(FOLLOW)DALAWANG araw akong nanatili sa bahay bago tuluyang gumaling si Fiandro sa sakit. Sa dalawang araw na iyon ay hindi ako pumasok ng school o trabaho. Talagang tinutukan ko siya hanggang sa gumaling.Nagpupumilit pa noon si manang Linda sakin na siya nalang ang magbabantay ngunit hindi ako sumang-ayon. Kahit si Fiandro sinabihan ako, at ganoon din, hindi ako pumayag sa kanyang gusto.Naalala ko ang kwinento ni manang na binantayan ako ni Fiandro noong ako ang nagkasakit ng di ko alam. Ganoon ang gagawin ko sakanya. Just returning the favor. Now he is fine. The next day, he went to his work to continue the paperwork he left there.As I went home, I walked hurriedly to the room where I put my things to get before I leave the house. Hinintay kong maka-alis ang van na sumusundo kay manang Linda at Pipay.Nang masaksihan ko ang kanilang pag-alis ay doon din ako gumalaw ng mabilis. May dalawang gwaryda na nagbabantay sa gate. Kabado ako na baka pagdudahan ang aking dala na bag na la
(FIRST DAY WITH YOU)AKO ang naunang nagising. Habang natutulog pa si Fiandro ay naghanda nako ng agahan. Bumili ako ng tuyo, bigas, at ilang pampalasa para sa lulutuing fried rice.Medyo may kalauyan kasi ang palengke dito samin. Itong mga pagkain na nabili ko ay sa tindahan lang binili. Gusto ko kasing pag-gising niya'y may makakain na siya kaagad. Kung ako lang ang narito eh malamang may oras pa akong mamalengke.Nailapag ko na ang napritong tuyo o dried fish kasabay ang fried rice ng lumabas sa kwarto si Fiandro. His hair was so messy. I can tell by his face that he didn't get enough sleep, or he literally didn't sleep the whole night.Kunot ang kanyang noo at busangot ang mukha. Iritang-irita ang itsura na para bang isang tapik sakanya'y magwawala na.That kind of face I know he wants to complain but he tried to restrain. Walang gana at parang pagod ang kanyang lakad papunta sa mesa. Tumiim pa ang bagang nito ng tuluyang maupo."Uhm..." pinunasan ko ang basang kamay ko sa likod n
(VISIT)BINIGYAN nila ako ng daan ng akmang papasok sa loob ng bahay. Kahit hindi ko sila tinitignan, sa gilid ng mga mata ko ay nakasunod ang kanilang tingin sakin.Nakangisi pa din si Fiandro ng makalapit nako sakanya at hinablot ang kamay papasok sa loob. Sinara ko ang pinto at hinarap siya. Bigla akong pumikit ng mariin ng shorts lang pala ang suot nito."Please, magsuot ka ng pang-itaas mo!" mahina ngunit madiin kong utos."You forgot to give me new clothes. Umalis ka agad ng bahay. Kaya nilabhan ko iyong ginamit ko para iyon ang uulitin ko mamaya kung wala kang maibigay na damit sakin." suminghap ako sa kanyang paliwanag. Nakapikit pa din ako at walang balak imulat.Ang dami kong iniisip kaya siguro nawala na sa isipan ko na kuhaan ng damit. Tsaka bisita siya. Hindi ko hahayaang gumawa siya ng kahit anong gawaing bahay dito.Nilagpasan ko siya ng nakapikit. Tsaka ko minulat ang mata ko ng pasukin na ang kwarto ni papa para kumuha ng damit.Isa pa, walang dapat makaalam na narit
(IRRITATION)BUMABA kami sa palengke. Pagka-abot ko ng bayad sa driber ay naabutan kong tulala na si Fiandro. Lihim akong nalunok nang makita niya ang itsura ng palengke. Ngayon lang siguro nakakita ng ganitong palengke."Ayos ka lang?" tanong ko ng may pag-aalala.Kung pwede sanang mauna na siyang umuwi sa bahay para ako na ang mamalengke, eh di pwede. Baka dumugin ulit ng mga kapitbahay.I saw how his Adam's apple moved as he swallowed hard. "Is this...the market?" sa tanong eh sinasabi nitong ayaw pumasok sa loob. Bukod sa medyo mainit na, marami pang tao. Araw ng palengke ngayon kaya aasahang madaming mamimili. Tinutop ko ang aking bibig bago sumagot. "Oo." nahihiya kong tugon.Lumunok ulit siya. "Wala kayong mall dito?" tumingin sakin ng may pagka-ilang.Napapikit ako at suminghal. "Mahal doon. Doble ang presyo sa mall kaysa dito mismo sa palengke. Mas makakatipid ako kahit konti." ani ko ng imulat ang aking mata."I have my wallet here. Ako na ang bibili-""Hindi kita pipiliti
