"Hey, are you okay? Kanina ka pa walang kibo ah. Are you hungry? Are you afraid of heights?" Sunod-sunod na taking sa akin ni Matt. Kung puwede nga lang na itulak ko siya mula rito sa chopper niya ng manahimik naman ang mundo ko, baka ginawa ko na kanina pa.Naiirita pa rin kasi ako sa lintek na Andrea na 'yon! Sino ba siya sa tingin niya? May ugnayan ba sila ni Matt? Huwag ko lang talagang nalaman na nakikipaglandian ang hudas na ito sa higad na 'yon, pag uuntugin ko talaga silang dalawa!"Lai-""Tigilan mo nga ako! Kanina ka pa putak ng putak d'yan napipikon na ako sa'yo, baka itulak kita!" Inirapan ko siya na mukhang ikinagulat niya. Ano bang kagulat gulat sa sinabi ko? Nakakainis kasi siya, hindi ko rin maintindihan sa sarili ko kung bakit ako naiinis sa kaniya ng sobra ngayon."Mag de-date lang kasi kailangan sasakay pa ng chopper! Ano, sa himoaoawid tayo kakain ng lunch?!" giit ko pa. Inakbayan niya naman ako na para bang walang silbi ang pagbubunganga ko sa kaniya."Someone's g
"Are you sure you're okay?" Magkakasunod na tango lang ang naging sagot ko sa ikatlong tanong na 'yon ni Matt.Nakakahiya, kung bakit naman kasi naisipan ko pang mag emote at hindi namalayang naluha na pala ako."Anyway... dito tayo matutulog." Nanlaki ang mga mata ko dahil hindi ko inaasahang dito sa Parolang ito kami matutulog. "Ngayon lang naman, uuwi rin tayo bukas."Napatingin na lang ako sa malawak na karagatan ng wala na akong maisip pa na sabihin sa kaniya. It was indeed amazing, beautiful, and a peaceful view. Mula rito sa taas ay kitan-kita ko ang naghahalong asul at kahel na kulay ng dagat dahil sa hapon na. Napakaganda na para bang naghahatid ng bagong pagasa."I miss my family," wala sa loob na usal ko. Naramdaman ko naman ang pagyakap sa akin ni Matt mula sa likuran na siyang ikinatayo ko ng tuwid."I am your husband... pamilya tayo," bulong niya. Hindi ko na namang maiwasan pangilidan ng luha sa mga mata.Ano kaya ang naging buhay ko sakaling hindi ako umalis tatlong ta
"M-Matt." I closed my eyes as I felt his hands gently caressing my back down to my waist. "W-We should go na," halos daing na lang na lumabas sa aking bibig.Unti-unti akong natutupok sa init ng kaniyang halik sa aking leeg habang hawak ng mahigpit ang baywang ko. Kahit naman ayaw ko o kaya naman ay hindi ako pumayag... taliwas pa rin ang sinasabi ng katawan ko na halos magpa-alipin sa yakap niya at halik."You're so beautiful my wife," he whispered and then claim my lips.Dahan-dahan niya na rin akong inihihiga sa bato habang mainit na hinahalikan ang labi ko. Baliwala na sa akin ang lamig ng tubig dagat at ihip ng hangin, sa halip napalitan 'yon ng init na nagmumula sa katawan ni Matt."I hate this kind of underwear Laira, but I like the body who wore this small little thing called a bikini," aniya bago baliwalang hinila ang suot kong bikini top dahilan upang mahantad sa kaniya ang dibdib ko. "Hello there, these two look bigger than before," giit niya pa na pakiramdam ko'y ikinapula
Halos mapangiwi ako habang naglalakad pabalik sa Parola ng matapos kaming maligo. Hindi ko na rin maiwasang murahin ng paulit-ulit ang sarili ko ng dahil sa kagagahan ko kanina."Baby, stop doing that."Napahinto ako at maang na napatingin kay Matt ng lingunin niya ako. Anong problema ng hudas na 'to? Wala naman akong ginagawang masama ah! Ni hindi nga kami nag-uusap habang naglalakad."What? I did nothing," baliwalang sagot ko, nagtataka rin sa pagkunot ng kilay niya."You're moaning as if you're hurting but in a pleasurable way."My mouth hangs open and my eyes grew bigger as he told me that. The nerve of this man! How does he think that way, while I was feeling sore all over?! Isa pa, hinihingal na akong talaga. Napagod na nga ako sa ginawa namin kanina, napagod din akong lumangoy at ganoon na lang din kahirap maglakad dahil sa hapdi sa pagitan ng hita ko, lintek!"I... I feel so-""Still feeling sore?" Siya na ang tumapos ng sasabihin ko, bago tumingin sa pagitan ng hita ko na aka
