NATIGALGAL sina Astolfo at Gretta sa kanilaang narinig.
“What?” nanlulumong tanong ni Gretta.
“You can either take the 10 percent share or it will be donated to charity,” pag-uulit ni Atty. Francisco na mas lalong ikinalumo ng magkapatid.
“This can’t be happening…” mahinang usal ni Gretta.
“No, it’s happening,” nanunudyong wika ni Stefan. “So, will you take it or donate it to the people who’s in need?”
Hindi nakasagot agad ang magkapatid dahil sa labis na pagkabigla at pagkadisgusto sa nangyayari.
Tumingin si Stefan sa kanyang relo at ni-tap ang ibabaw nito. “What is your decision? If you can’t decide, you may leave; you’re taking up too much of my time,” wika ng binata nang tumayo ito sa kanyang pagkakaupo.
Ilang segundo ang lumipas ngunit wala pa ring ibinibigay na sagot ang magkapatid dahilan para ibaling ni Stefan ang kanya
MAHIGPIT ang pagkakahawak ni Stefan sa manibela habang siya’y nagmamaneho kasabay ang pagkagat niya sa kanyang labi. Hindi niya maipaliwanag ang kaba na kanyang nararamdaman nang sandaling iyon tila ba sasabog ang kanyang puso sa lakas ng pagkabog nito.Huminga siya nang malalim para ikalma ang kanyang sarili ngunit nang sandaling makita niya ang bouquet of roses na nasa passenger seat ay muli siyang nakaramdam ng kaba at panlalamig ng kanyang mga kamay.“Shit! This is the first time I’ve felt nervous,” saad ni Stefan sa habang panay ang pagbuga.Sa ilang linggo pa lang nakakalipas simula nang pagkompronta sa kanya ni Eunice ay hindi na siya tinantanan ng kanyang konsensya matapos ang lahat na ginawa niyang pagbubunton ng sisi at pananakit sa kanyang asawa nang dahil sa pagkamatay ng kanyang lola. Alam niyang mali ang kanyang ginawa kung kaya napagdesisyunan niya na humingi ng kapatawaran kay Eunice sa lahat ng kanyang mga sinabi na masas
MATAPOS ang lahat na nangyari kay Eunice nang araw na iyon ay nakauwi siya ng bahay na kahit papaano ay may magaan na loob. Malaking tulong ang ginawa ni Iñigo para pagaanin ang kanyang nararamdaman lalo na at wala naman siyanhg ibang mapaghihingahan lalo na hindi naman maganda ang relasyon nilang dalawa ni Stefan.Biglang napatigil siya sa tapat ng pinto ng mansyon nang biglang sumagi sa kanyang isipan ang kanyag asawa.“Kung hindi sana ganito ang sitwasyon namin ni Stefan siguro may mapagsasabihan ako ng mga nangyayari sa akin…Siiguro hindi mangyayari ang ganito sa akin,” mahinang usal niya sa kanyang sarili. “Siguro hindi ako mahihirapan at masasaktan ng ganito.”Napailing si Eunice ng kanyang sarili para ikumpas ang kanyang sarili. Hindi iyon ang oras para mag-isip siya ng ganoong bagay lalo na para sa sitwasyon na meron sa kanilang dalawa ng kanyang asawa.Napabuga siya nang paghinga bago binuksan ang pi
LUMIPAS ang mga araw para kay Eunice na punong-puno ng parusa ang kanyang katawan at isipan maging ang kanyang emosyanal na kalagayan. Bawat araw pakiramdam niya ay nasa impyerno siya dahil sa ginagawa ni Stefan sa kanya na pisikal na pang-aabuso dagdag pa ang mga paninira ng kanyang pagkatao sa unibersidad. Lahat ng puntahan niya ay nagsisilbing pasakit sa kanya na siyang bumubugbog sa kanyang sariling katawan at kaisipan.“Nisa, ayos ka lang ba?” nag-aalalang tanong ni Iñigo na napapansin ang hindi magandang kalagyan ng dalaga.“Ayos lang ako, Iñigo. Wala ka dapat na ikapag-alala,” tugon ni Eunice na may pilit na ngiti.“Sigurado ka ba? Ilang araw ko ng napapansin na parang hindi maganda ang pakiramdam mo.”Tumingin si Eunice sa binata at binigyan ito ng ngiti. “Ayos lang ako. Promise,” wika nito. “Masyado kang paranoid.” Natatawang dagdag nito.Pinagmasdan ni Iñigo
