Everyone thinks that, carrying responsibility and bringing new life is easy. Pero ang totoo ay hindi! But the question is what I wanted to do with the new life God has given me? Ano nga ba?It's been a month, nang mag-simula na ang klase. Lahat ng iyon ay bago sa akin. I've gained some girlfriends. Some responsibility to do with my own. Some tasked to create.Noong unang araw ng klase ay medyo kinabahan ako. Hindi ko pa kasi gamay ang mga ugali ng aking pakikisamahan. Ngunit napa-isip ako! They don't have the rights, para baguhin ako. That's why I didn't change. Dahil ako ay ako. Walang dapat baguhin."Renoir!" Napalakas kong sigaw kaya lahat ng estudyante sa pathway ay biglang bumaling sa akin.Narinig ko ang mahinang tawa ni Drianna. Tumingin ako sa kanya at saka kumunot noo."Nakakahiya." Mahinhin niyang wika.Nagkibit balikat lamang ako. Ngumisi sa akin si Renoir bago naglakad patungo sa amin. He is our class president. His tan skin and bulky body really suit him. Pinagkaka-guluha
Like the other day, the sunrise replace the moon. I spend my life in an ordinary mood. Lumipas ang ilang buwan ay nasanay na ako. All those little experiences make up the fabric of our lives and on balance. Memories is dangerous thing but we must admit that dangerous is really exciting.Natapos ang unang semistral ko sa unibersidad ng walang nangyari masama o maling nagawa ko sa aking course. Ginawa ko ang lahat ng kailangan kong i-submit at lahat ng requirements upang makatungo sa pangalawang semistral.Ngunit ang pambabae ni Ryker ay hindi nagbago. Kada linggo ay iba't ibang babae ang dinadala niya sa bahay kasama ang kanyang barkada. Ganoon pa rin sa dati. Sa may pool sila magtatambay.Aside from those kind of things.He's good in academics and sport too. Kaya niyang ipagsabay ang pagiging bad and good influence niya sa sarili, kaya't walang na-irereklamo si Don Rico.Nanatili nakatikom ang aking bibig at isip sa anuman sasabihin o itatanong nila.Trust is something that is difficu
Bumukas 'to at bumungad sa akin si Stiffany na namumula ang mata."Okay ka lang?" Nag-aalalang tanong ko at tumayo upang salubungin siya ng yakap.Mahina siyang humikbi at umiling."N-Nasa o-ospital s-si M-Mama." Nahihirapan nitong sambit.Sa araw-araw na pagsasama natin. Sa una'y naging marahas sila sa akin ngunit kinalaunan ay naging mabuti rin ang kanilang pakikitungo. Ganoon naman talaga diba!Tinapak ko siya sa balikat, "Tahan na. Umuwi ka muna! Ako na ang bahala sa trabaho mo." Anang ko.Pinalis nito ang luha sa mga mata at mas lalong humikbi."Ayaw akong payagan ni Senyorito." Wika niya.Kumunot ang noo ko."Bakit?" Tanong ko gamit ang galit na tono."Uuwi si Manang Davie bukas. Walang mamahala sa kusina para sa selebrasyon na magaganap." Usal niya.Napahilot ako sa sentido. Hindi ba pwedeng kahit isang araw ay huwag muna silang gumimik dito."Kaya ko. Walang naman akong pasok bukas." Bagamat ay may halong kaba. Wala naman akong magagawa.Tumango siya, "Ibabalita ko ito kay Man
Hindi ko alam kung maghihinayang o matutuwa ako na hindi natuloy ang pagpunta namin sa Baguio dahil sa hindi inaasahan pagdating ng Don.Mahigpit kong niyakap si Klare at Racquel na halos mapiga sila. I really missed them.Kung bibigyan lamang ako ng pahintulot ni Ryker na sumama sa kanilang pag-uwi? Gusto kong sumama. Gusto kong makasama ang mga magulang ko kahit isang araw lang."Kamusta ka dito? Grabe lalo kang gumanda, Venice!" Ani Klare.Mahina akong humalakhak dahil sa sinabi niya."Okay lang. Ikaw rin mas gumanda ka!" Wika ko.Inilapag ko sa lamesa ang inihanda kong meryenda para sa kanila.Kumuha sila ng platito at tinidor pagkatapos ay kanya-kanyang sumadok ng kanilang kakainin.Lumingon ako kay Don na nasa veranda. Mukha atang seryoso ang kanilang pinag-uusapan ng kanyang apo."Ilang araw kayo dito?" Kapagkuwan ay tanong ko sa dalawa.Nag-tinginan sila at saka sabay na tumikhim."Tatlong araw sabi ng Don." Saad ni Klare.Kumunot ang aking noo sa kanyang sinagot."Bakit? May
