( Thalia's POV )
Sa labis na pag iyak at kapaguran ay nakatulugan ko na ang paghihintay kay Manang Sonya. Nakasandal lang ako sa may pader dahil hindi naman ako puwedeng humiga at matulog sa malamig na sementadong sahig.Buti nalang at may pagkain na hinatid ang isang lalaki kanina kaya kahit papaano'y nagamot ang sikmura kong kumakalam sa gutom.Naalimpungatan lang ako nang marinig ang pagbukas ng pintuan. Di ko agad pinailaw ang flashlight sa takot na baka isa na naman ito sa mga lalaking nagkulong sa 'kin dito."Thalia... iha..."Agad akong napatayo nang marinig ang mahinang pagtawag ni Manang Sonya."Manang!" Pinailaw ko kaagad ang hawak na flashlight at ganoon rin ito sa dala niya."Pasensiya na, hindi ako nakabalik kaagad. Hinintay ko pang makatulog ang mga bantay mo. Eto, may dala akong pagkain mo." Anito sabay abot ng dala niyang basket na may lamang mga prutas, tinapay at bottled water."Narinig ko kanina na dinalhan ka ng pagkain dito kaya yan nalang ang binigay ko para hindi masira kaagad. Itago mo yan para may makain ka sakaling magutom ka man." Puno ng pag aalalang sambit nito na lubos kong ipinagpapasalamat."Manang, sa tingin niyo po ba makakatakas ako ngayon? Tulog na po sila di ba po?" Medyo paos na tanong ko, umaasang sana nga ay makalabas na 'ko rito.Nabanaag ko ang lungkot sa mukha ni Manang Sonya. Nagpakawala pa ito ng isang malalim na buntong hininga bago nagsalita."Tiningnan ko ang buong paligid ng mansyon kanina. Napapalibutan nga tayo ng bantay dito. Lalong lalo na ang gate at ang labasan nitong mansyon. Maaaring tulong ang nakabantay sayo dito pero gising na gising naman lahat ng nakapaligid sa labas. Napakarami nila Thalia. Tinalo pa ang bantay ng isang presidente." Nawawalang pag asang sambit ni Manang kaya namuo agad ang luha sa aking mga mata.Kung ang presidente ay binabantayan para sa kaligtasan at seguridad, ako naman ay binabantayan na parang isang masahol na kriminal na hindi pwedeng makatakas."Po? Wala na po ba talagang pag asang makalabas pa ako rito Manang? At alam niyo rin po ang dahilan kung bakit ako ikinulong dito?" Sunod sunod na tanong ko sa lumuluhang mga mata kaya naging emosyonal na rin si Manang."Wala na ring nabanggit pa ang mga tauhan kung bakit nila ito ginawa sayo at kung sino man ang may utos. Sa ngayon hindi ko pa alam kung paano kita matutulungang lumabas iha. Pero huwag na huwag kang panghinaan ng loob. Gagawa tayo ng paraan. May awa ang Maykapal! Magpakatatag ka." Mariing payo nito sabay haplos ng likuran ko.Mapait akong napangiti at naluluhang tumango. Kahit pa man nakakasuko ang sitwasyon kong ito ay napakalaki pa ng dahilan ko para lumaban at magpakatatag, at iyon ay dahil kay lola at sa simpleng pangarap namin na gusto kong tuparin."Hindi na rin ako magtatagal dahil kukuha pa 'ko ng mahihigaan mo, magdadala na rin ako ng kumot at unan. Ikaw nalang ang bahalang magtago kung sakaling may pumasok at baka tayo'y mabisto." Mariing bilin ni Manang at nagpaalam na rin ito na lalabas na.Makalipas lang ang ilang minuto ay muli nga itong bumalik bitbit ang unan at makapal na kumot."Pasensiya kana't ito lang ang tanging maitutulong ko sayo. Hayaan mo't aalamin ko rin kung sino ang pasimuno nito at bakit napagdiskitahan ka pa." Mariing tugon ni Manang kaya marahan akong tumango at mapait na napangiti."Kung tumawag ka nalang kaya ng pulis Manang?" Biglang naisip na solusyon ko ngunit malungkot lang ako nitong tiningnan.At alam na alam ko na na hindi iyon puwede. Tiyak kapag ginawa iyon ni Manang ay magiging katapusan ko na at madadamay pa siya. Wala naman din akong ibang kakilala na puwedeng tawagan ni Manang