Hanggang sa makarating na kami sa resort ay hindi pa rin ako makapaniwala kay, Matt. Tikom lang ang bibig ko at ganoon din naman siya. Pero hindi niya rin naman binibitawan ang kamay ko, lalo na ang kamay kong sinuotan niya ng singsing ng sumagot ako ng "yes" kanina."Kailan mo gustong magpakasal tayo?" basag ni Matt sa katahimikan naming dalawa.Bakit nga ba ako nag yes sa tanong niya? Kasal naman na kami. Hindi man katulad ng tradisyunal na kasalan, ganoon pa rin naman 'yon. We're just still exchanging our I do's, tapos ay ano? Honeymoon na puwede naman naming gawin kahit saan at kahit kailan namin gusto.I just feel like... I must say yes. Na para bang obligasyon kong sumagot sa kaniya ng oo at hindi puwedeng hindi. Pakiramdam ko'y hindi ko naramdaman ang tulad ng sa mga ibang babae na naluluha pa at napapatakip ng bibig kapag tinanong sila ng will you marry me. "Or you want it to be private?" Napatingin ako kay Matt na kunot ang noong nakatingin din sa akin habang nagsasalita. "
I kissed Matt's forehead down to his cheek, and move down to his jawline before my lips meet his hungry lips. I position myself on top of him while kissing his lips torridly.He opens his mouth to give me better access. I entered my tongue inside his mouth and battled with his. I heard him moan and was about to move his hands but he can't because he was tied. I smile when I see his face with irritation. "Fuck! Baby, please... I want you," halos pagmamakaawa niya. Nginisihan ko lang siya bago ginawaran ng halik sa tungke ng kaniyang ilong. Napa-ungol naman siya dahil doon."Calm down, wala pa tayo sa exciting part," usal ko. Umalis ako sa ibabaw niya at hinanap ang gunting sa drawer ng bed-side table, luckily I found one. Nanlaki naman ang mata ni Matt dahil doon."What the fuck?! Anong gagawin mo sa gunting?" nanlalaki ang matang tanong niya sa akin. "Put that down baby, hindi magandang biro yan," aniya pa ng itinaas ko ang gunting sa mismong harap niya at umaktong iginugupit 'yon.
I try my best to escape to Vitale Island. Nakiusap ako na I hated ng isang bangkero sa pinakamalapit na lugar na may istasyon ng bus. Pumayag naman ang matanda at kahit na madaling araw palang ay hinatid niya na ako sa bayan ng San Antonio.Pagkarating doon ay nagtanong na lang ako kung saan ako puwedeng sumakay para makabalik sa Manila. And luckily, people in San Antonio seem kind and willing to help. Someone volunteered to drive me to Olongapo. Pagkarating naman doon ay saka palang ako sumakay ng victory papuntang Manila.I feel tired, kaya naman buong byahe ay natulog lang ako. Paminsan-minsan ay naaalimpungatan ako pero pinipilit ko pa ring matulog, hanggang sa makarating na nga sa destinasyon ko.Pagkababa ko palang ng victory ay kaagad akong nagpa-load sa isang maliit na tindahan at kaagad na binuksan ang grab. Nag book ako ng taxi upang ihatid ako sa memorial parl na siyang kailangan kong mapuntahan ngayon. I want to see them."Dito na lang ho." Inabot ko ang bayad sa driver at
"Why are you here?"That's the first thing that Laura did... ang tanungin ako kung bakit ako narito. Tatlong taon na Hindi kami nagkita pero tandang-tanda ko pa rin, at kaya ko pa ring ilarawan ang itsura niya. Ngunit ngayon... parang hindi na siya ang Laura na kinagisnan ko. Ang kapatid ko na halos sabunutan ko sa sobrang inis sa kaniya. Looking at her tiny body, pale skin, and dry lips made me feel guilty. Bakit parang tumanda siya ng halos limang taon? Na para bang ultimo ang pagtaasan ako ng kilay ay hindi niya magawa sa akin ngayon?"How are you?" balik tanong ko sa kaniya. Hindi ko na lang din inintindi pa ang mapanuri niyang tingin. "Hindi ka pa ba puwedeng lumabas dito?" muli ko pang tanong.Nag-aalala ako sa kalagayan niya. Hindi ako sanay na makita siyang ganito. Na para bang hindi siya nakakakain ng maayos at nakakatulog ng tama."Heto humihinga pa rin naman kahit na ang pakiramdam ko ay unti-unti na akong tinatakasan ng kaluluwa ko," baliwalang sagot niya.Naaawa ako sa