Naglalakad si Ryker kasabay ang mga lalaking kaibigan nito. Ngunit mas lalo akong umiling na makita ko ang iilang kababaihan na sumusunod sa kanilang likuran. Sa tantiya ko ay labing apat ang mga 'to.Napabalik ang tingin ko kay Ryker ng hinawi nito ang magulong buhok dulot ng ihip na hangin sa labas."He's handsome." Mahinang usal ni Drianna.Gumawi ang tingin ko sa kanya at kumunot noo ngunit panandalian lamang iyon.Ibinalik ko ang tingin kay Ryker. He was wearing a white long-sleeve with loose necktie, dark blue slack and a topsider shoes. Lumutang lalo ang kakisigan nito dahil sa kanyang uniporme. His group of friends are famous with their signature smirks and bore eyes.Mahina akong napasinghap ng gumawi ang kanyang tingin sa akin. He's tall and really well defined. Kahit anong isuot nito ay bumabagay sa kanyang lahat. His self-confidence is really unique.Umawang ang aking labi nang ngumisi siya sa akin.I can't help but think about his engagement with Clarettine. Si Ryker na l
It's really dark but there were stars, points of light and reason then some shot across the skies like a rapid meteor! Suddenly everything was on heavenly ,brilliancy to see the balance of the night.Some others silently sleeping but If I am not mistaken? Some others awaken thinking what life is? What the life proud of? What is the reason why you're breathing?Malaya ang mga mata na naka-sulyap sa dilim ng gabi. Inaalala ang mga pangyayari. I don't really have any regrets because if I choose not to do something there is usually a very good reason. Malalaman nila na ganoon pa ako kahina! Aakalain nilang hindi ako marunong lumaban.Ipinikit ko ang aking mga mata at hinayaan ang aking pandinig! Ang ma-iingay na kuliglig. Ang malamyos na hangin. Saksi ang gabi sa unang trahedyang nangyari sa buhay ko.Tinuyo ko ang aking labi bago iminulat ang mga mata. Masyadong tahimik ang buong lugar. Mukha yatang hindi na ako sanay? O siguro kahit kailan ay hindi ako masasanay! Iginuhit nang tadhana n
I opened my eyes. Every grain of my sweat seems a flood caused by the bad dream. She repeatedly shows the most beautiful smile. She repeatedly says that, I need to fight.I removed my sweat before I get up and go to the bathroom. Strong heartbeat as I fastened herself in the mirror.I opened the fucet and then start bathing. In this opportunity? I ask that I wish I was just water. I didn't like the feeling of grief. I don't want to receive another heartache. I didn't want to be sad. Because I was tired.I'm tired of this world! Maybe this is really someone's life? Once you are happy. Sometimes you will be disappointed. Most painful we can do nothing but accept it.One thing I learned about crying over someone is that, you love truly her/him to get hurt the deepest.Whether you want to be prepared! still not inevitable that will beat it.Not as hoped. When not cling. A million drops of tears are wasted, you need to go up!Several times I sighed a breath. I walked out of the bathroom st
He presented his hand, bago ako bumaba. Sumulyap ako ng tingin sa gusaling tapat namin. It was a fancy restaurant. Sa tantiya ko ay pati mga artista rito kumakain.Benny come unto me before he held tight in my waist. Until now I was amazed at his actions.Lumikot ang paningin ko sa kamay niyang nakakapit sa akin.I sighed at binalewala na lamang ang pangyayari.The guard immediately opened the door when we hover. Then he gave us a polite nod.Sumilay ang ngiti sa aking labi at tumango rin.Narinig ko ang pagtikhim ni Benny. Nag-angat ako sa kanya ng tingin. Hindi makapaniwala sa nakikita.He gave me a amused grin and chuckled. Mas lalo niya akong hinapit palapit sa kanya.Kapagkuwan ay huminto kami sa tapat ng counter.Tumingin ako sa aking harapan. May naglalakad na isang lalaki. Base sa nameplate nitong suot siya ang manager. Lumapit sa amin ang manager habang naka-angat ang labi nito."Do you have any reservation, Sir?" He grin.Kumunot-noo ako."Of course, Elder! VIP table for us.