DUMATING si Eunice ng unibersidad na tila walang nangyari sa kanya kani-kanina at tulad ng unang araw niya doon ay malinaw niyang naririnig ang mga hate comments sa kanya ng mga estudyante at professor ngunit hindi niya iyon pinansin at umakto na hindi ito naririnig.“Don’t mind them, Eunice. Just ignore them,” saad niya sa kanyang isipan at dire-diretsong naglakad nang walang tinitignan na sinuman.Hindi lumingon sa kahit na kanino man si Eunice patuloy siyang naglakad ngunit habang naglalakad siya tila ba gumagalaw ang kanyang buong paligid at unti-unting nanlalabo ang kanyang paningin.“Anong nangyayari?” tanong niya sa kanyang sarili habang pilit na naglalakad nang maayos.Ikinumpas niya ang kanyang sarili pero ramdam niya na tila gumagalaw ang paligid niya dahilan para mapailing siya nagbabakasakaling baka nanlalabo lang ang kanyang mga mata. Ngunit kahit natapos niya na ang pag-iling ay wala pa rin nagbago sa kanyang na
PAPALABAS ng ospital si Iñigo ngunit hindi niya mapigilan ang kanyang sarili na magalit sa nangyari kay Eunice. Gusto niyang suntukin si Stefan ngunit pilit niyang pinigilan ang kanyang sarili.Lumingon si Iñigo nang sandaling makalabas siya ng ER. “Maghintay ka lang Stefan Salvatore. Babawiin ko sa ‘yo si Eunice. Maghintay ka lang!”At nagsimula nang maglakad papalayo sa ospital si Iñigo na may buong determinasyon na mabawi si Eunice sa mga mapanakit na mga kamay nito.***MAINGAT na hinawi ni Stefan ang kurtina kung saan naroon ang kanyang asawa—nakahiga at bakas ang panghihina sa itsura nito lalong-lalo na ang pangingitim sa ilalim ng mga mata nito. Napakahawak nang mahigpit si Stefan sa kurtinang hawak niya habang pinagmamasdan ang kanyang asawang nakahiga.Naagaw ang pansin ni Stefan nang marinig niya ang boses ng isang babae sa kanyang tabi.“Excuse me, Sir.”Napalingon si
PENHAWK APARTMENT,Hahang kumakain ang magkapatid na Gretta at Astolfo ay biglang nag-ring ang cellphone ni Gretta dahilan para maibaling niya ang kanyang pansin dito at mapataas ang kanyang kilay.“Bakit, Gretta? May problema ba?” tanong ni Astolfo nang mapansin ang pagbabago sa reaksyon ng mukha nito.“Mukhang may magandang balitang dumating,” saad nito na may ngisi sa kanyang labi.Nanahimik si Astolfo at agad na sinagot ni Gretta ang tawag ng taong pinamanman niya sa asawa ng kanyang apo na si Stefan“Anong balita?” bungad niyang tanong sa taong nasa kabilang linya ng telepono.“Ma’am, naaksidente ang asawa ni Mr. Salvatore. Nasa ospital ito kasama ang isang lalaki na nagngangalang Iñigo,” pag-uulat ng lalaking nasa kabilang linya.Gumuhit ang ngiti sa mga labi ni Gretta sa kanyang narinig. “Is that so?” maikling tugon nito. “Kumusta lagay niya? Ang bata? Patay na ba?”“Hindi pa po sila patay, Ma’am pero nasa kritikal ang kanilang kalagayan” sagot ng lalaki. “Napag-alaman ko rin p
“I’M SORRY.”Iyon ang lumapas sa bibig ni Stefan dahilan para matigalgal si Eunice sa kanyang pagkakahiga.Naglakad papalapit si Stefan sa higaan ni Eunice at hinawakan ang kamay nito nang marahan at may buong pag-iingat. “I’m sorry,” pag-uulit niyang paghingi ng tawad sa kanyang asawa. “I apologize for hurting you without understanding your point of view. I’m sorry for being a jerk and harming our child as a result of my childish and irrational reasoning.” Pagpapatuloy niya saka tumingin sa mga mata ni Eunice nang diretso. “I sincerely apologize. I know that saying sorry won’t be enough after what you’ve been through as a result of my actions, but I’m willing to go to any length to make amends. If you want to punish or torture me, I’ll accept it until you’re satisfied. I'm not going to hold a grudge against you for what you’re going to do. I—”Hindi natul
NATIGALGAL ang dalawang magkapatid nang marinig nila ang sinabi ni Stefan sa kanila.“Paano niya nagawang malaman ang tungkol sa CCTV?” mahinang tanong ni Astolfo sa kanyang sarili dahilan para mabilis na mapalingon si Gretta kay Astolfo at binigyan ito nang matalim na tingin na siyang ikinakuyom ng bibig nito.“Kung wala na kayong sasabihin maaari na kayong makaalis. Hindi namin kayo kailangan ng asawa ko sa pamamahay na ito,” mariing saad ni Stefan. “Now, leave!”“Pero, Hijo—”“Tayo na, Kuya Astolfo,” sabal na saad ni Gretta.“Pero—”Humarap si Gretta kay Astolfo at tinignan ito nang diretso sa mga mata nito. “Umalis na tayo,” mariin nitong saad na tila may nais ipakahulugan sa kanyang pagkakasalita.Walang nagawa si Astolfo kung ‘di sumunod kay Gretta at sabay na umalis ang magkapatid sa lugar na iyon.Humarap si Stefan kay