CHAPTER 27

“Bakit hindi mo sinabing kakain tayo sa labas? Nagsuot man lang sana ako ng maayos na damit,” bulong ng lalaki.

“Mayaman ka talaga siguro at kahit simpleng kain lang sa labas eh, kailangan mo pang magdamit ng todo. ” tugon ni Nadja.

“Bakit ba parang negative kaagad ang dating sa iyo ng mga sinasabi ko? You see, hindi naman ako nagreklamo nang isuot ko ang damit ng binili mo kahit hindi ito ang tatak ng mga damit ko.”

“Nasa nagdadala lang 'yan. Hindi naman mukhang cheap. I cannot afford your clothing, Sir. Eh kung gusto mo kapag gumaling ka, umuwi kaagad sa inyo. Go back to the kind of life that you have. No problem. Isuot mo lahat ang mga damit na na-miss kong isuot. Kainin mo lahat ang mga pagkain na hindi mo nakain sa amin. Go ahead!”

“You’re terrible! Absolutely insane!”

“Mommy, Tito Inigo, are you quarrelling?” Narinig yata ng kambal na mataas ang boses nilang dalawa.

“NO!” sabay nilang sabi.

Nag-volunteer si Holly na itulak ang wheelchair ngunit hindi niya kinaya. Nakitulak