CHAPTER 17, PART 2

CHAPTER 17, PART 2

IT was fifteen minutes had passed. Magkaharap ngayon si Jony at Frances. Frances knew this was wrong. Pero pagbibigyan niya pa rin si Jony. Kung ano man sasabihin nito, makikinig siya pero hindi niya papaniwalaan. Nakataga na iyon sa kaniyang isipan.

Nasa Plaza sila ng Melbourne. Patingin-tingin siya sa ibang direksyon. May table rito na para sa mga gustong kumain kaya dito na lang din sila nag-usap.

“Kung ano man ‘yang sabihin mo, sabihin mo na,” panimula niya. Magsasalita na sana ito ay muli siyang nagsalita. “You ruined my vacation.” Gusto niyang maintindihan ni Jony na iyon ang nagawa nito sa kaniya. Gusto niyang makaramdam ito ng guilty sa ginawa nito.

Sa kaniyang nakikita sa ekspresyon ng sa mukha nito, biglang nalungkot at umasim, alam niyang na-fe-feel na nito iyon.

“I am so sorry,” sabi nito.

“Please direct to the point,” aniya sa maotoridad na boses.

Jony cleared his throat. Ayaw ni Frances na makapanakit siya ng damdamin kaso nga lang bad timing