"Nang gabing iyon napatay ko siya, alam kong kasalanan kong lahat. Dahil naunahan ako ng pagkaduwag na ipaglaban ka hanggang dulo pero binitiwan kita at ginawa ko lahat para lang kapootan mo ko.." dagdag niya.It feels like it happened just yesterday. Gumapang ang lamig sa buo kong katawan, pinanginginig niya ang buo kong kalamnan sa mga narinig ko galing sa lalaking ito. He was still sobbing and kneeling infront of me. But I regain my strength by having my ego back. Ang luha ko tumigil sa pag-agos. The truth he was telling me right now is not important to me but for him its something he was guilty of because he was coward and selfish."Bitawan mo ko.. tingin mo pagnalaman ko ang totoo babalik ako sayo?." Sabi ko habang pinilipit niyang abutin ang kamay ko. Pero hindi ko pinayagang mahawakan niya ako ulit."Go to jail because you ki*** your brother and please dont ever come to me. Masaya na ako sa buhay ko. Oh baka gusto mo magthank you pa ako sayo.. At ipupursue ko ang divorce sa aya
Rayne Pinaranas niya sa akin ang ginawa ko sa kanya noon. But this time mas masakit dahil alam kong wala ng ni katiting na pagmamahal ang natitira para sa kin. Hindi ko na mapipilit pa siyang bumalik sa akin. Sobra ang kanyang galit to the point na sinumpa niya ako. She'll pursue it. -Pinagmamasdan niya ang basong halos mapuno ng alak. Sinisimsim niya ito at habang inaalala ang tagpo ng pagtatama ng kanilang mga mata ni Zarina sa mismong bar na ito. Napangiti siya dahil nagmatured na yung batang babaeng dinala sa kanya marunong na itong magsaya at kahit na mabuhay na wala siya sa tabi. Naalala niya rin ang unang beses na yumakap ito sa kanya sa takot nung nasa rancho pa sila. Lalo siyang napailing dahil hindi naito mangyayari ulit hanggang sa alaala nalang ito. It was him who loose and hurt. Umalis siya dahil bumabaha na ng alaala ang isip niya sa lugar naiyon. Kahit umuulan ng gabing iyon hindi naging hadlang kay Rayne ang magpalipat lipat sa mga bar.Nagpalipat lipat ako sa mga ba
Nasa isang photoshoot si Zarina ng bigla siyang haklitin ni Mamy Pie dahil sa isang emergency call. Nakabikini lang siya nun para sa darating na summer outfits para sa isang brand. Dali dali siyang nagpalit ng damit at tinungo ang kanyang telepono.Halos Isang buwan narin naman ng huli silang magkita ni Rayne sa restaurant. Matapos yun ay wala na siyang natanggap na pangungulit sa lalaki. Ngunit kahit siya ay busy nakapag file parin siya ng Divorce para maisaayos ang paghihiwalay nila ni Rayne. At baka yung tawag na ito ang hinihintay niya ngunit nabakas ang lungkot at pag-aalala sa kanyang mukha ng magsimulang magsalita ang nasa kabilang linya."Hija..its Mom.. gusto ko sanang makita ka at makapagusap tayo. Sana mapagbigyan mo ako.""Saan po tayo magkikita?""Dito sa mansyon Hija.. sana ngayong gabi.""Okay po darating po ako.."At nawala ang nasa kabilang linya. Ramdam niya ang pagkagaralgal ng boses nito at mukhang nanghihina hindi na ang masayahing boses noon. "Malungkot ka? Anun
"Last month akala ko hindi na siya magigising. He caught an accident. I can't afford to lose another man. His dad died ng malaman niyang si Rayne ang nakapatay sa basta*do niya. He cast him off and threaten to be in jail dinamdam niya ito at dirin naman nagtagal ang buhay niya."Naikuyom ko ang may kamay ko habang nagkukuwento ang ginang. It was the night we met. 'anung ginawa niya sa sarili niya.'"Hija, ng magising siya mula sa 15 days na pag kaka-coma his vision blurred and until he was totally blind. Napinsala ng husto ang kanyang mata sa aksidente kaya imposible ng makakita pa siya. At sa nakikita kong sitwasyon sa araw araw ay hindi na rin siya makakabalik sa pagtatrabaho. At sa ngayon si Carlos ang nasa kumpanya.."Wala akong maisip na maisagot sa aking kausap dahil hanggang ngayon hindi parin ako makapaniwala sa sinapit ni Rayne. Tikom ang aking bibig sa pagkabigla. Laking gulat ko ng abutin ng ginang ang aking kamay."Hija, hindi kayo totoong divorce ni Rayne he never filed
