Share
Chapter 17
Taong 1973
Limang buwan matapos idineklara ang batas militar.
Ilang buwan din matapos magkakilala nina Cyrus at Diana, madalas na rin silang nagkikita sa mga meeting ng grupo. Tulad ng kasalukuyang ginagawa nila ngayong araw.
“Hindi naman natin maitatanggi na tumaas ang ekonomiya sa ilalim ng rehemeng ‘to!” panibagong pagtatalo ang umuusbong sa grupo, marami sa kanila ang natatakot na para sa sariling kaligtasan at nais na ring suportahan ang diktadurya.
“Mangmang!” sigaw ni David sa kasamahang si Anton.
“We can see the progress, David! Isn’t that enough reason to believe that somehow it’s what we needed?” sigaw pabalik ni Anton. Hindi na bago sa kanila ang ganitong pagtatalo.
Karamihan sa kanila’y katatapos lamang ng kolehiyo, ang ilan ay nag-aaral pa. Natatakot sila sa mga posibilidad na mangyari sa gitna ng kinahaharap ng bansa.
“And you became a victim of an illusion! It’s just a magic show that made a fool like yo
alygraphy[DISCLAIMER: This chapter is inspired by true events but it is not a documentary/biography of any character depicted. No information should be construed to represent a true or accurate recreation of the actual events that transpired. The story, characters, scenarios, and events are just a work of fiction.]
Related chapters
Letters to the love that never came home Chapter 18
“Mayari!” sigaw ni Chloe at bahagayang inalog ang natutulog pa ring si Mayari. “Ano ba ‘yon?” Mayari said with her morning voice and covered her face with a pillow. “Bumangon ka na raw diyan sabi ng lola mo, pupunta raw tayo sa light house ngayon!” sabik na sabi ni Chloe at inalis ang unan sa mukha ng kaibigan. “Dali na, bumangon ka na r’yan,” dagdag nito at saka iniwang nakahiga si Mayari sa higaan. “Puyat kayo ni Apollo kagabi huh,” mapang-asar nitong sabi habang naglalakad palabas ng kwarto “Umalis ka na nga rito!” isang lumilipad na unan ang tumama sa mukha ni Chloe matapos itong ibato ni Mayari. Pansamantala siyang tumulala sa kisame at muling inisip ang napag-usapan nila ni Apollo kagabi. Masyadong nang madaming na
Letters to the love that never came home Chapter 19
“Sigurado ba kayong wala na kayong nakalimutan?” tanong ng Lola ni Mayari sa kanila. They’re going back to Basco today and unfortunately, Chloe received a call from her parents that they have an emergency and she need to go back to Manila. Mayari told her that they can come home with her but Chloe insisted, telling them to enjoy their remaining days in Basco. “Oh siya, anak, mag-ingat ha? Ikumusta mo na lang ako sa mga kapatid mo,” bilin ng Lola ni Mayari at bahagyang hinaplos ang pisngi niya. “I will, Lola. Mag-ingat rin kayo rito. Sa susunod na balik ko isasama ko na sila Michael,” saad niya at yumakap sa kaniyang Lola. Sakto namang may dumating na tricycle kaya’t sumakay na sina Mayari rito. Bahagya na lamang niyang tinanaw ang kanilang bahay hanggang sa mawala ito sa paningin niya. “Can we visit Angela? Just to say goodbye?” Apollo asked. He and Angela doesn’t have a certain connection except that he has her Father’s memory
Letters to the love that never came home Chapter 20
April 5 1973 “David! David tulungan mo ‘ko parang awa mo na!” nag-e-echo ang boses ng isang babae sa loob ng abandonadong building kung nasaan ang ‘hideout’ nina Cyrus. “Sandali, ano ba ‘yon?” tanong ni David habang papalapit sa pintuan, sina Diana at Cyrus naman ay hinihintay kung sino ang iluluwa nito. Pare-parehas silang kabado sa kung anong dahilan ng pagkatok. Isang babaeng naliligo sa pawis ang umakap sa paanan ni David pagkabukas niya ng pintuan. “David parang awa mo na tulungan mo ‘ko,” nagsusumamong sambit nito. “Martha! What happened?!” alalang tanong ni Cyrus at agad na nilapitan ang kaibigan. “Tulungan niyo ‘ko, m-may mga armadong lalaki sa bahay namin ngayon,” umiiyak na sambit nito. “Maupo ka, anong nangyari?” tanong ni Diana at inakay si Martha papunta sa upuan. “M-May nagpuntang mga armadong lalaki sa bahay, hinahanap ang kapatid kong si Alfred. Hinalughog nila ‘yong buong bahay. Nakataka
Letters to the love that never came home Chapter 21
May 8, 1973Isang buwan matapos pagbawalan sina Diana na makipagkita kay Cyrus. Mas naging komplikado hindi lamang para sa relasyon ng dalawa ang mga sumunod na araw matapos ng pagpatay kay Lucia, mainit ang lahat grupo nila at kapwa nasa panganib.Napagdesisyonan ni Cyrus na magpunta sa bahay ng dalaga, umaasang masilayan niya kahit papaano ito. Ma-ingat niyang tinignan ang paligid ng bahay, hindi niya nais na manggulo at magpakita kaninoman sa kanila.“Are you gonna stand here all day?” rinig niya mula sa kaniyang likuran, boses ito na matagal niyang inasam marinig.“Hi there,” bati niya sa nakapameywang na si Diana.“Hey there, creep,” nakangiting saad nito at bahagyang lumapit sa kanya.“I missed you.” Hinawakan ng dalaga ang magkabilang pisngi at bakas sa mukha nito ang pangungulila sa nobyo.Pinagkasiya nila sa ilang sandali ang isang buwang hindi pa
