Naupo ako sa aking swivel chair at ipinahinga ang sarili. Naalala ko na naman ang sinabi ni Luke kaninang umaga, tumatak na yata ito sa aking isipan kaya halos hindi ko na magawa ang makapag focus sa meeting kanina. “Kim.” Tawag ko.“Yes ma’am.” Mabilis naman na sagot sa akin nito. “May meeting pa ba na natitira?” Tanong ko. “Actually, wala na po ma’am. Tapos na lahat.” Nakangiti niya na sagot sa akin. “Need niyo na lang po na permahan ito then tapos na po.” Magalang pa na sabi niya. “Okay, then.” Nakangiti ko pa na sagot at lumabas na si Kim sa office ko. Walang Salve ang nagparamdam. Walang nanggugulo sa buhay na meron ako ngayon, pero hindi pa rin ako kampante. Ngayon rin ang gabi na bibisita ako sa mansyon nina Uncle Salve at Aunt Trisha. Nasisiguro ko na makikita ko rin doon si Sashalyn, kaya nakikita ko na sa aking isip ang pwedeng kahinatnan kapag nagkita kami sa iisang lugar lalo na at kasama ko pa si Luke. Saktong alas kwatro ng hapon ay dumating si Luke dito sa opisin
Nagising ako dahil sa pag galaw ng kama. Hindi ako nakatulog ng maayos dahil sa mga naiisip. Alam ko na ganun din si Luke, pero ewan. Hindi ko din alam dahil parang kahit ako ay hindi ko alam kung bakit hindi ko siya magawang kausapin. Naramdaman ko ang pagtayo ni Luke at kasunod noon ay ang pagpasok niya sa banyo. He’s taking a bath.Kinapa ko ang aking cellphone na nasa side table at chineck ang oras. Alas tres pa lang ng madaling araw. Ipinikit ko agad ang aking mga mata at tumalikod sa kanyang gawi. Para akong hinahabol ng zombie at walang ibang choice kundi ang magpanggap na tulog upang hindi nila makita.Napapikit ako ng mariin ng malakas na mag sara ang pintuan ng kwarto. Ano kayang problema noon?Naiinis ako nang ilang minuto na ang lumilipas pero walang Luke ang pumasok muli sa pintuan. Hindi na rin ako nakatulog pa at nagtungo ako sa kwarto ng kambal. Mahimbing silang natutulog at nilapit ko naman ang pwesto ni Lucia. Hinaplos ko ang kanyang buhok at inayos ang penguin t
Sigurado na ako sa aking desisyon. Desisyon na lumipat sa dati naming bahay. Kasal kami ni Luke at hindi ko na kailangan pang makipaglaro sa kanya ng bahay-bahayan. Seeing him with twins makes my heart melt. Melting for happiness dahil sa wakas, yung akala ko na hindi na pwedeng mangyari sa buong buhay ko ngayon ay heto. Nasa harapan ko ngayon ang aking pahinga.“Mom, saan po ba ang bahay na yon?” Napangiti ako sa tanong ni Lucas. Si Lucia naman ay pirme na nakaupo sa gilid habang nilalagay sa isang kahon ang kanyang mga laruan. “Medyo malapit siya mula dito, pero tiyak ko na mawiwili kayo.” Sagot ko sa kanya. “Bahay po ba natin yun?” Tanong pa niya sa akin kaya tumango ako. “Oo, bahay natin.” Nakangiti ko na sagot at nagpatuloy sa pagaayos ng mga gamit. Ilang oras pa ang lumipas bago kami matapos. Sa tuwing mapapatingin ako kay Luke ay hindi ko mapigilan ang mapatawa dahil sa kanyang naging asal kagabi. Hindi niya kasi akalain na kaya ko ang lumipat sa aming bahay, buong akala
"Wife." Nilingon ko si Luke ng tawagan niya ako. Alas-sais na ng umaga at nagbibihis ako ng pambahay na damit."What?" I asked him. Nakatingin siya sa aking bawat galaw at ngumiti. "Pupunta ako sa kompanya, may kailangan lang akong permahan." Natawa ako sa kanyang sinabi. "Talaga ba Luke? Kailangan mo pa na magpaalam?" Ngiti ko sa kanya. "Yes!" Sagot niya sa akin. "You're my wife, that's why." Humalakhak ako ng sobrang lakas na halos mapuno na ang kabuuan ng kwarto. "May nakakatawa ba sa sinabi ko?" Tanong pa niya sa akin habang nakakunot ang perpekto niyang mga kilay. “Nothing, hindi mo lang ugali ang magsabi sa akin.” Mas lalong kumunot ang kanyang noo sa aking sinabi. Hindi ko na siya pinansin at lumabas na ng kwarto. Naabutan ko si Nanny Josefa na naghuhugas ng bigas at isinalang ayon sa rice cooker. “Oh, hija. Masyado ka ata maagang nagising ngayon.” Bungad na bati sa akin ng matanda. Binigyan ko siya ng isang ngiti bago nagsalita. “Balak ko po kasi na magluto para sa ag
