23

“Okay, class dismissed,” tamad na tamad na tumayo ako sa upuan ko, kanina pa ko nagugutom pero hindi ko alam kung ano ba gusto ko kainin, napangiwi ako nang maramdaman ang kirot ng puson ko, grabe naman.

“Hey, Naya!” hindi na ko lumingon at diretso sa paglalakad, “Hoy, I’m calling you, why aren’t you answering—whoah! What’s with the eye bag? Nahiya ang panda sayo,” sabi nya kasunod nang bungisngis.

“Huwag ngayon, huwag ka mag-joke sa may mens,” sagot ko at dumiretso sa paglalakad.

Sumabay siya sa paglalakad, at dahil nga kilala siya sa University na to, marami ang nakatingin samin habang naglalakad. Karamihan ay nagtataka kung bakit sabay kami ngayon, syempre, issue yon. Pero ang hindi nila alam, tahong din hanap nang katabi ko, siguro laglag panga lahat pag nalaman ang maitim na sikreto nang baklita na to.

“And now, you’re smiling like a creepy guy or something,” nawala ang ngisi sa mukha ko at napatingin sa kanya, nakataas ang kilay niya, na akala mo mother-in-law siyang matapobre s