagayahin mo kung anong pinapakita nila sa iyo.Naniniwala si Patricia sa kasabihang, huwag mong gawin sa iba ang ayaw mong gawin nila sa iyo. Kaya hanggat maaari ay iniiwasan ni Patricia gawin sa iba ang mga bagay na pinakaayaw niya.Ngunit hindi nito garantiya na wala nang mangyayaring hindi mo gusto.Asahan ang hindi inaasahan. 
Ang mundo ay mahiwaga. Hindi natin alam kung anong nangyayari sa iba o kung anong iniisip ng isang tao. Bagamat maayos ang pakikitungo mo sa iba, hindi ibig sabihin na maayos din ang magiging pakikitungo nila sa iyo.May mga tao talagang kahit pinakitaan mo na nga ng kabutihan, susuklian ka pa rin ng kasamaan. Pero hindi ibig sabihin nito ay gagayahin mo kung anong pinapakita nila sa iyo.Naniniwala si Patricia sa kasabihang, huwag mong gawin sa iba ang ayaw mong gawin nila sa iyo. Kaya hanggat maaari ay iniiwasan ni Patricia gaw
Pagkatapos magluto ni Patricia ng hapunan, inaya na niya ang kanyang lola, papa, at ate para kumain. Nakaayos na ang mesa, nakahain na ang ulam at kanin, ang mga plato, kutsara at tinidor ay handa ng gamitin."Nay, pa, ate! Kain na tayo," sigaw niya para marinig siya ng mga ito.Unang lumabas ang kanyang ate na maghapong nakakulong sa kwarto at babad sa internet. Umupo kaagad ito sa pwesto at parang kargador na kumain. Sumandok siya ng kanin at inilagay sa sariling plato, gutom na din siya dahil nakalimutan niyang kumain ng tangh
Pagkatapos magluto ni Patricia ng hapunan, inaya na niya ang kanyang lola, papa, at ate para kumain. Nakaayos na ang mesa, nakahain na ang ulam at kanin, ang mga plato, kutsara at tinidor ay handa ng gamitin."Nay, pa, ate! Kain na tayo," sigaw niya para marinig siya ng mga ito.&nb
Pagkatapos magluto ni Patricia ng hapunan, inaya na niya ang kanyang lola, papa, at ate para kumain. Nakaayos na ang mesa, nakahain na ang ulam at kanin, ang mga plato, kutsara at tinidor ay handa ng gamitin."Nay, pa, ate! Kain na tayo," sigaw niya para marinig siya ng mga ito.Unang lumabas ang kanyang ate na maghapong nakakulong sa kwarto at babad sa internet. Umupo kaagad ito sa pwesto at parang kargador na kumain. Sumandok siya ng kanin at inilagay sa sariling plato, gutom na din siya dahil nakalimutan niyang kumain ng tanghalian sa sobrang abala sa paglalaba.Tinikman niya ang sabaw sa nilutong ginisang gulay, tama lang ang lasa at masarap. Magkasunod na pumasok sa kusina ang kanyang Lola at Papa. Umusog kaagad siya para bigyan ang mga ito ng pwesto sa maliit nilang mesa."Ang tagal mong nagluto! Eh, sobrang dali lang naman nitong lutuin!" reklamo ng kanyang ate na may pagkain pa sa bibig.'Kung ikaw na lang kaya ang nagluto?' gustong isagot
“Sierra, you will always remember to be vigilant especially now that crime is rampant. "Sister Ferry reminded me.We are now at the gate of the convent as the children and the three nuns surround me.Just a month ago I reached the age of eighteen. Since I am of legal age I can now leave the care of the nuns and venture out of the convent.The children I had also been with for several years looked up to me sadly while the orders of the three nuns who even bothered to take me to the gate."Don't worry. I will remember your instructions. "I told them.I am very grateful to them. I was orphaned early and was thrown into the convent because no one wanted to take care of me.
"At the end of this town, there is a big forest that no one has tried to enter. At the beginning of the forest you can see the house."I now look up at the large trees in front of me. This is probably what the old man is saying. This is the end of the town.I followed the direction he said. It’s stamped on my brain so I’m sure I won’t get lost.I saw in my peripheral vision the house that the old man had defined. I walked towards it while feeling my surroundings. I have my guard up.Even though I ignored the old man's last instructions, I still couldn't help but be observant. It is unlikely that what the old man is saying is true, in my estimation it is half the town is jungle. I also noticed that the town was sur
“Mom, are the mermaids real?”“The world is big, Sierra. Very wide sea. You know, we may not be the only ones living here.”I remember what my mother said when I once asked her about the children's book she was reading to me. Although Mama did not directly answer my question, I immediately understood what she meant.“Thank you.” I said softly and took my change from the woman's hand. I took the two eco bags of grocery I bought at the convenience store and left. After cleaning up this morning I hurried to get dressed to buy my necessities.I did not get lost