dahil wala naman akong cellphone. Binalak ko nga sanang makabili ng kahit de keypad ngayong buwan na ito para makatawag sa lola ko pero mukhang di na rin mangyayari.At ang kaisa isang taong naisip ko na pupwede sanang mahingan ng tulong ay di ko naman alam kung paano kontakin dahil wala naman akong numero niya. Magmula ng makapasok ako rito sa mansyon ay wala na rin akong naging balita pa kay Ma'am Ara.Mas lalo lang akong nanghina. Di ko na alam kung may maiisip pa ba akong paraan dahil sa ngayon ay wala na talaga!Hindi na rin nagtagal pa si Manang Sonya at agaran ding nagpaalam. Inilock niya ang ulit ang pintuan dahil kinailangan din namin na magdoble ingat. Dahil kapag nalaman ng isa sa mga lalaking iyon ang pasekretong pagpunta ni Manang dito, natitiyak kong idadamay ng mga iyon ang matanda, bagay na ayaw na ayaw ko namang mangyari.Inayos ko nalang ang kumot at unan na mahihigaan at muling humiga. Kahit papaano'y napakalaking tulong na nito para makahiga ako ng maayos. Di rin naman ako makakatulog ng malalim. Sadyang pipikit pikit lang ako para hindi naman tuluyang manghina. Sino ba naman kasi ang makakatulog sa ganito kadilim na paligid? Ni hindi ko nga nasilayan kung ano pa ang meron sa basement na ito maliban sa mga box na di ko naman alam kung ano ang mga laman. At wala din naman akong balak na alamin pa dahil hindi naman ako pakialamerang babae.Dahil wala namang bintana o kahit kaunting butas manlang dito sa loob ay di ko rin malalaman kung umaga na ba o di kaya'y gabi na o kung anong oras at araw na. At ang kaisipan na baka dito na ako ikukulong ng mahabang panahon ay nagbigay ng labis na kilabot at pag aalala sa akin.Yakap yakap ang flashlight ay pilit ko nalang na ipinikit ang aking mga mata. Sinariwa ang mga masayang ala ala namin ni lola na magkasama sa aking isipan. Mauulit pa kaya ang lahat? Makakapiling ko pa kaya ulit ang lola ko? O baka uod nalang ang makikinabang sa 'kin dito dahil dito na rin ako malalagutan ng hininga?Wag naman sana! Kailangang kailangan pa niya ako dahil may maintenance pa siya ng gamot. Hindi ako puwedeng mawala. Taimtim nalang akong nanalangin ng paulit ulit na sana makaalis na ako sa kadiliman na ito.********Nagising ako nang mapanaginipan ang Lola Cita ko. Maaaring dahil sa labis na pag aalala at takot kaya siya ang naging laman ng isipan ko. Ramdam ko pa ang pamamasa ng mga mata ko kaya marahan ko itong pinunasan. Dahil di ko naman alam kung anong oras na ay napagpasyahan ko nalang na iligpit ang gamit na hinigaan at itago ito katabi ng binigay na pagkain at tubig ni Manang. Naisip ko kasi na baka bigla na namang may sumulpot dito. Ipinagdarasal ko nalang na sana ay hindi manyak kagaya sa naunang hayop na manyak na natatandaan ko pa sa pangalang Simon ayon sa kasamahan nun.Maya maya pa'y nagkatotoo nga ang nasa isipan ko nang marinig ko ang pagbukas ng pintuan."Oh pagkain mo! Kumain kana't magpalakas dahil mamaya maya lang ay mahahatulan ka na!" Sambit ng isang lalaki na di ko alam kung seryoso ba o biro dahil humagikhik pa ito bago lumabas at muling isinarado ang pintuan.Nanginig bigla ang buong katawan ko at marahang napahikbi. Anong sinasabi niya? Isa ba akong kriminal para hatulan? Ni hindi ko nga alam kung ano ang nagawa kong kasalanan! At sinong hahatol sa 'kin?Baliw lang marahil o may kapansanan sa pag iisip ang gumagawa sa 'kin nito! Kaya ngayon pa lang ihahanda ko na ang sarili ko. Buhay man akong makalabas dito o hindi, buong tapang kong haharapin ang kung sinumang baliw na may pakana nito!Hello po, don't forget to comment po and vote using your gems! Lovelots and thank you for supporting!
