Hindi rin umatras si Nancy, at sumigaw siya, “Sige! Sisantihin mo ako! Wala akong pakialam!”“Lumayas ka na ngayon dito! Tingnan mo lang!” Ang kahihiyan ng lalaki ay naging galit, at sumigaw siya kay Nancy. Ang ibang mga staff member sa floor at lumingon dahil sa sigaw, ngunit walang kahit sino sa kanila ang nagsalita.Sa oras na yun, bumalik na si Wilbur sa sarili niya para sabihin, “Pre, pwede bang mag ingat ka sa tono mo?”Lumingon ang lalaki para tumingin kay Wilbur. “At sino ka naman? Wag kang makialam?”“At sino ka naman?” Ang sagot ni Wilbur. “Hindi ako tatayo lang dito at manonood habang binubully mo ang classmate ko.”Tumawa ang lalaki. “Ako si Norman Cedar, ang general manager ng shop na ito. Pwede ko siyang sisantihin kung gusto ko! Ano naman ang magagawa mo tungkol dito??”Halata na hindi mataas ang tingin ni Normal sa classmate ni Nancy.Para sa kanya, walang magagawa ang classmate ng isang retail worker.Hindi sumagot si Wilbur. Sa halip, lumingon siya paratumingi
Nabigla din ang mga katrabaho ni Nancy. Bakit ang classmate ni Nancy ay sinabi ito na para bang mula sa mataas na posisyon? Malaking bagay ito para gawing biro, at hindi niya ito dapat sinabi dahil lang interesado siya kay Nancy.Tumawa ng mas malakas si Norman, tumulo ang mga luha sa kanyang mga mata.Tumuro siya kay Wilbur. “Diyos ko. Kahit ano lang talaga ang sinasabi mo. Hindi ko talaga alam kung bakit may lakas ng loob ka para sabihin ito. Hindi ko talaga alam!”Gayunpaman, ngumiti lang si Wilbur sa harap ng panlalait ni Norman. “At ano naman kung ginawa ko talaga ito?”“Luluhod ako at didilaan ko ang sapatos mo kapag ginawa mo! Hmph!” Ang sabi ni Norman, hindi siya humahanga.Tumawa si Wilbur, tumingin siya kay Nancy at sa mga katrabaho nito. “Narinig niyo ito. Siya ang nagsabi nito!”Nagkatinginan ang mga empleyado, hindi sila sigurado kung bakit biglang parang nababaliw si Wilbur.Hinila agad ni Nancy si Wilbur sa isang tabi. “Tama na! Tumigil ka na. Mag eempake na ako n
Umupo din si Wilbur. Nagsindi pa siya ng sigarilyo.Dumilim ang ekspresyon ni Norman. “Hoy, hindi ka pwede manigarilyo dito! Gusto mo bang matalayas ng second floor?”“Gusto kong subukan mo ito.” Hindi pinansin masyado ni Wilbur si Norman.Nangutya si Norman, sumigaw siya para tumawag ng security.Nataranta si Nancy nang makita ito. “Wilbur, kalimutan mo na. Tara na.”Natatakot si Nancy na baka gumawa ito ng gulo at lumala ito.Gayunpaman, mabilis na dumating si Chelsea sa lokasyon. Sumikip ang dibdib ni Norman nang makita niya ito. Kilala ba talaga ang lalaking ito si Chelsea?Nagdududa pa rin si Norman na ang isang tao na tulad ni Wilbur ay kilala si Chelsea. Baka naglalakad lang si Chelsea sa mall.Kaya naman, tumayo siya at lumapit siya ng magalang kay Chelsea. “Ms. Willow! Ano po ang ginagawa niyo dito?”Hindi pinansin ni Chelsea si Norman, dumiretso lang siya kay Wilbur. “Anong problema, Wilbur?”Natulala si Norman. Kailan pa kilala ni Chelsea Willow si Wilbur?Nabigla
Ang mga guard ay walang masabi at napahinto sila sa kinatatayuan nila.Nakita ito ni Chelsea at sinabi niya ng malamig, “Kumilos na kayo! Gusto niyo rin bang masisante?”Bumalik sa sarili ang mga guard mula sa pagkatulala, pagkatapos ay tumingin sila kay Norman. “Tara na. Utos ni Ms. Willow.”Alam ni Norman na hindi niya na maaayos ang sitwasyon, kaya tumingin siya ng masama kay Chelsea. “Magbabayad kayo para dito!”Tumingin siya ng malupit kay Wilbur bago siya tumalikod para umalis.Dumilim ang ekspresyon ni Wilbur. “Sandali lang.”Tumalikod si Norman, tumingin siya kay Wilbur. “Sinasabi ko nang aalis ako sa trabaho ko. Ano pa ba ang gusto mo?”“Hindi ba’t sinasabi mo na didilaan mo ang sapatos ko kanina?” Tinaas ni Wilbur ang paa niya, inalog niya ang paa niya.Naging malupit ang ekspresyon ni Norman. “Binabalaan kita. Sumosobra ka na!”“Sumosobra?” Ang tanong ni Wilbur, pagkatapos ay nagpatuloy siya, “Hindi ba’t sumosobra ka rin sa pag harass kay Nancy at sa ibang mga emple
