Chapter Twenty-One

Chapter 21

"Tita, i-ikaw na po muna ang bahala kay Mama. Isama ninyo siya sa bahay mo. Hindi ko siya mababantayan dito k-kasi magiging busy na p-po ako sa trabaho." paliwanag ko.

"Naiintindihan kita, Brielle. Pero sana palagi kang mag-iingat." saad naman ni Tita Mandy.

Tumango ako, "Opo, salamat po."

Muli niya akong niyakap. Matapos naming mag-usap ay bumalik na kaming dalawa sa loob, magsisimula na rin kasi ang padasal para sa mga kaluluwa nila Nikki at Papa.

Naaalala ko si Grace, yung sinabi niya sa akin habang nagdadasal kami noon dito mismo sa burol ni Papa. Medyo nakakaramdam ako ng kaba at kilabot, bigla na naman kasing lumamig ang simoy ng hangin.

"Please lang, huwag ngayon." mahina kong sabi.

Patuloy ako sa pagdadasal, hindi ko muna iniintindi ang kakaibang nararamdaman ko. But it keeps on disturbing me from praying, may humahawak sa paa ko, may gumagalaw sa buhok ko, at may bumubulong pa.