CHAPTER 47: Luke, the disperate

KINABUKASAN ay nagtungo nga kaming tatlo sa hospital. Sadyang mapilit si papa kaya hindi na ako nakaangal.

Tanging tugtog lamang ng stereo ang maririnig sa loob ng kotse ni Luke. Tiningnan ko naman si Sandy na nasa passenger's seat, naglalaro ito ng candy crush sa cellphone. Kunot-noo ko namang binalingan ng tingin si Luke ng maramdaman ko ang paghawak nito sa kamay ko.

"Don't worry hmm? You'll be fine," nakangiting sabi pa nito.

Napatingin na lamang ako sa labas ng bintana. Naiilang ako! Bakit ba kasi hindi ako nasasanay sa mga pinagagawa nitong si Luke? Simula kasi ng umalis ako sa mansion ng mga Varzen ay araw-araw na itong pumupunta sa bahay... nagdadala ng kung ano-ano.

"Inaantok ka ba? Pwede kang sumandal sa balikat ko."

Rinig naman ang pekeng pag-ubo ni Sandy.

"Ang pang*t mong maging lover boy, Luke! Itigil mo nga 'yan!"

"Inggit ka lang."

"Ewww!"

"Makaka-eww ka talaga pag iniwan kita rito sa gitna ng kalsada!"

<