Ika dalawampu’t apat na kabanata

“Hi, Vern.” Nakangiting bati sa kanya ng isang empleyada, kasalukuyan pa lang siyang papasok sa entrance ng lobby nang kumpanya.

Isang matamis na ngiti ang naging tugon niya dito kaya lalong lumapad ang ngiti ng babae. Hindi maikakaila ng mga mata nito ang labis na paghanga para sa kanya. Halos kilala na siya ng lahat sa kumpanya at kung maraming humahanga sa kanya ay marami rin ang mga taong lihim na naiinggit dahil sa special treatment na natatanggap niya mula sa kumpanya.

Ipinagsawalang kibo na lang niya ang lahat dahil ginagawa lang naman niya ang kanyang trabaho.

“You know, nagdala ako ng maraming baon, pwede bang sabay tayong mag lunch mamaya?” Malambing na saad ng dalaga kaya naman natutuwang sumang-ayon si Vernice upang pagbigyan ang munting kahilingan ng kanyang tagahanga.

“Oh, thank you, sure later sabay tayo.” Maginoo naman niyang sagot kaya biglang nanlaki ang mga mata ng dalaga na hindi nalalayo sa kanya ang edad.

“Really? Oh my, thank you! May kasabay na rin ako sa pagka