Chapter • Seven
Sabado ng gabi nang maisipan kong lumabas sa balkonahe. Naging mahirap ang nagdaang linggo. Sa twing nakakasalubong ko siya sa pasilyo, hindi ko alam kung aatras ba ako o yuyuko at magkukunwaring hindi siya nakikita.Nang dumating ang araw ng off ko, kung hindi sa kwarto ay sa malaking library sa second floor ako nagstay para maiwasang magtagpo ang landas namin.
Humawak ako sa railings saka pinagmasdan ang maliwanag na kalangitan. Inayos ko ang robang suot ko nang umihip ang malakas na hangin. Ipinikit ko ang mga mata ko at ninamnam ang malamig na simoy nito.
"It's one in the morning, Savanah. You should be in your bed by now."
Napamulat ak
Chapter • EightThe next days became a bit stressful. Ramdam ng halos lahat ang problemang kinakaharap ni Layco. Madalas kong makita si Miss Chleo na mukha ring problemado habang kausap ang kapatid niya. Minsan ay nauuwi na ito sa sigawan at sa huli ay umiiyak siyang lumalabas ng kwarto o ng opisina nito.Pumunta ako ng kusina at ipinagtimpla siya ng tsaa. Miss Chleo has always been the nicest to me. Ibinili niya pa ako ng mga damit noon dahil wala akong damit na naidala nang magpunta kami rito. Nang masiguro kong maayos na ang tsaa ay maingat ko itong inilagay sa isang tray saka na lumabas para hanapin siya.Naabutan ko siyang nakaupo sa paborito niyang pwesto sa garden. Isa itong bench sa ilalim ng isang mahogany tree. Sa gilid ay maraming rose bushes.
Chapter • NineKinabukasan ay maaga akong nagising kahit na kung tutuusin ay madaling araw na ako dinalaw ng antok.Matapos ang pagligo at iba pang kailangang gawin, isinuot ko na ang uniporme ko saka ako dumiretso sa kusina sa first floor kung saan kami kumakaing mga taga-silbi. Naabutan ko si Mrs. Perkins at ate Beth na nagkakape. Ang amoy ng bagong burong kape at ng kumukulong baka ang bumalot sa buong kusina."Good morning po." bati ko sa kanila. Nabaling naman ang kanilang mga tingin sa akin. Napansin ko kaagad ang makahulugang ngisi sa labi ni Mrs. Perkins."Ang aga mo yata masyado ngayon, anak?" ani Mrs. Perkins na may ngisi pa rin sa labi. Hindi ko maiwasang magtaka. It's very unusual to see her like this
Chapter • TenPinagmasdan ko sa huling beses ang sarili ko sa salamin. Bagsak lamang ang mahaba kong buhok. Tanging kulay pulang blouse at itim na pantalon lamang ang naisipan kong isuot para sa byahe patungong Astrid.Dalawang magkasunod na katok ang umagaw sa atensyon ko. Kaagad kong dinampot ang backpack na pinahiram ni Maui saka tinungo ang pinto.Sa labas ay mataman akong sinalubong ng seryosong mukha ni Layco. Kaagad niyang pinasadahan ng tingin ang itsura ko. Gaya ng madalas niyang porma, isang plain na black shirt na pinatungan ng leather jacket at jeans ang kanyang suot. Bagsak lang din ang medyo may kahabaan niyang buhok at bahagyang tumatabing ang ilang hibla sa kanyang kanang mata."Shall we?" untag n
Chapter • ElevenNang dumating ang doktor na magchecheck sa baby at kay Tracy ay nagpaalam na kaming lalabas na. Sumama rin si Levi para ituro sa amin ang kwarto ni Papa.Huminto si Levi sa tapat ng isang kwarto saka humarap sa akin. "Dito ang kwarto ni Butler Finn. If you need something, just let me know. Huwag mo na ring alalahanin ang gastos. Butler Finn is a friend of mine. Ako na ang bahala sa lahat." aniya."Naku hindi na po. Nakakahiya. May trabaho naman na po ako, ang laki po ng binabayad sa'kin ni Layco." nahihiya kong sagot.Bahagyang kumunot ang kanyang noo saka napatingin kay Layco. "She's working for you?" puno ng pagtataka nitong tanong. "I thought--"
Chapter • Twelve"Hindi pa natin alam kung kailan ba magkakamalay ang pasyente. Naging komplikado ang naging operasyon sa kanyang puso pero wala pa naman akong nakikitang problema. His body is weaker than I thought. Let's just hope na magkamalay na siya one of these days."Muling chineck ng doktor ang chart ni Papa sa huling pagkakataon bago ito ibinalik sa paanan ng kama.Halos sa buong pag-uusap namin ay kagat-kagat ko ang ibaba kong labi at pilit pinipigil ang emosyon.Muling bumaling sa akin ang doktor. "If you'll excuse me." untag niya. Tumango na lamang ako.Nang tuluyang lumapat ang pinto ay nanghihina akong napaupo sa sofang nasa loob ng kwarto. Nahilot
Chapter • ThirteenMatapos kong magpaalam kay Markus ay halos patakbo kaming pumunta ni Layco sa sasakyan niya.Pagpasok ng sasakyan ay kaagad kong ikinabit ang seatbelt ko. Ganoon din naman ang ginawa niya bago tuluyang pinaandar ang makina. Bago niya ibwinelta ang kotse ay sumulyap muna siya sa akin."Hold on tight. Bibilisan ko ang pagpapatakbo." seryoso niyang sabi. Tumango na lamang ako saka malalim na huminga.Napasinghap ako nang magsimula na ang sasakyan. Biglang gumapang ang kaba ko nang makitang tumatakbo kami ng halos 90KPH. Maswerte kami at wala nang mga sasakyan dahil disoras na ng gabi.Paglabas namin ng Astrid ay lalo pang tumulin ang kanyang pagp
Chapter • FourteenHalos wala na akong lakas para ikarga ang mga damit ko sa maletang binigay ni Miss Chleo. Para bang kaunting kilos ko na lang, tuluyan na akong babagsak dahil sa sobrang sama ng loob.Tumalikod ako mula sa kama saka pumasok sa banyo. Dumiretso ako sa sink saka naghilamos. Hinayaan kong sabayan ng tubig ang rumaragasa kong luha.This place... Akala ko ay magtatagal ako rito. I learned to love everything about it. From it's finest architecture to the darkest secrets this castle holds.Napamahal na ako kina Mrs. Perkins na kung ituring ako ay parang anak, kay ate Beth na palagi akong tinatawag na bhe at parang laging masaya, sina Maui, Diane, at iba ko pang kasama na naging mga kaibigan ko na rin,
Chapter • FifteenCHLEO'S POVHumigpit ang pagkakakuyom ng kamao ko nang makita ang pag-alis ng sasakyan ni Grant. Mula sa balkonahe sa pangalawang palapag, natanaw ko ang unti-unting paglayo nito hanggang sa tuluyan itong nakalabas ng gate.I felt bad for Savanah. She's too devastated. She was confused with the things she feels. She's human and she has no idea how the bond works.Nilingon ko ang hagdanan paakyat sa third floor. I can't help but wonder what's going on my brother's mind. Why did he let Savanah go? Why did he let his mate slip away? Ngayon pa talagang nanganganib ang posisyon niya sa aming pack.Magnisons are royal bloods like the