Share
Chapter 26.1
[26.1]
“I caught her doing a crime on my apple tree and I want her to serve me as her punishment,” he said directly while still looking at me intently with his usual cold look. Just like the first and second times we met, he always have that cold expression on his face. He always has that dangerous aura with him.
I gulped as he looked at me. Hindi ko alam kung gaano katagal akong nakipagtitigan sa prinsepe. Napansin kong agad na nilingon ako ng mga kaibigan ko nang sinabi niya kung bakit narito siya ngayon at sinusundo ako. Sumulyap ako sa mga kaibigan ko bago iniyuko ang ulo ko dahil sa kahihiyan at dahil na rin hindi ko alam kung paano ko ipapaliwanag sa kanila kung bakit nasa ganitong sitwasyon ako ngayon.
The ambiance in the room is scary. It filled with silence for a minutes. I know that my friends are waiting for my explanation but I didn’t want to explain yet. Kailangan ko munang ikalma ang sarili ko dahil hindi ko na alam kung anong man
Related chapters
Mated Chapter 26.2
[26.2]This is it. It feels like it’s a new life again living with the Prince. I guess new struggles huh? Just like Bryan said, I’ll be dealing with the cold personality of this prince. Iniisip ko pa lang na ako lang mag-isa ang gagawa ng mga gawain sa dorm niya tapos wala pa akong makausap dahil nga sa personalidad ng prinsepe at tanging kami lang dalawa ang magkasama ay mukhang mababaliw yata ako ng maaga.Ipinagdarasal ko na lang talaga na may kasama ko roon na makakausap ko maliban sa kanya na tahimik at nakakatakot. Naiisip ko pa lang na nagluluto ako tapos kinakausap ko ang mga sangkap at gamit sa pagluluto ay nababaliw na ako. Ayaw ko namang dumating sa puntong iyon. Susko!Nakarating kami sa Building A4. Nasa third floor ang dorm niya. Halos malula pa ako nang makapasok na kami dahil sa laki niyon. My lips was slightly parted when I roam my eyes around the room, looking surprise. Who wouldn’t anyway? Kahit sino naman ang makapasok sa si
Mated Chapter 27.1
[27.1]They say to live your life to the fullest because you only live once. Enjoy your life and do whatever you want to because you could never tell when will you die. Do the things that make you happy right now because you’ll never know that you might die tomorrow. People my age in my world are busy studying and striving for their dreams. Some of them are getting their self wasted, getting drunk, and enjoying the night out. Some people are happy with their love life and some people are broken. While there is me, serving the vampire Prince as a punishment for stealing his apples.I then sighed heavily. It’s been weeks since I move into Evan’s dorm. I find it weird since he has this cold attitude with him as usual and me when in the dorm so the atmosphere is heavy between us. As much as I wanted to request him to tell Mike to be with us for me to have someone to talk to since I can’t just talk to him. Pero sino nga ba naman ako para humingi ng p
Mated Chapter 27.2
[27.2]Natapos ang sunod-sunod ang klase para sa araw na iyon ngunit wala talaga kahit man lang anino ng dalawa kong kaibigan. Lumipat lang ako sa dorm ng prinsepe ngunit simula noon ay hindi ko na sila nakikitang pumasok. Laking pasalamat ko nang nag dismissed na ang huling guro para sa gabing iyon dahil pinilit ko lang naman ang sarili kong makinig dahil wala akong ibang choice. Gusto ko ngang mag doodled na lang sa notebook kaso naiwan ko nga pala iyon sa kwarto ko kanina sa sobrang pagmamadali.Nakasunod lang ako sa paglalakad ng kasama ko at sa tingin ko ay bibili iyon ng pagkain kaya naman ay sa likod lang ako nito at sinusundan siya kahit pa saan ito magpunta. Papasok na sana ako sa loob ng canteen nang mamataan ko sina Ash hindi kalayuan roon at kasama nito si Myra.Nakita nila ako kaya naman ay kumaway si Myra sa akin at nginitian ko lang sila. Lalapit sana si Myra sa akin nang agad na mapansin kung sino ang kasama ko.Nasa loob na kami ng cantee
Mated Chapter 28.1