"I'm sorry, Princess." the woman said between her sobs. Wala akong idea kung sino man ang kausap ni Anna pero sa nakikita ko ay miss na miss nila ang isa’t-isa. Iniwan ko silang muli at napagpasyahan ang pumasok sa loob ng bahay. Na kwento ko kay Nanny Loleng ang nakita na tagpo sa labas ng bahay kaya naghayin na kami sa hapag. Ilang saglit pa ang limipas at pumasok na si Anna suot ang malawak na ngiti sa labi habang namumugto ang mga mata. “Elle, si mama nga pala.” Napatakip ako ng kamay sa aking bibig dahil sa pagkabigla. Hindi ko akalain na ina pala ni Anna ang kayakap nito. Ang mata ng ginang ay naglilibot sa kabuuan ng bahay na parang kinakabisado ang bawat bagay dito. “Hello po.” Nahihiya na bati ko. “Elizabeth Mendez.” Pakilala niya at inaabot ang kanyang kamay as a shake hands. “Elle, Elle Copley.” Pakilala ko at tumango siya sa akin. “I know you.” Sagot niya sa akin kaya nagkatinginan kami ni Anna. “You’re Salvador’s daughter.” Mas n
“Salve's house?” Pag-uulit ko at bahagya naman siyang tumango.“I know that Salve’s our enemy from the very start. Minsan ko ng narinig na may kausap siya sa cellphone and I think that was your Aunt Trisha.” Sagot pa niya.“And then?” I asked again.“He knew that I knew something, pero nag pretend pa rin siya na parang wala lang.” Mas lalo ko hinigpitan ang pagka kayakap sa kanya.Ilang taon ang lumipas at may ganito pa lang pinagdadaanan si Luke.“I love you.” yun lang ang nasabi ko sa kanya. Bumakat ang magaan na ngiti mula sa kanyang mga labi at hinalikan ako sa aking noo.“I love you too, Elle.” He answered.Hanggang sa sumapit ang gabi ay hindi na umalis sa aming tabi si Luke, we watch television, play a game with twins and laughing all around hanggang sa sumakit ang aming tiyan kakatawa.Ala-syete na ng gabi ng tumunog ang doorbell kaya nagkatinginan kaming dalawa ni Luke. Nagkibit balikat si Luke tanda na wala naman siyang inaasahan na bibisita pa kaya tumayo ako mula sa pagkak
Nagising ako dahil sa pag alon ng kama at hagikhik ng kung sino. Nabungadan ko ang kambal na tumatalon sa kama habang si Luke ay nakatalukbong pa ng kumot.Nilingon ko ang orasan at alas-syete na ng umaga. Kailangan ko ng gumayak upang pumasok sa opisina. Alam ko na matatambakan ako ng gawain kung mamaya pa ako papasok lalo na't hindi naman makakapasok si Kim ngayong araw. Napailing ako ng bahagya ng maalala ang narinig kagabi. Hinampas ko si Luke na agad naman niyang ikinabalikwas. "Good morning daddy." Wika ni Lucas."Good morning babies." Sagot naman ni Luke habang nagkukusot ng mata. "I need to take a shower. Kailangan kung pumunta ng opisina ngayon." Sabi ko kay Luke at tiningnan naman siya nito ng maiigi. “What?” Tanong pa niya ngunit nag pout ito.“Pwede ba na dito ka na lang?” Tanong niya sa akin.“Para ka po baby daddy, look at your mouth.” Humahagikhik na sabi ni Lucia.“I’ll go with you mom.” Singit naman ni Lucas. “Me too, mom.” -Lucia.Napatingin kami ng kambal kay L
Mukhang sinusubukan talaga kami ng tadhana. Ilang linggo na ang lumipas at naging abala kami ni Luke sa trabaho. Aalis sa bahay ng hindi man lang nagagawa ang makipaglaro sa kambal at madalas na tulog pa ang mga ito kapag aalis ako o si Luke. Darating naman sa gabi na pagod na at tulog na ang kambal.Ilang beses na rin nagyakag si Lucia sa mamasyal pero puro pangako lamang ang aming nagawa ni Luke, habang si Lucas naman ay gustong magpunta ng National Book Store na hindi rin namin magawang mapagbigyan. Hindi na rin ako magtataka kung makaramdam man ng pagtatampo ang kambal dahil sa aming pagiging busy sa trabaho. Naupo ako sa sofa dito sa sala bago ipinahinga ang ulo at tumingala. Katahimikan ang bumalot sa buong bahay. Ilang minuto pa ay nakarinig ako ng pag park ng sasakyan mula sa labas at nangunguna sa pagpasok si Nanny Josefa kasunod ang kambal. “Mommy!” Sigaw ni Lucia. Hinintay ko si Lucas kung lalapit ba ito ngunit hindi. Tiningnan niya lang ako sa mga bata bago umakyat n