Letters to the love that never came home Chapter 22
Isang linggo matapos ang insidente sa ospital ay walang naging balita sina David kay Cyrus, tinanggap na lamang nila na nadampot ito ng mga awtoridad... subalit hindi si Diana.Panibagong araw na nanatili siya sa bintana ng kwarto, inaasahang makita ulit si Cyrus sa labas ng bahay nila. Panibagong tray ng pagkain ang ilalapag sa lamesa ng kwarto niya kasabay ng pagkuha ng isa pang tray ng pagkain na hindi niya ginalaw o tinignan man lang.Pinanood ni David ang kapatid na araw araw maghintay kay Cyrus, sa loob loob niya’y tahimik din siyang naghihintay pero hindi ba’t mas madaling asahan ang pinaka-masamang mangyayari kaysa umasa na ayos lang ang lahat?“Asaan si Diana?” tanong ng ama nilang si Javier kay David.“Nasa taas, Dad. Hindi pa nga rin lumalabas ng kwaro, ni hindi ginagalaw ‘yong mga pagkaing dinadala namin nina manang,” saad ni David.“That doesn’t matter, Hijo. Bring her here, I got s
Letters to the love that never came home The Third Eclipse
‘I do believe in multiverse, resurrections, aliens and other things that we haven’t discovered yet. Maraming pruweba para patunayan ang mga bagay na ‘yon but we chose to ignore those, why? Perhaps, we are blinded by the thing we called “reality” or we’re stuck inside this world where things that are considered “fantasy” are the real thing. Hindi ko rin alam, napapa-isip na lang din ako minsan... those people na tinatawag nating “baliw” pa’no kung sila ang nakakakita ng isang daang pursyento ng katotohanan tungkol sa mundo? Baka masyado tayong normal kaya't limitado lang din sa “normal” ang nakikita natin. Halimbawa na lang, resurrections, maniniwala ba tayo sa mga taong nagsasabi na naaalala nila ang past life nila? No. Instead, we’re going to treat them as someone who have lost their minds. Deja vu? When there’s a specific smell na sigurado tayong pamilyar sa’tin, alam natin kung anong amoy ‘yon pero hindi natin matukoy kung saan galing, kanino and why do
Letters to the love that never came home Chapter 2
It’s almost 11 in the morning when Apollo decided to get up and have his breakfast. He went downstairs and see his Dad holding a newspaper and while having his coffee. “I heard hindi ka na naman pumapasok sa klase mo? Ano bang plano mo sa buhay?” his Dad asked as soon as he sat down on the table. “Dad, please naman, ang aga aga. Don’t nag at me first thing in the morning,” he irritably said. “Maaga? It almost 11 o’clock Apollo when will you learn to be responsible sa oras at sa buhay mo like your--” “Like my brothers?” Apollo interrupted what his father was about to say. “Hijo, I’m just saying that you should be more responsible. Hindi ka na bumabata, anak,” his Dad added. “Hindi mo ‘ko nakikitang nage-excel sa career ko kasi paulit ulit mong pinupuna kung ano yung mga bagay na hindi ko kayang gawin. Unfair ka, Dad. Sana si Mama na lang yung naiwan dito!” he shouted and banged his hands on the table. His voice echoed in the four walls
Letters to the love that never came home Chapter 3
It’s 8 in the morning but she can feel the heat of the afternoon as she walks on the sidewalk, Mayari stood in front of a tall building, this is her first day as a writer intern at Moonlight’s publishing house. She took a deep breath and walked towards the crowded hallway of the building and nervously reached the elevator buttons. Unfamiliar faces greeted her as the elevator door opens, she grabbed her phone and turn the volume up to ease the rising tension in her chest. She’s nervous and excited at the same time. Elevator reached the 7th floor where she was supposed to go. The door opened and there goes the people who will work with her for the next months. She stood on the corner while waiting for their team leader. Minutes passed and the elevator opened again and a man his age came out from it. He looks familiar… “Apollo?” she called the guy and the latter look behind him to see if she was talking to him.
Latest chapter
- Letters to the love that never came home Chapter 22
- Letters to the love that never came home Chapter 21
- Letters to the love that never came home Chapter 20
- Letters to the love that never came home Chapter 19
- Letters to the love that never came home Chapter 18
- Letters to the love that never came home Chapter 17
- Letters to the love that never came home The Second Eclipse
- Letters to the love that never came home Chapter 15
- Letters to the love that never came home Chapter 14