[28.1]“Sit down. That food is yours,” he stated and break the stare before returning his gaze to the book. I raised a brow in confusion and at the same time shock. O-kay?Nagulat ako sinabi nito dahil hindi ko akalain na para pala iyon sa akin. Siya ang kumuha? Hindi ko alam na kukuhaan ako ng prinsepe ng pagkain dahil wala naman akong makitang dahilan para gawin niya iyon dahil bakit nga naman ako kukuhaan ng pagkain ng isang prinsee? Sa halip nga ay ako dapat ang kumuha ng pagkain niya dahil trabaho ko iyon. May ganitong side pala ang mahal na prinsepe. Lihim akong napangiti at nagpipigil dahil baka mahalata ako nito.But I do what I was told. Gulat at naguguluhan man ay umupo ako gaya ng sabi niya.“A-ayos lang mahal na prinsepe. A-ako na lang ang kukuha ng sarili kong pagkain, sa iyo na ito,” tukoy ko sa tray ng pagkain na nasa harapan ko.His eyes where in the book darted again to me and I can’t even avoid from s
Mated Chapter 28.2
[28.2]“He made his move.” I knew that voice well and I know I am not mistaken whom it is belong to. Kahit na minsan lang kami nagkrus ang landas namin ay hindi ako maaring magkamali kung kaninong boses iyon. Hindi ko alam kung saan bandang shelf sila pero naririnig ko sila.“He couldn’t make it any longer. It’s been months since she got here at ngayon lang siya niya nakuha.”The second voice was quite familiar too, It’s just that, I couldn’t clearly hear him so I’m not sure. I bit my lip.Bahagya kong kinurot ang sarili ko dahil nakikichismis ako. Mabilis akong kumuha ng libro na nasa harapan ko kung saan nakahinto ang kamay ko at agad iyong kinuha nang hindi na inabalang tignan kung ano o tungkol saan iyon saka nagmamadaling umalis roon.Baka mahuli nila akong nakikinig sa usapan nila at baka mapahamak na naman ang sarili ko. As much as possible ay ayaw ko ng madawit sa kung ano man na ikapapa
Mated Chapter 29.1
[29.1]“Are all of the werewolves that bad?” I curiously asked him, still reading the book I am holding. The books said that werewolves are doing things just for their own good. They kill people for their own… good. But I asked these two guys to make sure. They knew werewolves then me after all.But a part of me believes that there may be werewolves that are bad but there are also werewolves that are good, like in vampires. Even us--humans, some are bad and some are good. But then, I don’t have the right to judge. Everything that was happening around us has its reasons why is it happening.After one minute, the two guys didn’t respond. I lift up my head from the book I was reading, forehead creased and felt that uncomfortable gaze from Mike who is just sitting beside me. Ang seryosong prinsepe sa harapan ko na kanina lang ay nasa libro ang buong atensyon ay naramdaman ko ring napaangat ng tingin sa akin. O-kay?&ldq
Mated Chapter 29.2
[29.2]Kahit wala na sa prinsepe ang paningin ko ay ramdam ko pa rin ang nakamamatay niyang titig sa akin kaya naman ay iniwasan kong dumako sa direksyon niya ang mata ko. Gusto kong tanungin kung galit ba siya dahil sa sinabi ko dahil hindi na ito nagsalita pa pero huwag na lang pala. Bahala siya. Hindi ko naman kasi kasalanan kung sarado ang isip niya.“I’m calm,” I defended myself.Then, silence envelope against the three of us. Ramdam ko ang matalim at nakamamatay na titig ng prinsepe ngunit wala na akong pake dahil wala naman akong ginagawang masama. Makalipas ang ilang minuto ay wala pa ring nagtangkang nagsalita kahit isa sa aming tatlo kaya naman ay ako na mismo ang tumayo at sinarado ang librong binasa kanina. Nawalan na ako ng gana. Epal naman kasi ng prinsepe. Sarado ang isisp!Total naman ay wala na rin namang klase para ngayong gabi ay nagpasya akong aalis na. Bahala sila sa buhay nila.“I’ll go first. I&r
Mated Chapter 30.1
[30.1]Speaking of the devil, the devil is here.“Am I a devil to you?” His cold voice brings shivers down my spine. Nanigas ako sa kinauupuan ko.He just appeared in front of us without us even noticing him!Did he… Did he just use his vampire skills?! Ganoon daw iyon ayon sa iilang librong nabasa ko. Sa bilis ng kilos ng mga bampira ay hindi man lang iyon maramdaman ng mga taong katulad ko. Hindi ko naramdaman ang presensya niya kaya malamang ay gumamit siya ng isa sa mga skill ng isang bampira. And I hate myself that I find it awesome despite of me now being in a serious situation. But yeah, I admit, vampires were incredibly awesome.Ramdam ko ang kawalan ng kulay ng katawan ko dahil sa gulat na bigla na lamang siyang nasa harapan namin at takot dahil baka kanina niya pa naririnig iyong pinag-uusapan namin at kung paano namin siya pinagkaisahan.Hindi ko kasalanan na sarado ang isip niya.
Latest chapter
