CHAPTER 29
Pagkalipas ng ilang sandali. Tapos na kami nag almusal. Hindi pa rin nakaimik sina Marlon at Warren. Naunawaan ko ang nasa isipan nila. Mga katanungan na nais nila itanong sa akin. Ngunit nag aalinlangan sila. Agad kung binasag ang katahimikan sa kalagitnaan ng aming pagtatapos ng almusal.
" Sayang at wala na Brenda! So paano Marlon hatid niyo na ako ng airport. Doon na lang ako maghihintay ng oras." sabi ko. Mukhang hindi ako naririnig . Kaya inulit ko muli ang aking sinabi. " Marlon! Warren! Hatid niyo na ako ng airport, doon na lang ako maghihintay ng oras. Para wla na ako iispin pa mamaya." Paliwanag ko. " " Tara na Miss Nicole! Mag ingat po kayo sa inyong byahe mamaya." sabi ni Marlon
" Maraming salamat Mar
Binasag ko ang katahimikan ng dalawa. Nanlaki ang kanilang mga mata at hindi pa rin makapaniwala sa kanilang narinig. Alam kong nakilala nila ang boses sa kabilang linya at alam ko ang mga katanungan na namuo sa kanilang mga isipan. Nagpahatid na ako sa airport upang doon nalang ako maghintay ng oras ng aking pagboard. Ngunit hindi ito narinig ng dalawa. Kaya inulit ko muli ang aking sinabi.
CHAPTER 30 " Miss Nicole! This is alpha. Mayroon akong masamang balita saiyo. Sana huwag kang mabibigla."sabi ni alpha. " Hello Alpha! Sabihin mo! Ano ang masamang balita na sinasabi mo? Sabihin muna at makikinig ako. "kinakabahan kung sagot. " Miss Nicole! Patay na po si Warren! sabi nito. " Ano?!!! Ano sabi mo?" gulat kung tanong . " Bakit ano ang nangyarin Alpha? Bakit patay na si Warren?" tanong ko. " Papunta na kami ng safe house. Huwag na kayo umalis. Diyan na lang tayo mag usap. Hintayin mo kami. Tawagan niyo na po ang mga tauhan mo lalo na ang dalawang nurse. Walang malay si Marlon. At kailangan niya ng agarang gamot. Hindi natin siya puwedeng dalhin sa hospital dahil siguradong ipapahanap sila.
Chapter 31 Halos hindi makapagsalita sina Miccah habang tinatanong ko sila kung nasaan si Marlon. Sa kadahilanan na pinapunta na pala nila ang kaibigan nitong doktor upang mabigyan na ng lunas o gamot si Marlon. Dahil magpahanggang ngayon ay wala pa rin itong malay. Malaki pala ang sugat nito sa ulo at marami din itong sugat sa buong katawan. Pagdating ko ng bahay agad ko hinanap si Marlon. Ngunit di makasagot si Miccah. Kaya ako kinakabahan nasa isipan ko na baka may masama nang nangyari sa lalaki. Ngunit Nanginginig ang buo kung katawan sa kaba. "Miccah! Nasaan si Marlon?"agad kung tanong nito sa kanya. " Nasa loob po nang kuwarto. Nandoon din po ang kaibigan kung doctor. Halika po Miss Nicole, ipakilala kita sa kaibigan kong doctor. At ikaw na po ang bahala na makipag usap sa kanya. Nandoon
CHAPTER 32 " Excuses, Miccah ikaw na muna bahala dito. Paki assist muna kay Marlon." agad kung habilin kay Miccah. " Opo Miss Nicole, wala pong problema. Ngayon pa na magaling na si Marlon." Maraming salamat Miccah. Marlon, magpakalakas ka ha. Kumain kang mabuti. Baka bukas na ako babalik dito. May asikasuhin lang ako. " sabi ko. " Tumango lang si Marlon na halatang nag alala at alam nito kung ano ang nasa isip ko. " Huwag kang mag alala, dalhan kita bukas ng paborito mong pagkain. Parang hindi ko alam hahaha." Pabiro kung sabi. Agad akong lumabas ng kuwarto. Tinawagan ko agad si Aplha. " Alpha ano balita napatawag ka. "?agad kung tanong nito. "Punta po kayo sa underground sigurado. Lulundag kayo sa tuwa."sagot nito sa akin. Agad akong napangiti
