PAGDATING sa mansiyon, inilabas ko na lang ang sama ng loob ko sa pagluluto. I cooked for myself and that ass*ole, Maximo. Ang lakas naman ng loob niya na ganon ganonin lang ako? Por que wala siyang alaala? Kahit labag sa loob ko na ipagluto siya ay wala akong magawa. This is one of the ways I could do para ilabas tong bigat sa dibdib na nararamdaman ko. I cooked adobo with pineapple. I like it sweet and a little bit sour kaya nilagyan ko ng pineapple. Gusto ko kasi na as much as possible, gawin ang best ko sa pagluluto just like what I always do for Maximo. Kahit na hindi na niya iyon ma-appreciate ngayon dahil sa Abigail na ‘yon. I scooped a teaspoon of sauce when the door slammed open. Nabitawan ko ang kutsarang hawak ko na pinansandok ko ng sabaw ng adobo. Natapon iyon lahat, e. napahawak ako sa dibdib ko dahil sa kaba. Napakunot noo ako nang dali daling nagtungo si Maximo sa kusina to see me. Galit na galit. “Eloisa, what did you do?!” Iyon agad ang bungad niya sa akin. Ako
Hindi ko namamalayan na natulo na ang luha ko habang nkatingin sa picture ng anak ko. Hindi bale, anak. Magkikita rin tayo sa weekend. Agad kong pinunasan ang luha ko saka bumalik na sa pagtatrabaho. Nung break time na ay nagpasya akong kitain ang anak ko sa day care. Gusto kong sabay kami maglunch with her Tita Kai. Pagdating ko doon ay sakto naman na naghihintay na sila ni Kai sa labas sa waiting areaa. I waved at them saka kami nag-decide na kumain ng lunch sa labas. My daughter kept on hugging me habang nasa byahe. “Mommy, I missed you.” aniya pa nang paulit ulit, nakasampung beses na siguro niya iyong inuulit. “Ako rin naman, sweet heart. Na-miss ka rin ni mommy,” sagt ko naman then I gave her a kiss on her forehead. “But why do your eyes look swollen? Are you okay, mommy? Are you hurt?” sunod sunod nitong tanong. Agad akong nagpigil ng luha. This is my weakness. Alam ko na nararamdaman ng anak ko ang nararamdaman ko. She really know it whenever I am feeling happy or sad. L
“W-What I mean is, T-Tita M-Mommy.” Pagsisinungaling pa ni Maxine na agad na binawi ang mga sinabi niya. I saw Kai coaching her to say that kaya nakahinga na naman ako ng maluwag. “N-No, she’s K-Kai’s daughter.” nauutal kong sagot sabay kagat ng labi ko. “Oh, okay. I didn’t know you have a visitor this morning.” I gritted my teeth. “Hindi ba pwede? Kung hindi pwede, it’s okay. We can go out na lang and--” “No, it’s okay. Besides, this house is too quiet. I think it needs to have people inside too.” Pagbawi naman nito. Napataas ako ng kilay. He’s acting strange? Himala at maayos siyang kausap ngayon? Hindi siya naka-high pitch o kaya naman, nakasigaw. Hmmm, ano kayang nakain nito? Sana araw araw niyang kainin para hindi laging masungit. Tsk. Daig niya pa ang babaeng may dalaw e. “O-Okay,” naiilang na sagot ko. Hindi talaga ako makapaniwala as in! Pero sige, kung sana ganito siya palagi e walang problema. I hugged Maxine agad agad nang makalapit ako sa kanila. Na-miss ko talaga
“What if we play a game?” yaya ni Kai. “I love games!” masiglang sagot ng anak ko. “Oh, baka naman gusto niyo pa akong sumali dyan? Senior citizen na ang lola niyo, hindi na ako pupuwede diyan ha. Kayo na lang ni Maximo.” “Grandma they are just being childish. I don’t want to play.” “Hindi naman childish game ang lalaruin,” sagot naman ni Kai. Napakunot noo si Maximo. Maging ako ay napakunot noo rin. “Then what?” tanong pa nito habang nakakunot pa rin ang kanyang noo. “Swimming race.” Maxine gasp. “Oh my gosh! I love that!” “This little girl knows how to swim?” hindi makapaniwalang tanong ni Maximo. Syempre, Maxinielle can already swim dahil mahilig akong mag swimming. Lagi ko syang dinadala tuwing magsuswimming ako and I am gradually teaching her how to para naman marunong na siya when she grow up at hindi siya matutulad sa iba na natatakot sa malalim na tubig. Bonding na rin namin iyong dalawa which he surely loved. Kung may minana man siguro sa akin ang anak ko, iyon ang
