Chapter 20 Sorry

Vanna's POV

"Shit! Nasaan ako!" Agad akong bumangon pero naramdaman ko ang pagkahilo. Shit talaga! Hindi ko alam kung nasaan ako.

Napalinga ko sa lugar. Hindi ko alam kung nasaan ako ngayon. Nakita ko ang bubong, isang yari sa kahoy na haligi, tila umuulan dahil naririnig ko ang patak ng tubig sa baldeng nasa tapat nito.

"Oh gising ka na pala..." Nalingunan ko ang boses ng lalaki. Nang nakita ko ito ay mas lalo akong nabigla. It's not happening. Baka namamalikmata lang ako.

"It's you..." manghang sambit ko kay Allan. Ang aking first love. Ang lalaking ginawan ko ng malaking kasalanan. My parents kicked him out of school, rason para hindi na ito makapagpatuloy sa pag-aaral niya.

Napahawak ako sa sariling dibdib. I am so sure na siya ang lalaking tumulong sa'kin noon.

"Allan..."

Ngumiti ito saka naglakad palapit sa akin. Hawak nito ang tasang may lamang kape.

"Masaya ako na kilala mo pa rin ako." He said as he sit infront of me. Hindi agad ako nakapagsalita. Tila nawala yata ang bo