Maraming salamat po sa mga aking mga readers sana ay patuloy ninyong subaybayan ang kwento nina Lex at Honeylette. Nawa'y ma-follow niyo rin po ako o mabigyan nang gems o comment ngayon pa lang po ay nagpapasalamat na ako sa inyong suporta. Maraming salamat po Author Miss Jhen☺️
Honeylette POV Ilang araw na ang nakalipas. Magpapalit na ulit nang panibagong buwan ang kalendaryo, ngunit hindi pa rin ako dinadatnan ng aking buwanang dalaw. Kaya naman nagpasya na akong pumunta sa isang Ob-gyne. Hindi ko muna ipinaalam kay Lex ang tungkol sa bagay na iyon. Umalis ako sa bahay nang makapasok na siya sa trabaho. Nang dumating ako sa isang private clinic ay kaagad akong pinapasok nang assistant nang Doctor. Pumasok ako sa isang kwarto kung saan naroon ang Doctor nang mga buntis. "Good morning Mommy." Bati sa akin ni Dra.--- Melendez nabasa ko ang pangalan niya sa name plate na nasa ibabaw nang table niya. Ngiti lamang ang naisagot ko dahil sa kinakabahan ako. Ni hindi ko na nga pinansin ang itinawag niya sa akin. "Maupo ka.” Turo ni Doktora sa upuang nasa harap nang table niya. Nag-aalangang umupo ako doon. Nilibot ko nang aking paningin ang kabuuan nang maliit na kwarto. Naroon ang ilang instrumento na kung hindi ako nagkakamali ay gin
Honeylette POV Nagising ako sa isang madilim na lugar. Mali, madilim iyon dahil may piring ang mga mata ko. Hindi ko maigalaw ang mga kamay ko dahil sa pagkakatali nito sa likuran ko.Nasaan ako?. Anong lugar ito?.Bakit ako naririto?. Natatakot kong tanong sa aking sarili. Paano ako napunta dito? Bakit may piring ang mga mata ko at nakatali ang mga kamay ko?. Hindi kaya-- nagimbal ako sa aking naisip, tama kinidnapped ako. Iyong mga lalaki kanina, sila ang kumuha sa akin. Pinilit kong alalahanin ang lahat ngunit tanging naaalala ko lang ay ang huling sandali kung saan masaya kong nalaman ang pagdadalang tao ko, bago nangyari ang bagay na ito sa akin. Nakaramdam ako nang takot nang maisip ang nasa sinapupunan ko. Gusto kong hawakan ang tiyan ko ngunit hindi ko magawa. Sinong tao ang gagawa nito sa akin?. Tanong ko sa aking isipan. Hindi kaya--?. Imposible ang naiisip ko. Imposibleng aabot sa ganito si Patricia. Narinig ko ang lagitlit nang bumukas na pintuan. Ka
Honeylette POV Makalipas ang ilang oras, bumalik muli si Patricia sa silid na kinaroroonan namin. Sa ngayon ay hindi na nito kasama si don Julio at mga tauhan niya. Nakita ko ang walang buhay nitong mukha. Para bang nababagot ito at nag-iisip nang kung anong maari niyang gawin na ikasasaya niya. Samantalang nasa isang sulok lamang kami nina nanay at tiya. Tinawag nito ang isa sa mga tauhan niya. Pumasok ang isang lalaki. "Nariyan na ba siya?” Tanong dito ni Patricia. "Opo, kararating lang." Sagot nang lalaki."Sabihin mong pumasok na kaagad siya dito. Naiinip na ako." Naiiritang utos ni Patricia. "Sige po." Kunot noo akong nakikinig sa pag-uusap niya at nang kanyang tauhan. Sinong kayang dumating ang tinutukoy nila?. "Ma'am nandito na po siya." Napalingon ako sa tauhan ni Patricia nang sabihin iyon. Ngunit nagimbal ako nang nakita ko kung sino ang tinutukoy nito. Nakita ko ang mala-demonyo nitong mukha. Sa akin kaagad naka
Honeylette POV "Daddy!!.." Mula sa kinaroroonan namin ay patakbong lumapit ang kambal, pagkakita ng mga ito sa tinawag nila na daddy. "Ano na-miss niyo ba ang daddy niyo?”"Opo." Masayang sagot ni Lander at Hailey. Sabay yakap nang mga ito. Kinarga nito ang kambal sa magkabilang bisig niya. "Ang dami mo na naman dala. Masyado mong ini-spoiled ang kambal." Saad ko nang makalapit sa kanila. "Hayaan muna. Minsan lang naman ito." Kinindatan niya ako pagkasabi niya noon. Inirapan ko naman ito. Nagsisimula na naman kasi siyang mang-asar. "Bumaba na kayo sa daddy Chelex niyo, masyado na kayong mabigat." Nagsibaba ang kambal mula sa pagkakakarga sa kanila ni Marc. Tiningnan ako ni Marc nang may ibig sabihin. Kung kaya't inatasan ko ang kambal na pumasok na sa bahay. "Mga anak, pumasok na muna kayo sa loob." Utos ko sa dalawang bata. Kaagad naman sumunod ang mga ito sa sinabi ko.Ganito silang dalawa kay Marc sa tuwing dadalaw it
