SHANTAL smiled at him before she returned to her seat. She brought the fruit knife and the apple she picked up from the basket and peeled them while listening to their conversation.
“The new proposal is better than the old one,” Brielle suddenly said after a few minutes. He raised his face and looked at his father.
“Babasahin ko muna pareho ang dalawang proposal,” tanging tugon ni Brent kay Brielle.
Tahimik na iniabot ni Brielle sa ama ang dalawang folder na kaagad naman nitong tinanggap. Ibinaba muna niya ang folder na may nakalagay na revised proposal. Matiyaga nito binasa ang laman ng marketing campaign na unang ni-reject ni Brielle.
Tumaas ang kilay nito habang tutok na tutok ang atensyon sa binabasa. Obviously, his rea
BILANG isang ama kailangan niyang maging ehemplo kay Brielle kaya’t parati niyang pinapanatiling kalmado ang sarili sa anumang sirkumstansya.“Well, blood is thicker than water,” Brent said after a while. Brielle just nodded. He knew his wife was too kind and valued her cousin.“I never thought that she would betray me, dad,” Brielle’s sad voice rang.“Hindi naman siguro, tiyak may dahilan siya kung bakit naglihim siya sa atin. Mahirap humusga agad anak ng hindi pa natin naririnig ang paliwanag ng asawa mo. Naniniwala naman akong likas na mabait at maunawain si Ivana. Mag-usap kayo ng maayos at pakinggan mo muna ang sasabihin niya,” tinapik ni Brent ang balikat niya.Walang maisagot si Brielle sa ama
MAYA-MAYA pa gumaan na rin ang pakiramdam ni Ivana. Bahagya siyang kumalas mula sa pagkakayakap sa lola niya. Lumuwag naman ang mga braso nito at tuluyan na siyang pinakawalan.“I hope you feel better now,” Graciela wiped her tears, smiled.“Salamat po, gumaan na rin ang pakiramdam ko. Hindi ako dinalaw ng antok buong magdamag kaya’t pinili ko nalang lumabas dito at magmuni-muni,” nahihiyang tugon niya.“Iyon lang ba ang sasabihin mo sa akin?” nananantiyang tugon nito at tiningnan siya ng diretso.Natigilan siyang bigla at nag-iisip muna kung dapat ba niyang banggitin sa lola niya ang buong nangyari. Kahit meron silang di pagkakaunawaan ni Brielle ayaw din naman niyang sumama ang tingin ng lola niya rito.
CATHERINE pulled and embraced her. “No more crying, okay?”“Opo, pangako!” She flashes a smile.“Huwag mong ipakita kay Nate na lagi kang malungkot dahil mag-aalala rin siya. Bukas-makalawa pwede tayong magshopping ng mga gamit ninyo,” tugon nito habang kumalas mula sa kanya.Sunud-sunod na iling ang ginagawa niya dahil nahihiya siya rito. May gamit naman na silang dala mag-ina kahit kaunti. “Hindi na po kailangan ate, meron naman na kaming gamit,”“Naku, kulang ang mga gamit nyong iyan, alalahanin mo magtatagal pa kayo rito. Hindi pa natin alam kung makakabalik pa ba kayo sa Beijing,” dumalas mula sa bibig nito.Bahagyang nagulat si Samantha
HE picked up the last folder and read it. His eyebrow frowned and face was cold. Wala siyang nabasang mahahalagang impormasyon tungkol kay Samantha. At tanging pangalan lamang nina Simon at Nate ang immediate family nito.Sa bandang dulo pangalan na ni Ivana ang nakalagay bilang nag-iisang kamag-anak nito. Ang address na nakalagay naman sa data nito ay ang dalawang tahanan na nakapangalan lamang dito na parehong inabandona na nito.Brielle clenched his fists after he put down the documents.He can’t blame his subordinates for not finding anything about that woman. “Try to get his bank account information,”Nagulantang si Harold sa narinig mula kay Brielle, “Ilegal na gawin ang bagay na iyon dahil walang bangko na magbibigay
Brielle hated Samantha’s existence as when he saw her, she resembled Ivana after she had undergone plastic surgery to faked her identity before to grabbed Ivana’s company.Itinulak niya ang pinto at pumasok siya ng tuluyan. Sumalubong sa kanya ang halos wala ng laman na opisina. Lumapit siya sa working table at isa-isang binuksan ang drawer nito. Tanging mga report lamang ng marketing department ang naroon, kaya’t nahulaan na niyang bago pa man tumakas si Samantha ay planado na nito ang lahat.Kahit ni isang bagay or larawan man lang ng pamilya nito ay walang naiwan. Nang mga sandaling ito, nasa hallway na rin si Adela. Papunta siya ng HR Department sa dulong bahagi ng fifteen floor ng mapansin niyang nakabukas ang pinto ng opisina si Samantha.She peeked in and was shocked to see
He stood and walked to the window. He took out his cigarette and lighter from his pocket and lit it. Nakailang buga na siya ng usok ngunit hindi pa rin mawala sa isipan niya ang pwedeng mangyari sa dinner meeting nila mamaya ni Brent.“Shit, I shouldn’t be like this, I’m not the one who made his daughter suffer,”Ipinilig ni Aris ang ulo niya ng ilang ulit habang bumubuga ng makapal na usok mula sa yosi niya. Kung tatanggihan naman niya ang paanyaya nito, tiyak niyang lalong maghinala si Brent sa kanya at hindi ito titigil para paimbestigahan siya ng tuluyan.He never made any illegal activities though, even those times Simon and him were often talk. Ilang beses man siyang niyaya nito, tinanggihan niya ito ng maayos dahil ayaw niyang mabahiran ng masamang impormasyo
BRENT looked away and said, “How can a father stop worrying about his children, Brielle?”.Ang tanong na ito ng ama ay tila libong kutsilyo na unti-unting bumabaon sa puso ni Brielle. Tama ang sinabi ng daddy niya, walang matinong ama na hindi nag-aalala sa mga anak niya tuwing may pinagdadaanan ang mga ito.“Did you stop worrying about my grandchildren?” Brent suddenly asked him while still looking outside the window.“No, dad! Every single day that I wake up, I miss my children and wish that I could have enough courage to fetch them,” Brielle can’t hide the sadness in his voice. “Madalas tinatanong ko ang sarili ko, kung naging mabuting ama nga ba ako kagaya mo? I provided material things to my children, however, I forgot to spend time with them. I
IT seems a strong force dragging him towards the vortex. He could clearly hear a sob, and it turned to a cry.“Uncle, gumising kana, ihatid mo na ako sa Beijing!” Ang mahinang hikbi ni Nate kanina ay unti-unting naging malakas na iyak. Ilang beses din niyang pinipisil ang kamay nito.Sa pagdilat ng mga mata ni Reymond ang malabong aninag ng mukha ng isang bata ang nasilayan niya. Ang hikbi nito na naging panaghoy sa pandinig niya ay ang malakas na daluyong ng tila agos ng tubig na humihila sa kamalayan niya pabalik sa kasalukuyan.He moved his hands, trying to grasp Nate’s tiny hands that gently pinched his right hand.“Nate!” tanging ang pangalan lamang ng pamangkin ang naibigkas niya sa mahina at paos na boses.