"Sebastian, ang kamay mo!" Mahina kung bulyaw habang ang mata ay nasa sketchpad na nasa lamesa ko. Nakapatong na kasi ang kamay niya sa kandungan ko at umaakyat baba na ito sa paghaplos niya. Hindi nito tinanggal kaya tinignan ko siya ng masama. Mabuti at inilayo niya rin naman, pero ang mga daliri ko naman ngayon ang pinagkaabalahan niya, kung nasaan ang wedding ring namin. I've been wearing our wedding ring for a few days now, and it's good that no one has noticed; even Sandara, who is with me in the condo, doesn't notice because she's too busy. Muli kong nilibot ang tingin ko at tahimik naman ang iba. May napapatingin, pero sigurado naman ako na hindi nila nakikita ang kamay ko na hawak niya. Pero hindi kaya sila magtaka kung bakit ganito kalapit ang probinsyanong 'to? Teka nga. Bakit ko nga ba tinatago na magkakilala at close kami ng probinsyanong 'to? Haist! Zari, stop thinking! Focus on your work! Laglag ang panga ko at ng mga katrabaho ko nang ipatawag kami sa conference r
Wala nang nagbalak pa na magsalita sa kanila. Napasulyap ako kila Danica na ngayon ay pinapanood ang bawat galaw ni Sebastian. Kitang kita ko ang gulat sa kanila. Hindi ko maiwasang isipin kung ano ba ang nasa isip ni Danica ngayon. Alam niya ang tungkol sa'min ni Miguel, tapos nalaman niya na na-engage si Miguel at ang kapagid ko, ngayon naman ay malalaman niyang kasal ako kay Sebastian kahit hindi naman talaga. Wala naman dapat akong pakealam kung ano ang isipin niya, pero hindi ko talaga maiwasan. Ano ba kasing iniisip ng lalakeng 'to? Hindi naman na kailangan na iinform sa kanila na kasal kami kasi hindi naman kasi talaga kami kasal. Sa inis ko ay kinurot ko ang tagiliran niya, pero walang hiya! Ang tigas, wala akong nakurot. "Sebastian," mahina, pero madiin na sambit ko sa kanya. Ramdam ko ang titig nito sa'kin jaya hindi ko siya matignan tignan, bbka kung tignan ko siya ay batukan ko na. Naputol ang panonood nila samin nang bumukas ang pinto. Mabilis ang kilos ko na lumayo
"Aray! Damn! Stop it, Baby! Maliit lang ang palad mo, pero nakakapanakit ka na!" Sunod sunod na sambit at daing ni Sebastian habang hinahampas ko siya ng palad ko.Pagkapasok na pagkapasok niya sa condo niya ay pinaghahampas ko na siya agad sa inis. Nauna ako rito sa condo niya. He told me his passcode so I could enter his condo freely."Kulang pa 'to!" Bulyaw ko pabalik at pinagpatuloy ang paghampas sa kanya, hanggang sa mapaupo na siya sa sofa."Baby, stop." He said as he deflected each of my blows. I was only stunned when he was able to grasp both of my hands and pull me to sit beside him."Bitawan mo ako, hindi pa ako tapos hampasin ka! Why do you need to act like that? Sa harap pa talaga ng katrabaho ko? Nakakainis ka!" Bulyaw ko sa kanya."Bakit kasi hindi po pinaalam sa kanila? What if one of your coworkers is interested in you? They will court you because they are unaware that you are married. I want them to know that you are mine. Masama ba 'yun?" Nakasimangot na sambit niyo.
Pagkapasok na pagkapasok ko kanina ay kapansin-pansin na agad ang titig nila sa'kin at mga bulungan na animo'y may krimen akong ginawa. Kahit hindi ko narinig ang usapan nila ay alam ko nang tungkol sa'min ni Sebastian iyon. Kung hindi tungkol sa'min ni Sebastian, bakit sila nakatingin sa'kin hindi ba?I don't want this kind of atensyon! Sa buong araw ay naghintay ako ng tawag o text niya, pero wala. Wala akong natanggal ni ligaw na text galing sa kanya. What's with him?Isa pa kasi 'yung lalakeng 'yun! Pumasok ako kanina sa condo niya bago umalis, pero ni anino niya ay wala. Ano ba kasing problema niya? Why don't he open it, so that we can talk? Hindi iyong ganito?Sinubukan ko siyang alisin sa isip ko dahil iniisip ko na baka kinabukasan ay magpaparamdam na ito at mang-iinis ulit, pero halos manlumo ako nang wala pa rin itong paramdam."Mrs. Sarmiento, alam namin na mayaman ang asawa mo at hindi mo na kailangang magtrabaho, pero pwede makinig ka kapag may importanteng pag-uusapan?"
