CHAPTER 33

Pinilit nyang hindi umiyak.. magkahawak kamay sila ng Mama nya habang naka-upo ito sa wheelchair. Tulak ito ng isang nurse... ihahatid nya ang mama nya hanggang sa labas ng operating room.

Wala ni isa sa kanila ang nagsasalita pero alam nyang natatakot din ito... parehas silang takot. Pinisil nya ang kamay nito ng mahigpit.. "Kaya mo yan 'Ma... wag kang panghinaan ng loob okay? Hihintayin ka namin ni Bebe dito."

"O-okay anak.. pangako ko sa'yo gagaling ako at ng makabawi naman lang ako sa lahat ng mga ginawa at sakripisyo mo sa akin... alam kong pagod ka na."

Doon na tumulo ang luha nya.. hindi nya man sinasabi at pinapahalata pero naramdaman din pala ng Mama nya na pagod na sya... Pagod na cyang maging malakas, pagod na cyang akuin lahat ng problema.

Tumalikod cya agad para hindi nito makita ang sunod-sunod na pagtulo ng luha nya... hindi nya na kasi napigilan iyon. Naghalo-halo na ang mga emosyon sa dibdib nya.

Nang tuluyan nang ipasok ang mama nya sa operating room ay saka ny