Epilogue
Drako
Healing was a long process, and forgetting was never our option. Naging mahirap ang mga gabing nakakatulog kaming pareho na luhaan ang mga mata, ngunit sinigurado kong sapat ang higpit at init ng yakap ko upang hindi niya madamang mag-isa niyang hinihilom ang sugat ng pagkawala ng bunga ng pagmamahal namin.
I gently stroke my fingers through her hair as we both watch the lightning strikes light up the lonely sky. Umurong pa siyang lalo sa akin na parang bata saka niya inangat hanggang leeg niya ang braso kong nakayakap sa kanya.
"Do you think he's playing in the clouds right now? Our little one looked really brave." She uttered.
Hinalikan ko ang kanyang ulo bago ko ina
PROLOGUEMy life is another cliche' story young girls love to read. Kung inaakala nilang masaya ang buhay ni Cinderella, well,hindi.The Hemsworths used to rule Bersant. A small town located at the outskirt of Remorse. My great grand dad used to be the town's mayor. Kilala ang aming pamilya dahil kami ang may pinakamalaki at kilalang restawran sa Bersant. Madalas dumarayo ang mga tiga-karatig bayan para lang masubukan kumain sa aming restawran.Hemworth's Cuisine became famous over time. Ngunit nang maipasa na ang negosyo sa aking ama, nagsimula nang magbago ang lahat. Mula nang mamatay si Mama pitong taon na ang nakakalipas, nalulong si Papa sa pagsusugal. Napabayaan ang negosyo hanggang sa tuluyan itong nagsara. Our lives changed in just one snap.Two years ago, muling nag-asawa si Papa. At kagaya ng sa mga cliche' fairytales na madalas ikwento sa akin ni Mama noong wala pa akong muwang sa mundo, salbahe ang naging madrasta nami
Chapter • OneHalos matulala ako sa narinig. Something's wasn't right with these people. Pinilig ko ang aking ulo saka pilit na tumayo. Humugot ako ng malalim na buntong hininga bago nilabanan ang titig niya.My limbs were shaking. Bumabalot ang galit at takot sa sistema ko. "I-I'm so sorry pero nagkakamali kayo. Inutusan lang ako. Hindi ako pinalaking magnanakaw ng parents ko." Nakagat ko ang ibabang labi ko dahil sa panginginig nito.His eyes narrowed as he raised his brow in a dangerous manner. Amusement seems to be written on his God-like looking face. Umayos siya ng upo saka ikinalso ang mga siko sa kanyang magkabilang tuhod. May matipid na kurba ang gilid ng kanyang mapulang labi. "And who would even dare to do that?"Muli akong nakaramdam ng takot. There is something in his eyes. I know, I can feel it. Behind his angel face lies a dangerous beast. The way he looked at me makes me want to freak out. Ni minsan ay wala pang
Chapter • TwoThere was a time in my life when I thought braveness will only come out when you're too afraid of something. Pero sa mga oras na ito, ang inaakala kong nakatago lang na katapangan, hindi lumabas.Buong buhay ko, hindi pa ako lumaban sa mga taong mapanghusga. Mga taong mapanglamang.Mga taong mapanira.My fears always over power that's why I chose to stay where I'm safe. I always make the line that separates my comfort zone from the cruel world visible. Ayaw kong malalagay sa mga pagkakataong hindi ko na alam ang dapat gawin.I always have plan Bs... But I'm wasn't ready for this one.Napako ako sa kinatatayuan habang nakatitig sa kanya. Nagbago ang kanyang mukha. Lumabas ang kanyang mga pangil at ang kanyang mga mata ay naging kulay ginto. Punong-puno ng galit ang mga ito."W-what a-are you?!" Halos hindi na maintindihan ang mga salitang lumabas sa bibig ko. Horror is obviously written on my face.
Chapter • ThreeHis lips were soft and each movement drives my sanity away. Hindi ko namalayan ang pagpikit ng mga mata ko. I was stilled for seconds, trying to absorb what is going on between us... Hanggang sa naramdaman ko na lang na wala nang mga labing humahalik sa akin.Wala sa sarili akong napahawak sa aking mga labi.That was my first kiss...Naramdaman ko ang muling pag-ihip ng hangin. Doon ko lang narealize na wala nang matipunong katawang sumasangga sa bawat pag-ihip nito.Unti-unti kong iminulat ang mga mata ko. The darkness of the place greeted me. Sinubukan kong luminga sa paligid pero wala siya. Ako lang mag-isa rito.
Chapter • FourNapadaing ako nang maramdaman ang pagpatong ng malamig na bimpo sa aking noo. Kasabay ng pilit kong pag-ikot sa higaan ay ang paggapang ng matinding kirot mula sa aking kanang balikat."I think she's finally awake..." Untag ng isang lalake. Hindi ko pa naimumulat ang mga mata ko pero nararamdaman kong nasa malapit lang siya.Ilang yapak ang umalingawngaw sa silid. Pilit kong ikinurap ang mga mata ko nang maramdaman ang paglubog ng isang parte ng kama sa aking tabi.Naaninag ko ang isang lalakeng nakasuot ng asul na polo at itim na pantalon. Nakaupo siya sa gilid ng kama habang matamang nakamasid sa akin."How are you feeling, Miss Savanah?" maluma
Chapter • FivePara bang nag-eecho sa isip ko ang mga huling salitang binitiwan niya bago siya tuluyang umalis.I don't like weak people...Naibagsak ko ang sarili sa higaan saka napatitig sa puti at pulang kurtinang dekarasyon ng kama na nakakabit sa kisame.Aminado akong mahina ako. But his actions contradict his words. He's telling me he hates weak people yet I'm here, about to work for him. Be around him until God knows when.Ipinikit ko ang aking mga mata at pilit inalis ang mga bagay na 'yon sa isip ko. Hindi na ako pwedeng umatras pa. Binayaran na niya si Emily.Tumayo ako saka lumabas muli ng s
Chapter • SixMagmula noong gabing 'yon ay naramdaman ko na ang pag-iwas niya sa akin. Madalas sa maghapon ay hindi siya makikita sa kastilyo. Madaling araw na rin kung umuwi siya at sobrang aga naman kung umalis kaya kahit gusto kong magpaalam na lilipat ng maid's quarter ay hindi ko nagawa dahil hindi na nagkukrus ang landas namin.Matapos ang isang linggo ay umayos na ang pakiramdam ko. Unti-unti na ring naghihilom ang sugat ko kaya pwede na akong tumulong sa ibang mga kasambahay sa kastilyo.Sa unang araw ko ay si Mrs. Perkins ang mismong naglibot sa akin sa kastilyo. Ibinilin niya ang mga dapat linisin araw-araw, ang mga pwede naming galawin, at ang mga silid na hindi namin pwedeng pasukin.Matapos kong mais
Chapter • SevenSabado ng gabi nang maisipan kong lumabas sa balkonahe. Naging mahirap ang nagdaang linggo. Sa twing nakakasalubong ko siya sa pasilyo, hindi ko alam kung aatras ba ako o yuyuko at magkukunwaring hindi siya nakikita.Nang dumating ang araw ng off ko, kung hindi sa kwarto ay sa malaking library sa second floor ako nagstay para maiwasang magtagpo ang landas namin.Humawak ako sa railings saka pinagmasdan ang maliwanag na kalangitan. Inayos ko ang robang suot ko nang umihip ang malakas na hangin. Ipinikit ko ang mga mata ko at ninamnam ang malamig na simoy nito."It's one in the morning, Savanah. You should be in your bed by now."Napamulat ak