CHAPTER-64

HOPE

Robie's presence is like poison to me. I don't know why she visits now the safehouse so often.

Kapag nariyan siya, nahihirapan akong huminga.

Kapansin-pansin racket and it lagi ang napakarami niyang tauhang dala.

And all of them are heavily armed, I could say kasi sa hahaba at lalaki ng mga baril na hawak nila.

Mababagsik ang kanilang mga itsura.

Matatawag ko pa bang safe house 'to?

Hindi na nga safe ang pakiramdam ko e.

Madalas pinipisti ni Robie ang araw ko, sila ni Kuya Sin.

Madalas ko silang makita at marinig na naglalampungan. Masakit sila sa mata.

At parang binabasag, ang eardrums ko ng mga malalanding tawa at tila palaging nang-aakit na boses ni Robie.

At hindi mabilang na beses kong sinumpa silang dalawa sa isip ko.

Nagpupuyos ako sa galit, pero alam kong wala naman akong magagawa.

I tried to avoid her pero minsan may pagkakataon talaga na hindi ka makakaiwas at kailangan mo siyang harapin!

Lalo na kung siya mismo ang gumagawa ng dahilan para kayo ay magkabang