NAGBAWI ng tingin si Claire nang sandaling magtama ang kanilang mga mata ni Leon. Mas isiniksik niya ang sarili kay Carol habang hinihintay nila ang yate na kanilang gagamitin para sa lakad sa araw na iyon. Kasalukuyan silang nakatayo sa boat ramp at simula nang dumating si Carol ay hindi siya humiwalay dito. As for her fight with Leon, she prefer to receive cold treatment from him rather than to be close to each other and with invalidated feelings.
Nang huminto ang engrandeng yate sa tapat nila ni Carol ay sabay silang napahanga. Nalaglag ang kanilang panga at nanatili lamang silang nakatayo at nakatanaw sa mamahalin na yate. Sabay silang nagkatinginan ni Carol at nag-usap gamit ang mga mata. Kung kina Leon at Klaus ay ordinary bagay lang iyon, sa kanila ni Carol ay napalaking bagay na makasakay sila sa isang yate na tanging nakikita lamang nila sa pelikula.
“SHE’S avoiding me,” pag-uulit ni Leon habang pinapaikot-ikot niya ang ball pen sa pagitan ng kanyang mga daliri. Nang hindi nakinig si Klaus ay binato niya ito ng binilog niyang maliit na papel. “Can't you hear me? I said she's avoiding me.”“You've been saying that for seven days now, what do you expect me to react?” sarkastiko na tanong ni Klaus sabay walang gana na humarap sa kanya. “You know what, if she's avoiding you, so what? Who gives a fuck? That's what you wanted, right? Why don't you just get the hell on with it just like you always do? Claire is not that special, isn't she?”Seryoso na napatitig siya dito nang sandali bago naningkit ang kanyang mga mata. “I know what you're doing. You are using the reverse pychology to me. You are smart, Klaus. But I am
“OF COURSE, you can!” Pilit na natawa si Claire para mapantastikuhan si Isabella sa kinatatayuan sa kanyang inakto. Nang tumikwas ang kilay nito ay pinagbuksan niya ito ng pinto.“Come in,” wika niya at sinikap na huwag ipahayag ang kaba.Nilampasan siya ni Isabella at nanatili siyang nakatalikod dito, nagdasal na sana ay walang mangyaring masama sa kanya o wala siyang masabi na kung ano para paghinalaan nito ang relasyon niya kay Leon. Hinanda niya ang matamis na ngiti bago hinarap si Isabella na ngayom ay seryoso na nakatitig sa kanya.“Oh, spare me with that smile. No matter how much you and Leon hides it, I know that you're just pretending,” wika nito para kumunot ang kanyang noo.
“Can't we go any faster, Butler Lem?” tanong ni Leon habang nakatingin sa relong pambisig. “I really need for us to sprint to go home.”“This is the average speed that your mother has required me to use, Young Master. Forgive me but I cannot grant your wish this time,” wika nito at patuloy na nagmaneho sa madalang lamang na takbo.“But Claire...” nag-aalalang wika ni Leon, hindi mapakali sa kanyang kinauupuan. “She's... she's—”“Are you worried about your wife, Young Master?” sansala na tanong ng butler habang pahapyaw na sumipat sa rear mirror.“Yes, I am worried about my wife,” diretsahang sagot ni Leon habang nanguyakoy ang kanyang tuhod.When his butler grinned from the mirror, that's when he realized what he said. So, he looked away, fixed his hair on one side before clearing his throat to regain his composure.“I am worried, yes. But not in
THE DRESS color doesn't correspond to the skin color. There's a lot of fluff in the clothing. The hairstyle doesn't fit the dress and the makeup doesn't compliment her face at all. The woman in front of him is beautiful but her style is hideous."Who's your seamstress?" tanong ni Leon para tumigil ang babae sa pagkukuwento tungkol sa naging paglalakbay nito sa Paris."Pardon?" tanong nito at tumingin sa suot na kulay-lila na yari sa puntas at kitang-kita ang mga himulmol sa damit nito."I am asking you about your seamstress," pag-uulit ni Leon, pinagbigyan niya na ng diin ang bawat kataga para maintindihan ng kanyang kausap."Uhm, my seastres is... do you really have to know my seamstress?" balik-tanong ng babae na nagngangalang Jaeana at pilit na ngumiti.Hindi sumagot si Leon at binigyan lamang ito ng seryosong pagtitig bilang tugon."Of course, you want to know my seamstres..." natatawang wika ni Jeana at ngumiti sa kanya. "It's Miss Melanie of—""No wonder..." sansala ni Leon at na