DAHAN dahan kong minulat ang mga mata ko. My head hurts. Pagod na pagod ang buo kong katawan. Pakiramdam ko ay lumulutang pa rin hanggang ngayon. But where is everybody?“Mommy! Wake up, mom!”Ang mga boses na iyon ang nakapagpabangon sa akin. Boses ng anak ko, si Maxinielle.“Anak.” I uttered.After I almost drowned earlier, everything went blank. Hindi ko na alam pa kung ano ang sumunod na mga nangyari. All I knew is that I am already here. Inside my room.Pumasok si Kai bigla. She looks worried. “Eloisa, mabuti na lang gising ka na.” Mukhang aligaga ito.“K-Kai. Where’s grandma and Maximo?” tanong ko sa kanya.Ewan ko ba, sila agad ang pumasok sa isipan ko.“H-He’s been checked by the doctor. Matapos ka niyang iligtas kanina, he almost collapsed too. Sumakit bigla ang ulo niya at maging siya, hindi na iyon kinaya. He said he kept having random memories which he can’t clearly see in his head. Nahihirapan siyang mahinuha kung ano at kung sino iyong nasa memorya niya. All he know is
Nasabuyan niya ng juice si Abigail kaya napasigaw rin ito.“My gosh. W-What did you do to my d-dresss,” nauutal na sambit nito. Hindi niya malaman kung anong irereak niya. Kung magagalit ba siya sa bata o hindi.“I’m sorry, okay? Can you forgive me?”Napa ‘aww’ naman silang lahat. Who’s heart won’t melt for such a cute girl like my daughter?“K-Kai, kunin mo na don ang anak ko dali,” pabulong kong utos sa kanya.Mabiliss naman nitong dinampot si Maxine saka hinila papunta sa gilid kung saan kaming dalawa nakatayo.“Sorry, e ang clumsy kasi talaga ng batang ‘to, e.” paghingi pa ng paumanhin ni Kai.Umiling iling na lang si Abigail. “N-No, it’s okay. I-I can still change clothes. Hihiram na lang ako kay Maximo,” sagot naman ni Abigail.Binalingan ko agad ng tingin ang anak ko. “Don’t be like that again, okay, Maxine? What you did is bad.” Pagpapaalala ko sa kanya.“But mommy, I didn’t mean to do it, okay?” Pagtatanggol nito sa sarili niya.Nagbubulungan lang kaming mag-usap dahil baka
“AAAAAAHHHHHH!” Halos mayanig ang buo kong sistema dahil sa pagkalakas lakas na sigaw na nakapagpagising sa ‘kin. Ang sarap sarap pa naman sana ng tulong ko habang nakadapa, tapos bigla bigla akong mawiwindang sa sigaw na ‘yon. Kinusot-kusot ko muna ang mga mata ko. “Kai, ano ba?” Saway ko sa kanya. Napakurap kurap pa ito na tila hindi makapaniwala sa nakikita niya. “Hindi. Hindi ikaw si Eloisa. Doppelganger ka lang niya! H’wag mo akong kausapin at lumayas ka sa bahay ko!” sigaw nito na mukhang hindi pa rin convinced na ako ang kaharap niya. Hindi ba kapani-paniwala? “Kai, h’wag ka ngang mag-isip nang kung anu ano dyan. Kaninang madaling araw ako umalis ng mansiyon dahil ayaw kong magpang-abot pa kami ni Maximo sa umaga.” Pagpapaliwanag ko naman. “E bakit kasi nakadapa kang matulog? You’re creeping me out! Halos humiwalay ang katawan ko sa kaluluwa ko nang makita kong may naninigas na tao dito sa labas e alam ko naman na kami lang ni Maxine ang andito.” Pagpapaliwanag naman ni
“Ayos lang. Basta kapag kailangan niyo ng tulong o ano man, just tell me okay? Sigurado ako na hahanapin ka ni Maximo but don’t worry, hayaan na lang muna natin siya.”I just nodded. “Opo marami pong salamat. Iyan lang ho ba ang itinawag niyo?” I asked again.“Oo. Gusto ko lang masigurado na nakalipat na kayo at ayos lang kayong mag-ina. After all, kargo pa rin kayo ng Walton.”“Sige po, grandma--” Ibaba ko na dapat ang tawag nang putulin niya ang sasabihin ko.“And about Abigail, don’t worry, kakausapin ko siya tungkol sa pagpapakasal nila ni Maximo.”Napakagat ako ng labi. “I will file an annulment, Grandma. H’wag niyo na po silang pigilan. Ayaw ko na pong masaktan pa si Maximo.”“W-What?? s-sigurado ka na ba diyan, hija? Hindi iyan ganon kadali. H’wag mo namang kawawain ang sarili mo. Ipapaubaya mo na ba talaga ang apo ko?”Mas lalo ko pang kinagat ang labi ko para pigilan ang paghikbi ko dahil nararamdaman ko na naman ang pangingilid ng luha sa aking pisngi. Nag-iiinit na naman a