“Hindi!” Mabilis na sinabi ni Jane. “Hindi kita iniiwasan, Mr. Stewart.”Nagsisinungaling siya!Malinaw na iniwasan niya si Sean!Subalit...“Anong problema sa boses mo? Bakit ganyan ka paos ang boses mo?”“Nagkasakit ako, kata mayroon akong sore throat.” Binaba ni Jane ang kanyang mga mata, tumangging magpaliwanag pa.“Natatakot ka ba sakin?”Nanginig ang talukap ng mata ni Jane at sa sandaling ito hindi na niya ito itinago.Nakatayo ang lalaki sa tabi ng kanyang kama, itinataas ang kanyang kilay ng mabagal. Mas lalo siyang nalungkot ngayon.Sa isang iglap, umusog siya paharap. Habang nakatitig si Jane sa takot, inilagay ni Sean ang kanyang kamay sa kumot, biglang binawasan ang agwat sa pagitan nila.Inabot niya ang isa pa niyang kamay papuntaa kay Jane at siya ay kusang lumayo. Kalmadong sinabi ni Sean. “Huwag kang gumalaw.”Tulad ng inaasahan, sumunod si Jane. Hinawi ni Sean ang bangs nito paalis gamit ang kanyang mga daliri, hinahawakan ang balat sa kanyang noo at si Jan
“Sean, ang sinabi mo kay Jane ng bandang dulo ay talagang masakit, alam mo ba iyon?” Nakasunod si Elior kay Sean, sinasabi ang kanyang sariling opinyon. “Kailangan ko bang magkaroon ng pakialam sa nararamdaman niya?”“Talaga bang ganito ka makasarili at matigas ang ulo? Paano kung pagsisihan mo kung paano mo siya itrato balang araw?”Inalok ni Sean si Elior ng sigarilyo, walang pakialam na tumawa. “Magsigarilyo ka muna at tumigil sa kakaisip ng kalokohan.”Pagsisisi?Pagsisisihan niya ba ang bagay na ito?Syempre hindi.Wala ng sinabi pa si Elior. Sa totoo lang, napagtanto niya din, base sa karakter ni Sean, na hindi siya ang klase ng tao na nagsisisi sa kahit na ano. Hindi pa kailanman nakit ni Elior na nagsisi si Sean sa kahit ano tungkol sa aksidente ni Rosaline dati.“Gusto mo uminom?”“May kailangan akong asikasuhin sa East Emperor.”Kaagad na sumunod si Elior kay Sean, namimilit na pumunta sa East Emperor kasama niya.Sa East Emperor, pinatawag ni Alora si Susie sa ka
Ang mga insulto ni Alora ay nagpaberde sa mukha ni Susie at hindi na niya kinaya at nagalit na kay Alora, “Paano mo ako nagawang insultuhin ng ganun, Alora? Isa akong tagapagsilbi dito sa East Tower, oo, ngunit kumikita ako ng pera sa sarili kong kamay at paghihirap. Ang kinikita kong pera ay malinis!”“Kinita ko ang bawat sentimo sa sarili kong dugo’t pawis, hindi tulad ni Jane na binenta ang kanyang dignidad para sa kinita niya. Sa tingin ko nabubuhay ako ng maayos at marangal na buhay, kaya bakit ko tatanggapin ang mga insulto mo, Alora?”Hindi magawang mapigilan ni Alora na mapangiti. “Sasabihin ko sayo ito ng diretso, Thompson. Kung hindi ka tinulungan ni Jane ng araw na iyon, ang simpleng katotohanan na hindi ka yumuko sa mga young master na iyon ay nangangahulugan na tatapaktapakan ka ni Master Sierra sa lapag hanggang sa katulad ka na ni Jane ngayon… Ay, hindi, mas magiging malala pa ang kalagayan mo kaysa kay Jane!”Ininsulto siya ni Alora. “Hindi mo kayang gawin ang ginawa
Meron lamang tatlong tao sa silid na iyon: ang kliyente, si Jenny, at si Jane. Kung hindi binanggit ni Jane ang pangyayaring ito, walang sinuman ang makakakaalam at mawawala ito sa oras, ngunit kinailangan lamang sabihin ni Jenny sa lahat ng kagawaran ng P.R na tulad nito ang pinakadakilang biro na mayroon.Iyon and dahilan kung bakit nalaman ni Alora."Whoa, pucha?" Sabi ni Elior. "Kailangan bang maging malupit? Ang walang awa ni Jenny na ito."Nabalot ang mukha ni Sean ng hamog ng lamig ng marinig niya iyon, at tumango siya kay Alora. “Tawagin mo rin yang Jenny girl na iyon. Maghihintay ako sa Room 606."Pagkatapos noon, tumalikod siya at naglakad papunta sa elevator.Sumunod si Elior sa likuran niya. Malinaw na naintindihan niya na pinipigilan ng kanyang mabuting kaibigan ang kanyang galit.Ang mga labi ni Elior ay napangiti, at ang kanyang mga mata ay nagniningning sa sobrang katuwaan... Nagiging interesado ang mga pangyayari.May ibang nagpapahirap kay Jane, at ngayon galit