Hindi ako nakakain dahil sa pag iisip. Sobra akong kinakabahan at di mapalagay dahil sa sinabi ng lalaki kanina. At kahit anong pilit ko sa sarili na maging matapang, nilalamon pa rin ng takot at pangamba ang emosyon ko.Yung gustong gusto kong maging matapang sa harapan ng walanghiyang may pakana nito sa 'kin, pero sa tuwing naiisip ko na baka hindi lang iyon baliw kundi isang halimaw ay pinapangunahan agad ako ng kaduwagan.Napasabunot ako sa buhok ko. Para na 'kong mababaliw sa pag iisip.Hanggang sa hindi ko namalayan ang paglipas ng oras dahil sa matinding pag iisip. Nang muling bumukas ang pintuan ay saka pa lamang nabaling ang atensyon ko.At mas sumibol ang bolta boltaheng kaba nang masilayan ko na dalawang lalaki ang pumasok ngayon. "Ano miss beautiful, nagdasal ka na ba?" Biglang bulalas ng isang lalaki habang naglalakad ito papalapit sa 'kin kaya napayakap ako sa sarili ko habang napapaatras."A--- ano ang gagawin niyo sa 'kin?" Pinatatag ko ang boses kahit pa man nanganga
Para akong tinakasan ng kaluluwa ko sa magkahalong gulat at takot."Si-- sino ka? A---- anong ibig mong sabihin? Anong kasabwat?" Puno ng kaguluhang tanong ko. Nanginginig pa ang labi ko dahil alam kong isang kalabit lang nito sa baril ay matatapos ang buhay ko sa isang iglap lang."Don't fucking ask me questions wicked woman! Ikaw ang putang inang sino at sinong nag utos sayo para patayin si Don Vivencio?" Matigas at puno ng galit ang boses nito na umalingawngaw sa buong paligid. Napaawang ako sa labis na pagkagulat at pagtataka sa paratang nito."Anong pinagsasabi mo!? Anong pinatay? Wala akong alam sa paratang mo kaya wag mo po sana akong pagbintangan! Caregiver ako ng Don at inalagaan ko siya ng maayos." Pasigaw na paliwanag ko.Gulong gulo ako. Bakit ako inaakusahan ng lalaking ito? Ibig bang sabihin nito, pinagbibintangan ako sa pagkawala ng butihing Don kaya ako ikinulong na parang mas masahol pa sa isang kriminal? Kaya ba nila ako iginapos?"Damn you liar!"At bigla akong napa
( Maximus POV )Nagngingitngit ako habang pabalik balik na naglalakad sa pasilyo ng mansyon hithit ang sigarilyo. Tang ina, sinong Ara Sanchez ang tinutukoy ng babae? Kasabwat ba niya ang pangalang binanggit niya?Agaran kong kinuha ang cellphone ko para tawagan ang isa sa mga private investigator ko."This fucking Ara Sanchez! Find this woman." Agad na utos ko."Boss, may larawan ka ba? O ibang pagkakakilanlan?" Sagot nito sa kabilang linya kaya namuhay na naman ang pagkairita sa 'kin nang maunawaan ang ibig nitong ipahiwatig.Fuck! That name is so damn common. Mukhang napakaraming Ara Sanchez sa buong Pilipinas!I need an sketch artist!"Damn! Fine fine, I'll call you again." Ani ko't matapos ibaba ang tawag ay si Bradley naman ang tinawagan ko.Napailing nalang ako ng sagutin nito ang tawag at unang bumungad sa akin ang mga ungol sa kabilang linya."Ahhh fuck suck it baby, so good!"The jerk is doing shits as usual."Ano na naman bro!?" Halata pa ang irritasyon sa boses nito na mukh
"Ito ba? Ganito ba ang hitsura nang tinutukoy mong Ara Sanchez?" Tanong sa akin nang isang lalaki matapos nitong tanggalin ang piring sa aking mga mata at ipinakita ang isang larawan na mukhang bagong guhit lang. Pupungas pungas pa 'ko nang makakita ng liwanag. Ilang araw na ba akong nasa kadiliman dahil sa piring na ito, maging noong nakakulong ako sa napakadilim na basement.Kanina ay bigla na lamang pumasok ang lalaking ito at nagtanong sa akin kung ano ang hugis ng mukha ni Ma'am Ara, maging ang mga mata at kabuuang hitsura ng babae. Dahil sa pag aalinlangan at takot na baka madamay ang butihing ginang ay nagsinungaling ako. Taliwas sa totoong mukha nun ang sinasabi kong deskripsyon.Dahil kahit di nila sabihin sa 'kin ay nahuhulaan ko na ang dahilan. At alam kong dahil sa sinabing iyon ng boss nilang halimaw na kasabwat ko raw ang butihing ginang. Hindi porke't hindi niya kilala ay pagbibintangan niya na. Kung ako nga na inaalagan ng maayos ang lolo niya ay nagawa pang pagbintang