Ngumiti ng mapait si Chelsea. “Konti lang ang diperensya sa pagitan ng pagkilos ni Ms. Yves at sa pagkilos mo.”Hindi alam ni Wilbur kung ano ang sasabihin niya, dahil may katotohanan dito.Napansin ni Chelsea ang katahimikan ni Wilbur at ngumiti siya. “Hindi kita sinisisi ng kahit konti. Nararapat sa kanila ang lahat ng nangyari sa kanila.”Nanatiling tahimik si Wilbur. Hindi niya magawa na insultuhin ang pamilya Willow sa harap ni Chelsea.Pagkatapos, sinabi ni Chelsea, “Wilbur, tinawag kita dito para may itanong ako. Ano ang mangyayari ngayong sa Willow Corp?”Tumingin si Wilbur kay Chelsea, na siyang may ekspresyon na para bang sumuko na sa nangyari sa mga Willow.Nagbuntong hininga si Wilbur, pagkatapos ay dumiretso siya sa punto. “Depende sa gusto mong mangyari. Kung gusto mong manatili ang Willow Corp sa pangalan ng pamilya Willow, sasabihin ko kay Faye na ibalik ang lahat ng shares sa pangalan mo. Sa ganun, magkakaroon ka ng mas mabuting kontrol sa kumpanya. Ang Cape Inte
Makalipas ang ilang sandali, naging malungkot bigla si Nancy.Napagtanto niya na naging malayo siya sa classmate niya na ito.Halos tanghali na noong umalis ng Willow Corp si Wilbur, at hindi pa siya kumakain ng agahan.Umupo siya sa isang burger stall, umorder siya ng dalawang burger upang mabusog.Sa oras na matapos niyang kainin ang una, nakatanggap siya ng isang call mula sa isang anonymous number.Ito ay isang tao mula sa pamilya Owens, sinabi nito na ang Sealake Island ay handa na para itransfer kay Wilbur, at ang kailangan niya lang ay ang pirmahan ang sarili niyang pangalan.Sinabi ni Wilbur sa caller na sunduin siya sa Castlebury sa loob ng kalahating oras.Pagkatapos kumain, tumawag ng taxi si Wilbur para umuwi. Nakita niya ang isang lalaki na may hawak na briefcase, hinihintay siya sa pinto.Tumingin si Wilbur sa lalaki, na siyang yumuko ng malalim. “Good afternoon, Mr. Penn. Ang pangalan ko po ay Sean Owens, pinadala po ako ng lolo ko dito para pirmahan niyo ang tra
Hindi pa dumidilat si Wilbur. Nilagay niya ang kamay niya sa harap ng leeg niya na parang isang patalim.Ang pamingwit ay nakapalibot sa leeg ni Wilbur ng maraming beses.Hinila ito ng babae, at humigpit ang linya.Tila ang pamingwit ay malakas talaga, tila ito ay may halong kakaibang kapangyarihan. Ito ay para bang kaya nito humiwa ng bakal.Ngunit nang itaas ni Wilbur ang daliri niya at hinawakan niya ito, naputol ang linya.Tumitig ang babae kay Wilbur dahil sa gulat.Ngumiti si Wilbur. “Nabigla ka ba?”“Minaliit talaga kita. Paano mo nalaman?” Ang malamig na tanong ng babae.Umiling si Wilbur. “Hindi ko alam. Hinihintay lang kita. Alam ko na gusto mo akong patayin noong kumilos ka.”“So, alam mo na may taong gustong pumatay sayo?”“May isang tanga na gustong maghiganti. Matagal na rin akong pinupuntirya. Syempre alam ko,” Ang paliwanag ni Wilbur habang nagkibit balikat.Dumilim ang ekspresyon ng babae. Sinipa niya ang kanyang fishing box at nilabas niya ang dalawang curv
Pagkatapos isigaw ang mga salita, ang aura dagger ay lumipad papunta sa dibdib ni Wilbur.Ang dalawang iba pang dagger ay umatake kay Wilbur mula sa kaliwa’t kanan, imposible para sa kanya na kumilos.Ang Soulkill Slayer ay isang tunay na atake. Walang matatakasan ang kalaban at sapat ang kapangyarihan nito para patayin ang lahat ng kalaban.Kuminang ng malupit ang mga mata ng babae.Ito ang kanyang ultimate move, ito ay pumatay sa maraming mga elite.Sigurado siya na kasama na doon ang lalaking ito.Gayunpaman, biglang sumigaw si Wilbur habang ang mga kamay niya ay umilaw ng may nakakasilaw na aura.Binuksan niya ang kanang palad niya, at ang mga dagger mula sa magkabilang tabi ay hinigop ng isang makapangyarihang pwersa at nadurog ito hanggang sa naging abo.Kasabay nito, ang kamay ni Wilbur ay umatake sa aura dagger.Ang atake ni Wilbur ay tumama sa aura dagger, at naglaho agad ito.Talaga nagulat talaga ang babae.Isa siyang aura expert, at napagtanto niya na rin na wala