Chapter Nineteen
Lowkey
Nanatili kaming magkalapit ni Zephaniah sa isa't isa sa loob ng ilan pang minuto. His harsh breaths are loud against my ears and warm against my face.
Chapter TwentyBorrowedAlas sais pa lang ng umaga at marahan pa ang sinag ng araw sa aking balat. I sat beside the bus window and the soft sun rays kissed my skin.
Chapter Twenty OneContractNatapos ang concert bandang 11 ng gabi. Nag-aya pa sila Kyovee na kumain sa Mcdo kaya hindi pa kami nakadiretso ng uwi.
Chapter Twenty TwoPartyZephaniah held the paper a little longer. His face was void of emotions. Ang masayang ere ay nabahiran ng tensyon sa paraan ng pagtitig niya roon, halos panggigilan niya ang paghawak sa papel. Ngunit hindi iyon alintana nila Kyovee, masyado silang masaya para mapansin ang kung ano mang iniisip ni Zephan
Chapter Twenty ThreeRebelsNanuyo ang lalamunan ko habang pinapanood siyang tumayo mula sa kinauupuan. He shot me dagger looks which sent my heart racing. Halos hindi ako makahinga habang hinihintay kung saan siya patungo.
Chapter Twenty FourScared"I'll just face whoever it is. Paaalisin ko." Kalmadong saad ni Zephaniah. Walang bahid ng kaba o ano mang emosyon sa mukha.
Chapter Twenty FiveRosesWala kaming pasok kinaumagahan ngunit gumising ako ng maaga upang maghanap ng part-time job. I just really needed extra income to provide for my expenses.
Chapter Twenty SixDrunkSinorpresa ako nila Nathalie pagkarating ko sa unit ni Kyovee. May mga balloon ng numerong 18 at ng pangalan ko. May banner rin. Sinalubong ako ni Nathalie bitbit ang isang cake.
Chapter Twenty SevenClair de lune"Jung Jaewon, i'll kill you right now if you don't stop playing that shit!" Iritadong sigaw ni Kyovee. Binato niya ng drum stick si Jaewon na mabilis namang naka-iwas.