27 - Bitin

Nang maramdaman ko ang pag-inahon ng katawan ni Sage ay kaagad kong inalis ang pagkakabaon ng mukha ko sa likuran n’ya. Kinalas n’ya ang pagkakayakap ng mga braso ko sa bewang n’ya saka s’ya humarap sa akin.

“S-Sage,” mahinang pagtawag ko sa pangalan n’ya habang wala pa ring tigil sa pagbagsak ang mga luha ko.

Nanlambot ang ekspresyon n’ya nang magtama ang mga mata naming dalawa. Ramdam ko ang panginginig ng kamay n’ya habang masuyo itong humahaplos sa pisngi ko.

He came back! Bumalik na ang pogito ko!

“S-Sorry,” saad n’ya. “Hindi ko napigilang―F*ck! D-Did I hurt you, hmm?” Hinawakan n’ya ang magkabila kong pisngi. Mababakas sa mukha n’ya ngayon ang matinding pag-aalala sa akin.

Umiling ako bilang sagot sa kanya saka s’ya inambahan ng mahigpit na yakap.

“I-I’m sorry. I’m sorry,” paulit-ulit n’yang paghingi ng tawag habang mahigpit din ang yakap sa akin.

“You saved me, Sage. Wala kang kailangang ikahingi ng sorry sa akin.”

“B-But…I-I thought,”

“Kung hindi ka dumating ay baka nagawa na