Chapter 58

Kailan ba ako titigilan ng kamalasan? Dalawang taon lang akong pinagpahinga ni tadhana tapos ngayon heto na naman?

Hindi ko mapigilang umiyak sa takot. Gustuhin ko mang sumigaw, hindi ko magawa dahil nakatakip pa rin ang kamay niya sa bibig ko. At kahit itulak ko siya hindi naman siya natitinag.

“You’re still a crybaby.”

Bumukas ang ilaw sa buong unit at bahagya pa akong nasilaw. Pero nang bumalik sa normal ang paningin ko ay nakilala ko kaagad ang lalaking kaharap ko.

Binitawan niya ako at hindi rin ako makakilos sa kinatatayuan ko. Nanlalaki ang mga mata ko habang nakatitig sa kanya. Inakala ko pang nananaginip lang ako pero nang kurutin ko ang sarili ko ay hindi naman ako nagising.

Totoo nga. Totoo siya.

“A-Anong...pa’nong...imposible,” nauutal kong sambit. “Arc?”

Ngumisi siya. “That’s my name. Nice to see you again, my step-sister.”

Step-sister. Tinawag niya akong step-sister kaya sa tingin ko ay hindi pa rin siya nakakaalala. Pero nagtataka talaga ako kung bakit siya nandito.

“A