"Luna, kung hahayaan mong maglabas ng inis ngayon si Mr. Stewart, maaari kang magkaroon ng iba pang mga pagkakataon sa ibang lugar sa sandaling umalis ka sa East Emperor. Kung hindi mo gagawin, sa sandaling umalis ka mula sa East Emperor, bibigyan ko ito ng wala pa sa isang segundo bago may humila sa'yo samadilim na lugar upang gumawa ng mga nakakababa ng pagkatao. Naniniwala ka ba sa akin kapag sinabi ko iyon? " Kalmadong sabi ni Alora.Naniniwala siya! ... Nanginginig ang buong katawan ni Luna, at agad siyang bumababa sa sahig sa takot. Gumapang siya ng nakaluhod at kinuha ang pera, tulad ng kung paano niya biniro ang ginagawa ni Jane.Sa tabi niya, tumibok din ang puso ni Jenny. Tumingin siya kay Sean, takot na takot.Itinapon niya ang isang bigkis ng pera sa kristal na lamesa. “Marunong kang kumanta 'di ba? Bibigyan kita ng isang libo para sa isang kanta. Kung maaari kang kumanta ng limampung kanta, maaari kang kumuha ng pera at umalis. Kung hindi mo magawa, kung mahina ka o maw
Wala man lang ginhawa ang naramdaman ni Jane noong nagpapahinga siya sa ospital."Bakit ka bumalik dito?" Nagulat si Alora nang makita si Jane dito sa East Emperor ngayong gabi. "Hindi ka pa nakakabawi.”"Okay na ako ngayon, Alora. Nagpahinga na ako ng sapat. " Hindi mapigilan ni Jane ang pag-iisip tungkol sa kanyang utang, kahit na isang segundo. "Ibig kong sabihin, Alora, mas maayos na ako ngayon. Maaari mo ba ... Maaari ba kayong mag-bigay ng ilang trabaho para sa akin, kung maaari? Kaya ko… kaya kong gawin kahit ano.""Ikaw ..." Tumingin si Alora kay Jane, na mukhang mapagpakumbaba at maliit ngunit matigas ang ulo at malakas din. Hindi niya masabi ang mga salita sa dulo ng kanyang dila.Nag buntonghinga siya. "Susuriin ko.""Um, Alora." Nang lalabas pa lang sana si Alora sa kwarto ay biglang tumawag sa kanya si Jane. "Um, Alora, ako… Salamat." Sa pamamagitan nito, dali-dali niyang binaba ang ulo.Halos hindi makapaniwala si Alora sa nakikita niya ... Niloloko siya ng kanyang
Tumalikod si Mr. Lucas at agad na itinulak palayo si Jane. Dinilat ni Jane ang kanyang mga mata at kumurap. "Mr. Lucas? Bakit… dinala mo ako rito, ginoo?"Nasa isang kwarto sila ngayon na naka-set up na halos parehas sa naunang isa.Sino ang babaeng yon? Isang ex-convict lamang na nagnanais na manatiling malayo sa gulo hangga't maaari.Likas na nais ni Jane na umiwas sa sinuman o anumang bagay na hindi siya komportable... Wala siyang anumang karapat-dapat na alukin, o sa halip, wala siyang anumang kayang mawala sa kanya.Dahil sa likas na ugali, dali-dali niyang sinabi, "Kung wala na akong maitutulong, Mr. Lucas, aalis na ako ngayon."Nais na niyang umalis, ngunit hindi mabilis kumilos ang kanyang mga binti. Sa parehong oras, siya ay napaka desperado na iwanan ang taong ito na maaaring magbigay ng isang banta sa kanya. Bilang isang resulta, lumakad siya nang labis na awkward, sa isang paraan na mukhang nakakatawa kay Mr. Lucas.Hinila ni Jane ang kanyang mga binti sa likuran niya
Si Zach ay malinaw na isang disenteng makipaglaban mismo.Umiwas siya at malinis na nakawala sa kamao ni Sean.Matapos ang isang suntok na iyon, parehas na tumalon sina Sean at Zach palayo, nagkatitigan pababa.Ang ekspresyon ni Sean ay ganap na malamig, at ang kanyang mga mata ay kuminang nang mapanganib. Syempre, masasabi niya na si Zach ay hindi seryoso sa pakikipaglaban sa kanya, kung hindi edi sana'y hindi niya maiiwasan ang suntok na iyon… Hindi si Zach Lucas ang tipong umiiwas sa isang away. Sa halip, susubukan niyang abutin ang suntok keysa sa iwasan ito.Iyon ay dalawang malawak na magkaibang pilosopiya.Malinaw na sinundan ni Zach ang nauna."Lumayo ka sa kanya." Binato ni Sean ang mga salitang iyon at pagkatapos ay tumalikod upang umalis, bitbit ang babae sa kanyang mga braso.Nang marating niya ang pintuan, may narinig siyang payo sa likuran niya. "Bibigyan kita ng payo dahil ikaw ang aking pinakamalaking karibal. Mas naintindihan mo kung ano talaga ang nararamdaman