Chapter 22

ILANG buwan niya rin na hindi nasilayan ang pag baba ng araw at pag taas nito.

Kaya ngayon ay nakaupo siya ulit sa dalampasigan at pinag mamasdan ang pag lubog nito sa malawak na kalangitan.

Hindi man katulad sa Costa ay nag bibigay pa rin ito ng peace of mind sa kaniya.

Sinabihan niya si Dior na huwag na sumama sa kaniya, katulad nang palagi niya ginagawa ay hindi siya pumapayag na may suma-sama sa kaniya.

Napahinto siya sa pag-iisip na maalala na may isang tao siya pinayagan na samahan siya sa tuwing pinag mamasdan niya ang pag lubog ng araw at pag angat nito.

Umiling na lang siya ng maalala ito ulit, ilang beses na niya ito pinipigilan na isipin ulit pero ngayon kahit anong gawin niya ay kasama na si Xavier sa mga alaala niya, lalo na kapag napunta siya sa dalampasigan.

Pinunasan niya ang kaniyang pisngi dahil sa mga luha niya na hindi niya mapigilan bumuhos.

Napahinto na lang siya sa pag pahid ng mga luha niya ng may mag lagay ng blanket sa balikat niya.

Lumingon siya agad