"Naku huwag kang malungkot miss. Kung makakapagdala ka lamang ng isa pang appliances na may tatak ng aming kompanya ay bibigyan kita ng ng isa pang change"sabi ng imbestigador na nangpapanggap na ahente ng Panasonic."Hah! talaga ho. Naku teka meron pa alam ko yung plantsa namin ay Panasonic din eh ay hindi mali standard pala yung tatak ng plantsa.Teka..teka yung ano yung ay yun initan ng tubig namin ay Panasonic.Sandali ho at kukunin ko" sabi ni Trisha. Mabuti na lang talaga at kakapanalo lamang niya ng mga appliances noong nakaraaang lunes.Pero nagulat si Trisha ng makita niyang nailusot ng anak ang ulo sa crib na kahoy."Ay diyos ko po anong bang likot mo naman kase junjun .Sandali naku po ay nalu mama paki tulungan nga po ako muna saglit pasok po kayo please.Diyos ko Junjun" sigaw ni Trisha na nataranta."Naku miss, anong nangysro.Teka papasok na ako ha.Ay diyos mo paano naipasok ng anak mo sng o niya sa crib" takan nang sabi ng may edad na lalaki."Sandali Misis huwag nyo hatak
Matapos magpaalam kay Trisha ay dumeretso sa kanyang motorsillo ang imbestigador at nahpadala ngensahe sa o niya.Bukod sa ibinalita niyang naisagawa na niya ang utos nito ay humingi ang imbestogador ng larawan ni Jeon noong bata pa ito.Bagamat hindi pa niya maipaliwanang ng maayos kung bakit ay sinubukan pa rin niya.Kailangan niyang malita ang larawan ni Jeon upang makasigiro. Kaipahan niya ng patunay na ang lahat ng palagay niya at ta.Kapag nangkatoan na totoo sng hinala niyaalaling bawi ang magagawa niya sa amo.Bagamat hindi nauunawaaan ang dahilan ng imbestogador ay likas kay Jeon ang pagiging mabait kaya pinagbigyan ni Jeon ang kanyag imbestigador lalo pa nga at masaya siya sa ibinalita nito.Kasabay ng pagpadala ng larawan nyang noong maliit pa ay ipinadala na rin niya ang mga documento at titulo ng house and lot na ipina asikaso niya sa abogado.Kailangan kaseng mai e-mail sa kanya nag papeles para sa pirma pagkatapos ay nkailangan pa nilang gu.agawa nang kasulatan na ang pro
Ipinadala nga ni Jeon ang pera sa account ng imbestigador niyang si Leo. Ang agam agam ay isinantabi na niya muna.Ang mahalaga ay naibili na niya ng bahay ang dalaga. Bahala na lamang ang mga itong magalaga ng bahay fully paid na iyon kaya kaya wala na silang aalalahanin pa. Sana lang ay maging masaya si Trisha at ang asawa not sa bahay nilang bago. Para kay Jeon ay tatapusin lamang niya sng oblogasyun kay Trisha pagkatapos ay sisimulan na niyang kalimutan ito. Pero sa palagay ni Jeon ay hindi na niya magagawa pa habang buhay. Lumipas ang tatlong araw ng makatanggap ng tawag si Jeon mula imbestigador. Ibinalita nitong nawidraw na ang pera pero 100 rohusand lang ang na widrew niya na caah. Sa bank policy daw kase ng Bansa nila ay 100 thousand lang ang pwedeng irelease na cash kung lalagpas daw doon ay itse tseke na iyon. Pero palilipasin lang daw ang isang araw at magwiwidraw daw ulir ito. Wala ng nagawa si Jeon kung sumanggayon na lamang. Sana lamang talaga may kalabasang magan
"Jeon, it's been a while, do you need anything? Tanong nito sa binata sa pormal na tono."HE FOUND HER! MR.LEO FOUND THEM MR. LEE" sobrang excited si Jeon."FOUND WHO? WHO'S THEM?" Mr. Lee was so amazed.Alam ng matanda na maraming kinukuha ni Jeon para hanapin si Trisha at nalaman kung nasaan ito. At alam niyang sa loob ng mahigit isang taon ay wala nakuhang positibong balita si Jeon.Nagsisisi din siya, matapos malaman kung gaano kamahal ni Jeon si Trisha at matapos basahin ang sulat nito sa alaga at matapos malaman ang katotohanan ay mas domoble ang guilt niya.Ang pagpapauwi sa babaeng iyon angpinakamalaking pagkakamali niya. Yung ang dahilan kung bakit naging malayo ang loob ni Jeon s kanya maging ang tiwala nito ay parang nawala na at naiintindihan niya iyon. "HE FOUND TRISHA AND MY SON. MR. LEE, I HAVE A 2-YEAR-OLD SON WHO LOOKS EXACTLY LIKE ME CAN YOU BELIEVE THAT?"He sends the picture of his son through fax to Mr. Lee and then asks to buy him a ticket and arrange hotel acc
