Chapter Forty Three 

"GUSTO mo muna bang gumala?" 

Ayoko nga, iyon ang dapat sabihin ni Jean dahil ang kaharap niya ay isang estranghero kaya hindi siya dapat nagtitiwala rito ng basta-basta. Ngunit, iba ang nagawa niyang sabihin dito. "Sure."

Matamis na ngiti ang ibinigay sa kanya ng lalaki. Ewan nga lang niya kung bakit kahit nakangiti ito sa kanya, hindi pa rin mapalagay ang kanyang kalooban. Sa tingin niya'y may kalokohan itong iniisip. 

Iyon nga lang, hindi naman niya magawang sabihin ditong 'uuwi na ako' dahil ayaw naman niyang gawin iyon. Hindi naman kasi siya maaaring magkulong lang sa bahay at umiyak nang umiyak. Sigurado siyang kakatukin siya ng kanyang ina. 

Okay lang sana kung magiging karamay niya ito sa kanyang paghihirap pero tiyak niyang hindi. Baka nga murahin