Hanggang sa pagising ko, iniisip ko pa rin iyong usapan nila Mama. Inaantok akong lumabas ng kwarto, hindi ako masyadong nakatulog kagabi dahil sa pag-iisip. Anong ibig sabihin sa usapan nila? Bakit parang iba ata ang dating sa mga salita ni Mama?"Mornin'."Naputol lang ang pag-iisip ko ng biglang pagbati ni Maximilian. His wearing his business attire, very good looking. I stared on his face. Why is he so handsome? Hindi naman ako ganito mag-isip pero hindi ko talaga mapigilan. I blushed."Why are you blushing?" He asked and touched my cheeks."H-hindi naman ah." Tanggi ko."Haha, why are you denying it?" He teased."Hindi nga. Ganito talaga ang mukha ko.""Well... for me you're blushing." He chuckled. "I love you, let's go."I looked down. My face heated even more. Kasing pula na siguro ng kamitis itong mukha ko. My heart is racing so bad. Bakit ganito ang epekto nya sa akin?Kahit nasa loob na kami ng sasakyan nya, sa sobrang tahimik ng biyahe baka marinig pa nya ang malakas ng pagt
Hindi ako masyadong nakatulog kagabi dahil sa dami ng iniisip. Dumagdag pa ang sinabi sa akin ni Mrs. Laurel. Tuwing pumapasok iyon sa isip ko, bigla nalang tumutulo ang luha ko. Ang sakit. Bakit parang ang sakit isipin na iiwan ko ang taong mahal ko?Kahit sa pagligo at pagbihis sobrang bagal ng kilos ko. Kahit sa paghatid ni Maximilian sa akin sobrang tahimik ko. He always kissed my forehead. He always asked me not to leave him no matter what, but I just smiled to him.I don't know what to answer.Ang sakit na wala akong masagot na mabibigay sa kanya. Karapat dapat ba ako para sayo? Ang babaeng hindi ka magawang ipaglaban? Mahirap lang ako at hindi ako nababagay sa mundo nya.Tuwing tinitignan ko ang mukha nya, lumalakas ang tibok ng puso ko. Mahal ko sya. Hindi ko kayang mawala sa kanya ang lahat na pinaghirapan nya nang dahil lang sa akin."Okay ka lang?" tanong sa akin ni Nathan.It's already lunch break. Hindi ko man lang napansin ang oras. Kanina pa nagtatanong sa akin si Nathan
Zacky POVAs I was smelling the roses in the front yard. I saw a beautiful young lady smelling the yellow roses. I guess she didn't see me because she was enjoying it. She walked into the fountain so I approached her.I was shocked at first when she bowed like I was a queen. Her beautiful angelic face tells me that she's innocent. Her gentle and sweet voice's like music into my ears, ang sarap pakinggan. We had a nice conversation but sadly she had to go for her work. At first, I thought she was modeling because of her height and beautiful face. Good appearance.Pumasok ako sa loob ng mansyon at nakita ang anak ko na nakatayo at nakatingin na sa akin. I smiled and kissed his cheek."You're a woman is sweet, huh." I teased him."She's not mine." Then he passed me by.I chuckled."Not now..." pasigaw kong sabi dahil nakalabas na sya ng mansyon.Pumasok ako sa kwarto namin at nakita ang asawa ko na nagbibihis. Lumapit ako sa kanya at ako na ang umayos sa kanyang necktie. My boss-my husba
A moon determined to restore its homeland throne and captured to make serve peaceful. A beautiful sky whose throne is threatened falls in love at first sight with humans with the sinful stars to the earth.Gazing into strangers’ eyes to find our soulmates. Knowing we're so much closer than we thought.Our heart keeps the light that forever radiates.Nilalakbay namin ang karagatan patungo sa kabilang isla upang mamuhay muli ng mapayapa. Tuwing ika-lima ng pebrero ay araw-araw namin 'tong ginagawa.Minsan napapa-isip na lamang ako kung tama ba 'to? Tama bang sakupin ang hindi amin. Naalala ko pa noong bata ako, sa tuwing naglalakbay kami. Halos ang aking mga ngiti ay hindi mapawi. Pinapanuod ko ng malaya ang kalangitan na walang halong problema. Ngunit sa akin paglaki. Napagtanto ko na hindi na ako masaya sa ganitong bagay. Gusto ko ng manatili lamang sa lugar na amin pinagmulan at huwag ng sumakop ulit ng iba.Ipinikit ko ang aking mga mata at nilasap ang sariwang hangin na may halong