(IDENTITY)"SABI ko huwag ka ng sumama!"Kumunot ang noo ni Fiandro."Bakit ba hindi kung doon ka lang sa pinsan ng mama mo?""Hindi na nga pwede kasi saglit lang ako doon." giit ko."I'm coming with you." he insist.Kanina pa kami nagtatalo na sumama siya sa bahay ng pinsan ng mama ko. Hindi ako maka-alis alis ng bahay dahil sa pagpupumilit na sumama.Ayokong malaman niya ang sadya ko kina tito Paul. Dapat kahapon ako pupunta, kaso hindi na sumagi sa isip ko. Tsaka pagkatapos ko din doon, pupunta akong munisipyo.Pangalawang araw ko na dito sa probinsya. Dahil nandito si Fiandro, hanggang ngayon di pa maka-usad sa pag-aalam tungkol kay papa. Naiinip na ako kapag dumadaan ang bawat oras na walang nalalaman.Ang hirap pa niyang pakisamahan!Kaya ngayon, susulitin at iisa-isahin kong ilakad ang mga 'yon nang matapos na ang kaka-isip ko tungkol doon.Hindi ko pinansin ang sinabi niya. Kinuha ko ang aking pitaka sa bag. Hinawakan naman ni Fiandro ang bag ko kaya di ko nakuha ang pitaka da
(FLAMING EYES)WALA din akong nagawa kundi sumakay sa sasakyan ni Fiandro. Bumusangot ako ng makapasok sa loob at humalukipkip sa inis nang sakanya ako sumakay."Where are we going?" tanong niya ng pumasok na din sa kotse at nilagay ang seatbelt."Sa pelengke." malamig kong tugon na diretso ang tingin sa labas.Nakita ko ang pagsulyap niya. Marahil naramdaman nito ang tono ng aking pananalita."You're seatbelt." sita niya na di ko pinansin.Pilit kong intindihin kung bakit gusto niyang palaging sumama sakin. Siguro sa mga babaeng umaaligid sakanya. Siguro iyong iniisip niya na baka mapaano ako kapag mag-isang lalabas. O siguro gusto niya talagang sumama.Pero kahit pilit kong isiksik iyon sa isipan eh hindi ko pa din talaga maintindihan na ganito siya ka-desperadong sumama sakin sa kahit saang lugar.Napasinghap ako ng bigla siyang lumapit sakin at nilagay ang seatbelt ko. His smell of after-bath tamed my nose and made me unconscious in a second. Muntik pang madikit ang tungki ng akin
(FALL)WE decided to go home. Some of my cousins are sleepy and drunk already. Even I can feel the alcohol devouring my senses. Kaya habang kaya ko pang kontrolin ang sarili ko ay ginawa ko na.Napansin ni Fiandro ang pagtayo ko kaya tumayo na din ito. Saktong kababalik nina Jun-jun at tito Paul para sunduin na din ang mga babae kong pinsan at ihatid sa kanilang mga bahay gamit ang kulong-kulong.Si tito Kanor nagpaiwan, aayusin daw ang mga kalat na naiwan. "Sumabay na din kayo samin, Tina. Para minsanan ang uwi. Baka natamaan ka na din ng alak." bungad ni tito Paul ng makita na umalis nako sa bonfire."Ako na ang bahala sakanya." si Fiandro ang sumagot kaya nabaling ako sakanya na tumingin din sa akin.Tumingin ako kay tito. "Kaya ko pa naman tito. Sila nalang ihatid mo, mukhang lahat sila tinamaan na eh." tukoy ko sa mga pinsan ko.Si Mikai nakaupo at nakadumog. Si Patty nakahiga ang ulo sa mga hita ni Mikai. Si Gena
(HOPE)MAGMULA sa hacienda hanggang pauwi ay sobra akong natuliro. Paulit-ulit na umaalingawngaw sa isipan ko ang sinabi ni Fiandro.Bumalik ang dating ala-ala ko sa batang lalaki noon. Hindi ko aakalain na siya ang lalaking 'yon. And for Pete's sake! Siya ang napakasalan ko. Can you believe that?!Gusto ko ng magpalamon sa lupa sa kahihiyan! Iniisip ko na lamang na coincidence ito. Hindi naman niya alam na ako ang babaeng iyon noon. Ganoon naman madalas na nangyayari sa buhay, puro lahat coincindence at hindi itinakda.Right, Tina? Right...I mean, all those years I thought the boy I admired before will looked like the same when he get older. Soft, jolly, and feminine. Hindi ako makapaniwalang kabaliktaran ang nai-imagine ko.Naging matangkad, tigasin, malamig, at... sobrang gwapo na... Kahit sino naman ay magugulat ng bongga sa malaking pagbabago.Kahit naiisip ko ang pagbabago ng itsura't katauhan niya'y, ma