CHAPTER 33 " Hindi sa sinasabi lang ng mga iyan para malaman nila kung ikaw ba si Brenda. Kasi malalaman nila iyan sa iyong reaction."parang ayaw maniwala ni Alpha na ang sarili kong anak ang pumatay sa mga kapatid ko. " Mas lalo akong hinding hindi maniwala dahil alam kong bata pa ang anak ko at may takot iyon sa Diyos. Hindi iyon magagawa ang sinasabi nila. "sagot ko naman sa sinasabi ni Alpha. " Ako ang magtatanong sa dawalang matandang iyan.. paaaminin ko sila alam kong pinapaikot ikot kalang nila upang malaman nila kung ikaw nga ba talaga si Brenda! Kailangan mapigilan mo ang iyong galit upang malaman natin ang lahat lahat." sabi nito sa akin. " Maiba tayo Miss Nicole, saan mo ilalagay mga pamilya ni Warren. Baka mahihirapan ka kapag dito mo sila dinala. " agad nitong sabi
CHAPTER 34 Agad na nilipat nina Alpha ang mag asawa sa pinakailalim. Maya maua pa'y dumating na sina Bravo kasama ang buong pamilya ni Warren. Maingay ang mga ito kaya pinapatahimik sila ng mga guwardiya. " Huwag po kayo mag ingay! Huwag po kayo matakot! Nandito po kayo sa ligtas na lugar at tahimik. Magtiwala po kayo! Wala pong masasamang mangyayari po sainyong lahat. Hindi po ba kayo nagtataka. Lahat po kayo ay magpamilya. May dahilan po kung bakit po kayo dinala dito. May naiwan pa po ba sa lugar na kung saan kayo nakatira? Kamag anak lang lahat ni Warren. Hindi kasali ang iba. Mayroon pa ba? Kung mayroon pa magsabi lamang kayo at kukunin po natin upang mailigyas! Kayo po ay sapilitan naming kinuha upang mailigtas. Mamaya po darating po si Miss Nicole at siya na pi ang magpapaliwanag sainyo
CHAPTER 35 " Miss Nicole! Kanina pa po kayo hinihintay ni Marlon po. Mayroon po daw siya mahalagang sasabihin sainyo." sabi sa akin ni Miccah. " Papunta na ako, samahan mo ako Miccah." agad akong umakyat na sana tapos sa akin ang mag asawang Santos. Kanina pa ako gigil sa kanilang mga pagmumukha. Nakikita kong naglipatan na nag mga pamilya ni Warren. Samantalang umalis naman sina Alpha kasama ang ama ni Warren na si Mang lito. Upang puntahan ang anak at asawa nitong pinatay at pinagbabaril sa loob ng ospital. Halos nanlumo ang matanda at hindi makapagsalita sa nalaman na balita. Agad kung pinasamahan kina Alpha si mang Lito upang makita kung ano na ang kalagayan ng kanyang mag ina. Wala pang kaalam alam ang ibang mga anak nito at mga kamag anakan na nasa loob ng gusali. Kinatok ko ang pintuan n
CHAPTER 36 Agad na sumakay kami ng sasakyan pagkatapos nila maisakay sa compartment ang mag asawa. Hindi ito makapagsalita o makasigaw dahil may mga masking tape ang mga bibig nito at may takip ang mga mata. Labag man sa kalooban ko ang gumawa ng masama ngunit kailangan kong gawin . Kailangan maging matapang ako at kailangan maipadama ko rin sa kaniya kung gaano kasakit ang mawalan ng mga magulang. Inubos na niya lahat ng pamilya ko. Wala ni isang natira. Pati anak ko nasa kanya na. At hindi kko alam kung kilalanin pa ba ako o hindi na. Sobrang pagkakamuhi, galit ang laman ang nasa puso ko. " Miss Nicole! Nandito na po gayo. Ilabas niyo na.. saglit mayroon lang akong itatanong!" utos ko sa aking mga tauhan. " Mr. And Mrs Santos ! H
CHAPTER 37 Agad na sumakay kami ng sasakyan at siniguradong walang may nakakakita sa amin. Nagpalit kami ng maskara at mga damit upang kahit papaano hindi nila kami makilala. Nagulat nalang kami ng may biglang may nagsalita sa loob ng kotse si Marlon pala. Kaya nagulat kami ni Troy. Kung papaano siya nakapasok ng kotse ng hindi nsmin namalayan. " Bakit ka nandito? Alam mo naman na hindi pa ikaw magaling. Bakit ka lumabas ng bahay. Alam ko ang nararamdaman mo Marlon pero sana ini isip mo din kalagayan mo. Mamaya mapapaano ka kasi malalim ang natamo mong mga sugat lalo na sa ulo mo hi di kapa puwede magdrive o magbyahe na walang bandage ang inyong ulo. Naunawaan mo ba ang sinasabi ko? " sabi ko sa kanya. " Alam ko Brenda , pero sana maunawaan mo rin ang aking nararamdaman. Alam mo