CLAIRE's EYEBOWS furrowed at the commotion in front of the orphanage. May pinagkakaguluhan na naman sa kalsada at hindi na siya nagtaka doon. Kung hindi iyon nagsalpukan na sasakyan ay tiyak na isang sikat na artista ang pinagkakaguluhan. Palagi niya na iyon nakikita sa daan ng Quezon City kaya kahit papaano ay hindi na siya nagtaka.Ipinagpatuloy ni Claire ang paglalakad at nakita niya si Carol sa entrada ng bahay-ampunan. Pakuyakuyakoy ang paa nito at halata na nababalisa."Carol, bakit nasa labas ka? May problema ba?" tanong ni Claire at tiningnan ang entrada.Bago pa man siya makasulyap sa loob ng bahay-ampunan ay
"ARE YOU kidding me?" tanong ni Claire para kumunot ang noo ni Leon."Do you think I'm a jester?" balik-tanong ni Leon at seryoso na tumitig sa kanya. "Do you think that the great Leon S. Manuel would casually ask some stranger to marry him?"Pagak na natawa si Claire at napapantastikuhan na itinuro ang sarili. "I think you just asked me just now, Mr. Leon."Marahil napahiya, binasa ni Leon ang pang-ibabang labi at huminga nang malalim. "Look, Ms...""Claire," sagot ni Claire at inismiran ito. "Claire Rivera.""Ms, Claire Rivera," dugtong ni Leon sa pormal na tono sabay tikhim. "I really need to find a wife for the sake of our family business. So, can you help me?"Kumunot ang noo ni Claire at naikiling niya ang ulo sa pagkalito. "Wait, wait, wait, Mr. Leon. Are you really serious? Me? Take a look at me.""I already did ask you, so I wouldn't need to look at you twice," agap na sagot nito para maitikom niya ang bibig. "And you could be a good contract wife.""Wait, what?" tanong ni Cla
PARANG sinabuyan nang malamig na tubig si Claire nang marinig niya ang mga kataga ni Carlos. Nanlaki ang kanyang mga mata at dali-dali siyang napalapit sa binatilyo. “Ano? Bakit, Carlos? Anong nangyari?”Kahit na si Carol na nagbubunyi dahil sa natamo nitong kaalaman sa salitang English ay biglang nabahala at napawi ang ngiti sa labi.“Abala lang po kami sa paggawa ng araling bahay nang bigla na lang po mawalan ng malay si Sherry, Ate Claire,” pagbibigay-alam ni Carlos para tumalima na si Claire patungo sa silid ni Sherry.Doon ay agad niyang niyukod si Sherry at binuhat. Tiningnan niya si Carol na halatang natataranta at hinudyatan ito. “Tumawag ka ng ambulansya...” Nang hindi pa rin kumilos si Carol marahil sa pagkabigla ay hindi niy
HINDI na napigilan ni Claire ang pamimilog ng mga mata. Sobrang lapit ng mukha ni Leon sa kanya pakiramdam niya ay hindi na siya makahinga. He looked so good on his suite and his hair was perfectly slicked back. Maski ang kilay nito ay perpektong nakahanay na tila para bang sinuklay isa-isa. Naamoy niya rin ang panglalaking pabango nito na hindi nakatulong para masupil niya ang pagkabigla at ang biglaang pagkahumaling dito.Naniniwala siya sa salitang walang perpektong tao pero habang tinitititigan niya si Leon na ngayon ay nasa kanyang harap at napakalapit habang nakangisi ay para bang binago nito ang kanyang paniniwala. He was so perfect standing and leaning closer to her. Handsome. Rich. Manly aromatic. High sense of fashion. Successful. He has that positive quality that a man should have and women have always desired to be with. Sa mga oras na iyon ay parang may isang perpekto