[37.2]
Nagpakawala ako ng hangin dahil hindi ko na talaga alam kung anong gagawin ko para maniwala siya sa akin. Totoo naman kasing walang namamagitan sa amin ni Evan. Nilalamon na nga ako ng hiya kapag nagkakatitigan kaming dalawa e… Saka wala namang espesyal sa titigan namin. Tss. Mali iyong ideyang nakukuha nila.
“Naku, Nykee tigil-tigilan mo ako ah.”
“Nagtatanong lang naman ako e.”
Umirap ako.
“Tsaka kahit naman tanungin mo si Jason o ‘di kaya naman ay si Kian,” wika niya na ikinailing ko na lamang. “Napansin din kaya ni Kian kagabi,” dugtong pa niya.
“Masyado mo lang kasing binibigyan ng ibang kahulugan.”
“Hay naku, Thalia… Maniwala ka sa akin,” naiiling niyang sabi pero umangat lang iyong gilid ng labi ko. “Iyong titig ni Prince sa iyo, malamig pero parang nagniningning ‘yong mga mata niya.” Pero parang mas nagniningning
[38.1]I believe in the saying don’t expect too much because life is full of disappointments. Kapag masyado kang nag-eexpect ay mas masasaktan ka lang ng sobra. So choose not to expect things for you not to be hurt. Too many expectations will just hurt you, big time. That’s life. So just expect the unexpected. For staying in one dorm with the prince, the moment I started to accept my punishment of serving him, I wasn’t expecting from the start that I’d be on good terms with him. Hindi ako nag-expect na lagi kaming mag-uusap ng prinsepe at maging close kami. Not to mention that I wasn’t comfortable with him and I always feel the jeopardy whenever I’m with him. Unang kita ko pa lang sa prinsepe ay ramdam ko nang isa siyang mapanganib na bampira. Hindi mo gugustuhing mabangga siya. But I adore how time flies and how fast the world changes in just a blink of an eye. Isang araw ay magigising ka na lang na tila ay mayroon ng kakaiba sa paligid mo
[38.2]Mas humigpit ang yakap ko sa sarili dahil medyo malamig. Ngayon ko lang na-realized na dapat pala ay nagsuot ako ng tshirt at pinatungan na lang ng hoodie.“You’re cold,” I heard the guy beside me comment.Mabagal ang lakad naming dalawa at dahil doon ay aabutin siguro kami ng labing limang minuto sa bagal ng lakad namin bago namin marating ang mismong campus.“Wait here,” he suddenly said. And before I could even blink, he was nowhere to be found.Saan na naman ba siya pupunta?Nakatayo ako sa tapat ng building kung saan ang dorm nina Myra at Ash habang naghihintay kay Evan. Yakap-yakap ko ang sarili habang pinagmamasdan ang bawat estudyanteng dumadaan. Nakita ko naman si Leia na lumabas mula sa building. Kumaway siya sa akin nang makita ako.“Thalia!” Masiglang aniya nang ilang metro na lamang ang
[39.1] Hindi ko alam kung ano ba talaga ang meron kung bakit sobrang saya ng mga estudyante. Maliban na lang sa pag-announced na walang klase simula ngayong gabi hanggang sa matapos ang acquaintance party na sinasabi nila. Lumabas na ang halos kalahati ng mg kaklase namin at kalahati na lang ang naiwan kasama na kaming apat. Iyong mga naiwan ay nakikipagkuwentuhan tungkol sa event na nasabi. Ayon na ibang naririnig ko ay nag-uusap na sila kung anong kulay iyong susuotin nila. Sobrang excited nila at ako lang yata ang hindi interesado sa event. Kahit pa na sabihing ito pa lang ang unang mararanasan ko ang ganitong event dito sa kanila. Kung ginagawa nila ito kada taon ay hindi pa ba sila nagsasawa? Gano’n at gano’n rin naman ang activities kapag acquaintance. “Bakit sobrang saya naman yata nila?” nagtataka kong tanong sa kanila. Iniharap naman sa akin ni Jason iyong upuan niya. “Bakit naman hindi?” ani Jason
[39.2]Napakunot pa ang noo ko kung sino ba iyong tinatawag niyang honey dito sa amin. Nasagot naman ang tanong ko nang pumunta siya sa gilid ni Jason at basta na lamang siyang lumingkis sa braso niya. Umikot ang mata Jason at pilit na inaalis ang braso ni Kim kaso ayaw maalis kaya hinayaan na lamang din sa huli. Masama ang tingin niya sa babae. Hay naku, Jason… Malawak ang ngiting ipinukol niya sa amin. Mukha naman napansin rin niya ang prinsepe na kaharap niya na nakaupo at nakamasid lang sa kanya. As usual ay wala man lang kaemo-emosyon lang makikita sa mukha ng prinsepe.Damn this vampire prince. He’s cold as ice.Pero ang guwapo pa rin.Damn it! Umayos ka nga Nathalia! Tumigil ka nga. Masama yan.Hindi ko namalayan ang sarili kong matagal ng pa lang nakatitig sa prinsepe. Buti na lang ay hindi ito nakatingin sa akin. Bumalik lang ako sa reyalida
