CHAPTER 47

(ARRIANE'S POV)

Napabuntong-hininga ako. Okay? Kaya mo yan self! Magtatapat ka lang naman. T*ngina parang ang dali lang no'n ah?

Kailangan kong gawin ito para gumaan man lang ang pakiramdam ko at maging aware siya na nasasaktan ako.

Napatayo ako. Umupo ako ulit. Tumayo ako ulit. Uupo na sana ako ulit pero naisip ko na nagmumukha na akong tanga sa ginagawa ko.

Kaya mo yan self, pagkatapos mong magtapat gorabels agad! Takbuhan mo na. Pero gusto ko ng sagot mula sa kanya. Pero paano din kung kabaliktaran iyon sa nararamdaman ko?

"Hindi ko kaya. Jusko! Nahihirapan na ako. Kaiyak. Hoooo! Wag ka nalang maghintay ng sagot. Sabihin mo nalang." kausap ko sa sarili ko. "Okay ganito ang sabihin mo. Hoy! Makinig ka! Mahal kita! Oo, mahal kitang g*go ka!" sigaw ko.

Tapos takbo agad! Tama iyon nga!

Nandito na ako sa pinagdalhan niya sa akin dati. Alam