CHAPTER 143

Ngunit hindi pa rin niya magawang makapaniwala. Mag-asawa na talaga sila.

“Sa tingin mo, okay lang ba ito sa iyo”

“Abah, sira ulo ka talaga! Bigay na bigay na ako saka ka pa magtatanong”

“Nadja”

“Victor” Napakapit si Nadja ng mabuti kay Victor ng bayuhin niya ito ng mabuti .

“Victor, oh gosh! Victor! Oh!"

“Nadja, you really make me…oh!”

Hindi nila maipaliwanag ang naramdamang pagkasabik. Wala na silang pakialam kung hanggang saan sila makarating at anong oras sila abutin ng pagnanasang iyon. Para sa kanila ay mahalaga ang mga sandaling iyon na hindi nila dapat palampasin.

Gusto nilang ulit-ulitin ng ulit-ulitin ang mga sandaling iyon. At sa huli, ayaw na nilang matapos pa iyon. Ayaw nilang magkahiwalay pa.

“Victor” bahagyang humikbi si Nadja.

“Bakit ka umiiyak?”

“Ayoko nang magkahiwalay tayo.”

“Ayoko rin.”

“Promise, wala nang babae ha!” Nagulat si Victor sa sinabing iyon ng asawa.

“Ano ba ‘yan, Nadja? Babae na naman. Nasa Japan na tayo!”

“Hoy, may mga babae pa rin di