[40.1]At katulad ng gusto ng prinsepe ay bumalik na ako kung saan ko sila iniwan kanina bago pumatak ang hating gabi. Pagbalik ko ay naabutan ko silang nagkukuwentuhan. Wala na rin si Kim roon. Mukhang nakahinga ng maluwag si Jason dahil naabutan ko siyang ang lakas na ng tawa samantalang kanina na naroon pa si Kim ay hindi na maipinta ang mukha niya. Sino nga ba naman ang hindi mababanas sa babaeng ‘yon e kung makalingkis kay Jason ay akala mo linta. Hays…Ano namang pinag-uusapan nila?Napatingin ako sa mga pagkain na nasa mesa. Bumili na pala kaagad sila.“Thalia’s back. Well then, let’s dig in!” Naiiling na lamang ako kay Jason at saka tahimik naupo sa tabi ni Evan.Natatawa akong tumingin kay Jason na mukhang kanina pa yata siya nagugutom pero talagang hinintay pa akong bumalik.“Slow down,&rd
[40.2]Naglakbay ang isip ko sa buong byahe habang nakatingin sa labas at makalipas ang ilang sandali ay huminto ang sinasakyan namin sa harap ng isang mataas na gusali. Pinagbuksan kami ng lalaking nagmamaneho na hindi ko kilala. Nagtataka man ay sumunod pa rin akong lumabas ng sasakyan. Nauna ang prinsepe.Pumasok kami sa gusali at hindi nga ako nagkamali dahil isa iyong pamilihan. Grabe! Ang ganda ng mga damit girl. Ang gara naman dito sa kanila.Sa tagal ng pananatili ko rito sa mundo nila ay hindi ko inakalang mayroon pa lang ganito dito. Sa gitna ng pagkakapareho ng mundo nila sa mundo ng mga ordinaryong taong kagaya ko ay hindi pa rin maiaalis ang pagkakaiba. Katulad na lamang ng kalangitan dito sa mundo nila ay medyo makulimlim na animoy babagsak ang ulan kahit hindi naman. Iyong isang araw lang yata na nasa taas kaming bundok ni Nykee medyo tumirik ang araw. Once in a life time lang daw ang araw kung saan napakainit.&
[41.1]Noong simula na nagkamalay ako at napansin ang mga kakaibang nangyayari sa paligid ko ay sinabi ko sa sarili ko na hindi dapat ako mapalapit at magtiwala sa kahit na sino sa mundong ito kung saan hindi nararapat ang isang ordinaryong katulad ko. Kahit pa na si Myra at Bryan o si Nykee na katulad kong ordinaryo rin. Trusting someone will just give them the reason to betray us. Akala mo kakampi mo na, iyon pala ay tinitira ka na patalikod. Another reason why I told myself that I should trust no one is because most of them wasn’t just like me. Vampires is a cunning creatures. They are my predators.Pero kahit na ilang beses kong sabihin sa sarili ko na hindi dapat ako mapalapit sa kahit na sino ay nagkaroon pa rin ako ng mga kaibigan. Katulad noong unang pagpasok ko dito sa unibersidad. Naka-engkuwentro ko si Jason at hindi nagtagal ay nakilala ko si Nykee. Noong muntik na akong lumabag noong panahon na nagtangka akong pitasin ang bunga ng puno
[41.2]Akala ko ay kung saan lang kami pupunta, iyon pala ay sa library lang din naman. Halos hindi gaanong marami ang tao sa campus dahil na rin siguro sa walang klase ng isang linggo para kuno sa acquiantance party na nasabi. Halata sa mga estudyante ang sayang nararamdaman at ako lang yata ang hindi iyon maramdaman.What’s so special about acquiantance party anyway? Sasayaw ka lang naman. Tss.Nakasunod lamang ako sa prinsepe at hindi na nagtanong kung anong ginagawa namin dito. Nakarating kami sa dati naming puwesto at naabutan si Nykee at Jason roon. Minsan ay parang gusto ko ring i-ship ‘tong dalawa kaso parang hindi naman sila gagana. Parang wala naman silang chemistry katulad noong kina Myra at Bryan.“Magandang gabi, binibining Nathalia,” magalang na pagbati ni Jason sa akin na nakangiti. Iba yata mood ng lalaking ‘to ah.“Ewan ko sa iyo,” sag