"Sebas-" Pinutol niya agad ang sasabihin ko."Aalis rin ako. Kung gusto mong manatili muna rito, hindi kita pagbabawalan. May kukunin lang ako kaya ako umuwi," sambit nito pagkatapos niyang tanggalin ang kamay niya sa noo ko."Pero-" Muli ay pinutol niya ang sasabihin ko sa pamamagitan ng pagtalikod at paglabas sa kusina.Dali-dali naman akong naglakad para sundan siya, pero sadyang mahaba ang binti niya dahil naglalakad na ito paakyat. Bakit ba kasi ang tangkad niya?!"Why are you acting like this?! Bakit ang cold cold mo?! Ano ba, Sebastian! It's been a fucking week! Anong plano mo!?" Hindi ko na maiwasang bulyaw, lihim akong napangiti nang natigilan ito.Mabilis na ang paglalakad ko para malapitan siya. Halos dalawahin ko na nga ang paghakbang sa hagdan para malapitan siya agad. Nakatalikod ito kaya linagpasan ko siya at umakyat ng isa pang baitang para maharap siya."Mag-usap muna tayo, please," humihingal na sambit ko nang nasa harap na niya ako. Nag-iwas ito ng tingin na para b
Heto ang bahay nila? Alam kong mayaman sila at hindi talaga sila naghihirap, pero-- what the hell!Napanganga ako habang nakatingin sa bahay nila. Bigla akong nahiya nang maalala ko kung paano ko laitin noong una kong nakita ang bahay nila sa probinsya. Para tuloy ayoko nang tumuloy. Ano ba kasing iniisip ko non at grabe ko kung laitin ang bahay nila sa probinsya?Naiuntog ko ang ulo sa manobela ng sasakyan ko. Pimikit ako sunod ay bumuntong hininga. Hindi, Zari, tutuloy ka. Muli ay bumuntong hininga ako bago lumabas sa kotse.Nag doorbell ako, at inuluwa ng maliit na gate sa gilid."Hello po, Kuya. Nandiyan po ba si Mama... I mean si Mrs. Sarmiento?" Tanong ko sa guard.Hindi ko natuloy ang pagtawag ko kay Mama Lani ng Mama dahil baka magtaka ang guard. Hindi ako anak ni Mama Lani, at hindi ako sigurado kung alam ni Kuya Guard ang tungkol sa'kin. Baka kapag tinawag kong mama si Mama Lani sa harap niya ay isipin nito na nanloloko ako.Niluwagan ni Kuyang Guard ang maliit na gate bago
Umalis na si Mama Lani, pero bago ito umalis ay kinurot niya ang tagiliran ni Sebastian, pero walang wala lang ata iyon kay Sebastian dahil hindi natinag ang malamig na titig niya sa'kin. Kami na lang ang naiwan ni Sebastian."Hindi mo naman kailangang umuwi agad dito kung may importante ka pang trabahong gagawin," pagpuputol ko sa katahimikan. Nilagpasan niya ako at lumapit sa cabinet niya. Napasimamgot ako. Papanindigan niya ba talaga na huwag ako pansinin kahit nandito kami sa bahay niya?"So why are you here?" Tanong pa niya ulit at hindi pinansin ang sinabi ko."Sa tanong mo, iisipin ko na bang bawal ako rito?" Pabalik na tanong ko.Tinignan niya ako gamit ulit ang malamig na tingin. "Wala akong sinabi. Bumaba ka na. Hindi magandang tignan na nasa kwarto ka ng lalakeng hindi mo asawa," sambit nito at muling hinarao ang kabinet niya."Hindi naman ako pupunta rito kong nakipag-usap ka ng matino kanina! Bakit mo ba kasi ako iniiwasan? Sinanay sanay mo ako na nandiyan ka tapos bigl
Sebastian and I pulled away from each other when we heard the doorknob move. He laid down next to me tiredly, and I stood up quickly. We're not doing anything bad, but I can't help but be nervous that they'll see us in that position.Napanguso ako. Walang ginagawang masama, Zari? He kissed you, you kissed him, pero walang malinaw kung ano ba ang relasyon ninyo.Bumukas ang pinto at iniluwa ang nakangiti na si Mama Lani. Natigilan naman ito nang makita si Sebastian na nakahiga sa kama. Nakatakip na ang braso nito sa mata niya. Nanliit ang tingin nito kaya napakamot ako. Para kasing may iniisip ito."Nagpahanda ako ng meryenda kay manang, mag meryenda muna tayo," sambit nito."Sige po, Mama. Susunod kami," sambit ko naman agad.Tumingin pa ito saglit kay Sebastian, bago sumulyap at ngumiti sa'kin. Pagkasara niya ng pinto ay hinawakan ko na ang braso ni Sebastian para hilahin patayo."Let's go," sambit ko."Ibang meryenda ang gusto ko," rinig kong sambit niya. I can't help but laugh. "E