Honeylette POV "Mommy tingnan mo po ang ganda po nang binili sa akin ni Daddy Chellex na doll." Masayang ipinakita iyon sa akin ni Hailey. Tatlong taon pa lang ang kambal ngunit napaka- bibo na ng mga ito. Dalawang taong gulang palang sila noon ay matuwid na silang magsalita at marami nang alam. Kasalukuyan silang nasa sala nang mga oras na iyon at pinakikita ni Marc ang mga dalang pasalubong nito sa kambal. Daddy Chellex ang tawag nila kay Marc. Si Marc ang nagturo noon sa kanila. Ayaw kasi nito na lalaking walang tinatawag na ama ang kambal. Ayokong pumayag noong una dahil hindi naman talaga nila tunay na ama si Marc. Ngunit alam nang kambal na hindi si Marc ang ama nila. Hindi ko alam kung paanong paliwanag ang ginawa nito sa kanila. Ganoon pa man lumaking malapit ang loob nila kay Marc at Carlo. Sa tatlong taon na nakalipas ay hindi nakaramdam ang mga anak ko ng kawalan nang isang ama dahil nand'yan si Marc at Carlo upang iparamdam sa kanila iyon. Lumaking m
Honeylette POV Kasalukuyan akong nasa ilalim ng malaking puno na katabi nang bahay namin. Sa ilalim ng punong iyon ay makikita ang isang mahabang upuang kawayan. Samantala naroon din ang isang papag na nagsisilibing higaan namin tuwing tanghali. Halos doon kami namamalagi kapag walang ginagawa, sariwa at malamig kasi ang hangin dito. Minabuti kong magmuni- muni muna dito ngayong gabi. "Anak may gumugulo ba sa isipan mo?.” Bahagya akong nagulat nang biglang may mag-salita sa likuran ko. Nilingon ko si nanay. Nababanaag sa mukha nito ang pag-aalala. Umiling ako. Bilang pagtanggi ko. Tiningnan niya ako nang diretso. Alam kong hindi siya naniniwala base sa mga titig nito. Iba talaga kapag nanay mo, o magulang mo. Kahit hindi mo man sabihin, kahit hindi ka magsalita at pilit kang tumanggi, mararamdaman at mararamdaman pa rin nila ang kung anong nararamdaman mo o kung may problema ka bang iniisip. Katulad ko na isang ina na rin. Nararamdaman ko kapag til
Honeylette POV "Kumusta? bakit ngayon lang kayo?.” Tanong ko, pagkalapit ko sa kinaroroonan nina Carlo. Hindi kaagad nakapagsalita si Carlo, para bang may kakaiba sa reaksyon niya. Napatingin ito kay Josh, bago nagsalita. "Uhmmm.. May mahalagang inasikaso kasi ako kahapon. Kaya hindi kami natuloy ni Josh." Saad nito. " Ano naman pinagkaabalahan niyo kahapon?. Parehas kayo ni Josh?.” Kunot noo kong tanong. "Hindi, ako lang, nasa bahay lang si Josh kahapon. U-umuwi akong Batangas." Nag-aalangang sambit ni Carlo. Hindi na ako nagsalita. Siguro ay si Crystal ang ipinunta niya roon. "Siya nga pala may pasalubong ako sayo." Kinuha ni Carlo sa kanyang gilid ang isang kahon at iniabot nya iyon sa akin. "Ano ito?.” Tanong ko habang hawak-hawak ang kahon."Buksan mo." Nakangiting saad ni Carlo. Binuksan ko ang naturang kahon. Nagalak ako nang makita ang laman nito. Kalamay na mais!. Ito ang na-miss kong kainin sa Batangas. "Sal
Honeylette POV Nakatakip ang mga palad ko sa aking mukha. Pilit na pinapakalma ang sarili upang hindi mag-alala. Ngunit hindi ko maiwasan na hindi maramdaman ang aking pag-aalala para sa aking anak. Uupo, maya-maya'y tatayo at maglalakad ng pabalik-balik, pagkatapos ay uupo ulit. Para akong baliw sa kilos ko, hindi ako mapalagay hangga't hindi lumalabas ang doctor sa kwarto na pinagpasukan kay Lander. Anong lagay nang anak ko?. Iyon palagi ang tanong ko sa aking isip. Hinawakan ni Carlo ang kamay ko, tinitigan niya ako. Hindi man siya nagsalita ngunit alam ko na ang ibig niyang sabihin, na kumalma lang ako at magiging ayos rin ang lahat. Pinilit kong gawin iyon at minabuting maghintay sa paglabas ng doctor. Kasalukuyan kaming nakaupo sa upuang nasa harap ng room ni Lander. Tanging si Josh at Carlo lamang ang kasama kong pumunta ng ospital. Naiwan sa bahay si tiya at nanay para samahan si Hailey. Gustuhin man sumama sa amin ni nanay ngunit, pinigilan ko ito. Ma