Share

KABANATA 51

Mabilis dumaan ang panahon. Ilang linggo nang bumalik sila Reu sa Manila, at sa nagdaang linggong iyon, walang mintis siyang tumatawag sa akin. At tulad ng kanyang sinabi, parati siyang tumatawag kapag tapos na ako sa aking trabaho o sa oras ng aking pahinga. 

Hindi ko alam kong paano humantong sa ganito...at kung hanggang kailan ito matatapos. Ang alam ko lang, lahat ay may hangganan. Alam kong mali, pero hindi ko mapigilan ang sarili kong hindi mahulog…unti-unti, hanggang sa dumating ang puntong wala na akong magagawa kundi ang mahulog ng mahulog. 

“Alam mo ba ang kalikasan ng tao?” Tumingin ako sa palitong nasa aking tabi. 

“Ano?” Tinungga niya ang inumin na nanggaling sa binuksang niyog. 

Locked Chapter
Continue to read this book on the APP

Related chapters

Latest chapter

DMCA.com Protection Status