Life is a wonderful journey of discovery and adventure with many roads to travel to achieve inner peace and happiness.Nakaupo ako sa gilid ni Mama habang nag-uusap sila ni Don Rico. Isang buwan na ang nakalilipas ng manatili kami rito.Akala ko nang una'y hindi magiging madali ang lahat sa akin? Ngunit sa nakalipas na araw, napagtanto ko na dapat lang pala akong masanay. Na mapapabuti sa akin ang lahat ng ito even though we may begin at different times and other places.Following your dreams isn't always all it's cracked up to be. The moment you believe you can't do it, everything else begins to crumble. Never stop believing. Because every milestone is a miniature victory on the road to achieving your goals. Huwag kang mangamba na sumubok muli ng panibago, kung ang kapalit naman nito ay maganda.Hinawakan ni Mama ang kamay ko at tumingin muli kay Don. Gusto nitong paaralin ako sa kolehiyo. Siguro ay kukuha na lamang ako ng two years course. Ang sabi niya'y ang pag-aaral ay isang arma
No matter if we cling to worries about the future, we should move forward. Opening new doors and doing new things.Kinabukasan pag-gising ko ay agad akong naligo at inihanda na ang bagahe sa may labas. Nakasuot lamang ako ng ordinaryong jeans at plain tee shirt habang naglalakad patungo sa kusina.Bumungad sa akin sina Klare at Racquel na abalang nagluluto para sa agahan samantalang ang ibang kasambahay naman ang naghahanda nito sa hapag.Inilibot ko ang aking paningin upang hanapin si Mama ngunit hindi ko nakita. Paniguradong nasa labas iyon at tinu-tulungan niya ang aking ama sa hardin.Lumingon sa akin si Klare at saka ngumiti. Alam na nilang aalis ako ngayon. Kagabi nag-usap kami tatlo. Nagpaalam na rin ako sa kanila ng matiwasay."Mama?" Tanong ko sa kanya. Kahit alam ko naman ang sagot.Ngumuso siya,"Hardin." Sagot niya.Tumango ako sa kanya at ngumiti. Sa unang tingin mo palang kay Klare ay alam mong mabuti at pala-kaibigan siyang tao. Hindi katulad nang kay Racquel na medyo se
Hindi ko alam kung ilang oras ang naging tulog ko. Ginising na lamang ako ni Manong ng nasa Maynila na kami.Inayos ko ang aking mukha bago bumaling kay Senyorito. Dahil baka gising na siya at tini-tititigan na ako. Ngunit nagkamali ako ng akala, hanggang ngayon ay mahimbing parin itong natutulog habang nanatiling nakasandal.Uminit ng bahagya ang aking pisngi nang mapagtanto ang aking ginagawa.Umiwas na lamang ako ng tingin at bahagyang sumilip sa may labas. City life always lures people of all classes for its comforts, cultural and economic. Its glamour attracts people from underdeveloped areas like provinces.Malalaking gusali. Magagandang streetlight. Mga sikat na pasyalan. Magagarang paaralan. Mga sikat na artista at iba pa. Dito mo makikita kung paano mamuhay ang iba't ibang tao na iyong makakasalamuha.Halos gusto kong tumayo upang mas titigan ang mga gusali. Nakaka-aliw lang dahil sobrang tataas nito."Venice!" Mahinang saway sa akin ni Manong ng matumba ako dahil sa hindi ko
"I think I should be there!" Napahinto ako sa paglalakad ng marinig ko ang boses ni Senyorito."Of course, Dude. It's been a long time." Wika ng kasama nito.Narinig ko ang bahagyang pag-hiyaw nila. Mas lalong kumunot ang noo ko nang may narinig akong hagikhik ng iilang kababaihan.Mahigpit kong hinawakan ang dalang garbage bag at ipinagpatuloy ang paglalakad.Hindi ako mapakali nang matanaw ko na sila. Kahapon dumating na ang resulta patungkol sa aking entrance exam. Saksi ang araw at buwan sa sobrang saya ko dahil naipasa ko ito. Ngayong araw naman ang enrollment ko.I was wearing a pink crop top and a dark brown skinny-jeans. Ang buhok ko ay malayang nakalugay na isinasayaw ng hangin.Dumiretso ako ng lakad at hindi sila nilingon. Ngunit kung mamalasin ka naman naagaw ko ng atensyon ang isang babae nilang kasama."Sino siya?" Nagtatakang tanong niya sa kasama.Hindi ako tumigil sa paglalakad."Just a maid." Kaswal na sagot ni Senyorito.Nagkibit balikat ako. Wala naman akong pakial