( Maximus POV )"Balak mo bang maglasing Señorito? Aba'y nakailang bote ka na ng alak ah! Solo ka pang nag iinom diyan." Sita sa 'kin ni Manang Sonya nang makita ako nitong mag isang nag iinom sa terrace ng kwarto ko.Seryoso ko itong tiningnan bago muling itinungga ang bote ng beer. "Hindi ako nalalasing Manang." Ani ko na ngayo'y muling nakatuon ang tingin sa madilim na kapaligiran.Napakamot pa ito sa ulo niya. "Sabagay, sanay ka nga pala sa ganyan kahit na noong dise otso ka pa lang. Haixt! Naalala ko tuloy kung gaano ka katigasin noon pa man pero hinahayaan ka lang ng lolo mo." Kwento nito kaya biglang uminit ang dibdib ko sa naalala.Yeah, it's how the way he disciplined me. Yung kahit ilang beses pa akong makipagbugbugan ay tinatawanan lang niya. Bakit niya daw ako pagagalitan eh parte daw iyon ng pagiging lalaki. It's an experienced na siyang magbibigay aral sa buhay dahil pagdating ng panahon ay kusa ko naman marerealize ang lahat sa kung anong tama at mali.And he was damn ri
( Thalia's POV )Mula sa pagkakaidlip kahit man nakagapos at nakaupo sa isang silya ay para akong naalimpungatan nang maramdaman ang isang marahas na kamay na humawak sa braso ko."Ahhhhhh!"Napatili ako sa pagkagulat ngunit agad ding nakilala kung sino ang taong ito dahil sa nakakatulirong amoy ng pabango niya, amoy na lalaking lalaki na kahit matapang sa ilong ay napakabango pa rin at halatang mamahalin."Damn! Shut up! Ang arte mo!" Anito at sa tono ng pananalita pa lang ay alam ko ng nakainom, lalo pa't naaamoy ko sa hininga niya ang alak.Nagwala bigla ang dibdib ko nang maramdaman ang pagkalas nito ng tali sa mga kamay ko.Pa--- papakawalan niya na ba ako? Naniniwala na ba siya sa akin na inosente ako sa pambibintang niya?Nabuhayan ko ng pag asa. "Pa--- palalayain mo na ba ako? Salamat! Salamat po!" Naluluhang usal ko.Ngunit nang marinig ang sarkastiko nitong pagngisi ay napawi din kaagad ang pag asang iyon."The fuck! In your dreams." Mura nito kaya nakagat ko ang ibabang lab
[ NOTE: MATURED CONTENT AHEAD. THIS CHAPTER CONTAINS EXPLICIT, SEXUAL AND ABUSIVE CONTENT NOT INTENDED FOR YOUNG, MINOR AND SENSITIVE READERS. PLEASE BE GUIDED. ]( Maximus POV )Dala ng epekto ng alak na nainom ko ay di ko napigilan ang sarili na makaramdam ng init sa aking katawan. Lalong lalo na nang titigan ang katawan ng babaeng kriminal habang marahan nitong iginagalaw ang balakang kasabay ng senswal na musika. Halatang napipilitan lang ito na parang naiilang pa at panay takip pa sa katawan niya habang mahinang humihikbi.I smirked. She's acting like she's an innocent virgin! Damn! Mas lalo lang akong nae- engganyo na pagmasdan siyang nahihirapan.Fuck this damn wicked! Masyadong nag iinarte pa!At aaminin kong nagwawala ang pagkalalaki ko habang nakatitig sa kurba ng katawan nito na kahit manipis ay malulusog ang mga suso at imbok ng puwit. Fuck! Sino ba naman ang hindi? Bakla lang ata ang hindi tinitigasan sa magandang hubog ng katawan ng kriminal na ito.At sa pagtungga ko ng
[ NOTE: SUPER SPG! Don' tend to read if you're a minor and sensitive about sexual and abusive content. ]Umalis ako sa pagkakadagan sa kanya at kinuha ang tape na nasa drawer. I want to hear her moans ngunit dahil panay mura ito't panlalait sa 'kin ay napagdesisyonan kong takpan na lamang ang kanyang bibig.The nerve! Ang lakas ng loob ng kriminal na 'tong laitin ako! Ako pa talaga, ang isang Maximus Villaroman na kinababaliwan ng mga kababaihan! Am I not attractive to her? O baka naman nagpapahard to get lang ang de putang ito!Ngayo'y patuloy sa pagragasa ang mga luha niya at puno ng magkahalong poot at pagmamakaawa ang mga mata.At sinong maaawa sa isang kriminal na kagaya niya? Fuck! If she hates me, I hate her even more. Mas triple pa ang nararamdaman kong galit sa kanya ngayon. Sarkastikong tumikwas ang labi ko at muling pumaibabaw sa kanya. Ngayo'y ang senswal na musika na lamang ang nangingibabaw sa buong kwarto dahil napakahina na ng tunog ng paghikbi niya dahil sa nakatape n