MANILA INTERNATIONAL AIRPORT..Tulad ng plano ay nakilala ni Jeon si Mr. Leo ng salubungain siya nito sa lobby ng airport at mula doon ay hinatid siya nito sa kanyang hotel. Doon mula pansamantalang tumuloy si Jeon upang mapaghandaan ang pagkikitia nila ni Trisha. sa lobby ng hotel ay muli silang nagkita ni Mr. Leo ang imbestigador na contact niya sa Manila. Pinagplanuhan nila ni Mr. Leo ang back up plan kung saka-sakaling hindi magtagumpay ang kanyang plano.Pinayuhan ni Mr. Leo si Heon na kung maaari ay huwag bibiglain ang mag ina. Bilang lalaki at pilipino kilala ni Leo ang kapwa Pilipina at kung pagbabasihan ang tagal ng pahahong hindi alam ni Jeon na may anak ito kay Ms. Trisha ipinaliwanag ni Mr. Leo na baka sinadya ni Trisha na hind ipaalam dahil marahil baka galit ito. Sinabi rin ni Leo na ang mga Pilipina ay may proseso ng paghilom at pagpapatawad na dapat ay kailangan pagaralan ni Jeon at irespeto.Kailangan niyang daanin sa hinay hinay at muling paamuhin ang dalalga. Per
Samantala sa di kalayuan ay nakahimpil ang isang Van, Nakasakay ang isang lalako ng nakasampa ang paa sa dash board ng kanyang sasakyan habang ang kanyang driver ay nakasandal sa pasamano ng bintana habang naninigarilyo. Hindi ito nakatiis at tonanongcna ang amo. "Bosing magiisang oras na tayo dito ah, ano bang balak mo. Kanina minadali mo ako dahil kamo nakapagpasya ka na"usisa sa kanya ng driver niya. Nanatiling tahimik ang lalaki na walang iba kundi si Makoy habang hawak ang dalawang pirasong sulat kamay na paulit ulit niyang binabasa. Aksidente lamang na nagawi siya sa dating tinitirahan.Sa lugar na kung tutuosin ay ayaw na niyang balikan. Marami kasing masasakit na alaala ang lugar na iyon. Iisa lamang ang halinang hahatak sa lanya sal ugar na iyong at yun ay ang alaala ng masasayng araw nila ni Trisha. Kaya ngatay ang lanyang ona sa salitn a hindi niya naipagamot dahil sa lahirapan ay tuluyan ng nilisan ni Makoy ang maruming lugar na iyon at tuluyang lumikas sa lahat ng ma
Hindi na rin halos maisip ni Trisha kung paano niya nabuhay ang anak niya noon hanggang ngayon. Marahil nakasurvive silang magina sa tulong ng ilang kapit bahay at mga naging kaibigan na din. Pero ang anak ang pinakamagandang iniwang souvenir sa kanya ng nakilala sa ibang bansa. Hindi naaman kase niya magawang magalit sa ama n kanyang anak wala naman kase itong alam na nakabu ito sa kanya .Wala namang kaalam alam si Jeon sa laha@t ng hirap niya ang tanging hinanakit lamang siguro niya ay yung hinayaan siya nitong makaalis pero kahit nga doon ay walang malay si Jeon ng araw na yun. Minsan naiisip niya ano nga kaya kung alam ni Jeon ang tungkol sa bata. Ano kaya ang magigng reaksiyon nito.Matutuwa kaya si Jeon o lalo lamang siyang kasusuklaman. Ano nga kaya kugn matuwa si Jeon iblaik kaya siya sa bahay nito at mamuhay silang masaya. "Hah! ano ka si Cinderella Trisha? gumising ka nga binabangungot ka hoy! klabutan ka nga" sita ng dalaga sa sarilign ilusyun. Ayaw na lang umasa
Mangha si Jeon sa nadatnan bukod kase sa palagay niya ay magisa ang bata dahil kanina pa siya nagtatawag pero walang sumasagot. Naiikot naman na niya ang paningn niya sa buong kabahayan at sa palagay naman niya ay wala ng ibang lugar pa ang maliit na apat na sulok ng bahay na iyon na pwedeng pagtaguan ng kasama ng bata. Walang silid ang loob ng bahay Lumapit siya sa kinaroroonan ng bata at huminto sa tapat nito. Tumingala ang bata sabay ngumiti pa sa kanya. Pumatak ang luha ni Jeon.Sa singgapore pa lamang ay aam na niya at prinaktis na niya ang sasabihn pero iba pala kapag ayan na matatameme ka pala talaga sa isip isip ng binta. Sa larawang ipinakita sa kanya ni mang Leo ay alam na niya ang dadatnan. Alam na niyang anak niya ang bata at siya mismo ang nagconfirm noon kaya nga sila narito ngayong sa Pilipinas. Pero ibang iba pala ang pkiramdam kapag nakit mo ng personal ibang iba pala ang pakiramdam ka pang angmga inosenteng mga mata nito. ay tumingin sayo. Kamukha talaga siya n