I stay dahil naawa ako sa kalagayan niya. Because of that accident he got blind. I will be his caregiver for the mean time but my identity still hidden dahil hanggang ngayon ayokong isipin niya na ginagawa ko ito kasi mahal ko parin siya. Naawa lang ako at sa kanyang ina yun lang yun. I get up and prepare myself to face my nemesis.Nakita ko silang nagbe-breakfast sa may hardin at pagkakita sa akin ng kanyang ina ay minostrahan niya akong lumapit sa kanila at sumabay sa umagahan."Siya nga pala Hijo..nag-hire ako ng magaalaga sayo. Maging mabait ka sa kanya. Itigil mo na yung pagbabasag mo dahil lahat nalang ng katulong natin dito aalis dahil sa hindi na nila kaya ang ugali mo. Ang pangalan niya ay-"Binulungan ko ang ginang 'Jane' ang ipakilala niya."Jane- siya si Jane mabait siya anak at napakaganda.""Wala nang mas gaganda sa asawa ko mom.. si Zarina lang ang maganda." Masungit niyang sagot sa kanyang ina.Gusto kong umiyak ng oras na iyon dahil sa kabila ng kapansanan niya ay p
Mga ilang oras bumalik ako sa kanyang kwarto dala dala ko naman ang kanyang miryenda kasama ang ilang gamot na kailangan niyang inumin. Nagulat akong nasa lapag siya at umiiyak. He was unstable and still in trauma. "Zarina..Zarina...kinalimutan mo na ba ako..hindi na kita masusundan at kahit pagmasdan mula sa malayo. F*** f*** this life.." he was shouting and all I did is to try to lift him up but he was too strong. Ako lang ang nadala at napadapa lang ako sa kanya. Puno ng lungkot ang kanyang mukha. At kung alam niyang ako ito hindi na siguro siya malulungkot pa. Ngunit nalunod lang ako sa kanyang mga mata into his emotions and this situation. He grab me and hugged me."Zarina.." he whispered. Pinilit kong makawala sa kanyang bisig ngunit hindi ko kaya. Napakalakas niya. Now he was kissing my forehead and my nose till our lips touch but I didn't respond.'its not me..' sabi ko sa isip ko. Pero kahit pinipilit kong makawala sa kanya hindi ko magawa. Hinalikan niya ako ng punong puno
Sinamahan ko siya sa kanyang kwarto dahil ayaw nanaman niyang lumabas para maghapunan. Bahagya niya lamang binawasan ang pasta at bumalik sa kanyang pagkakahiga. Nuo'y malakas ang ulan at isinara ko ang bintana dahil sa lamig na pumapasok sa loob ng kwarto.'Hay' ang tanging naiusal ko habang pinagmamasdan ko siyang nakahiga patagilid. Nakikita ko sa kanya ang kalagayan ko nung matapos akong masagip sa pagpapakamatay ko. It seems I'm still alive but I'm dead in the inside. Napansin kong may luhang patuloy na umaagos. Tahimik lamang ang bawat hikbi nito at nagsimula na akong hindi mapalagay dahil sa wala itong hinto ng kakaiyak. Kaya napag pasiyahan kong umupo sa tabi ng kama.I even wipe his tears that's keeps on flowing. "Pwede ka ng pumunta sa kwarto mo...Iwanan mo na ako dito."Umiling si Zarina dahil ayaw niyang iwan sa ganung sitwasyon si Rayne. Gustong gusto na niyang magsalita at umamin ngunit bakit hindi niya magawang maging totoo kahit pati siya ay nahihirapan. Walang sali
Natagpuan nalamang niya ang sariling nakatulog sa tabi ni Rayne. He was hugging her while her head was buried in his neck.Naalimpungatan si Rayne ng maramdaman ang dalaga sa tabi niya. He even push her kaya nalaglag siya sa baba. Dahil sa sakit na naramdaman napaungol si Zarina at muntikan na siyang makapagsalita.'F*** ang sakit ng balakang ko.'"Anung ginagawa mo dito sa kama ko. Paano nalang kung may makakita sa atin. Did mom ask you this..???"Unti unti siyang tumayo at himas himas ang balakang niya. "Ahh'...hmm." Ungol niya."Get out ....and your fired.." Sigaw ni RayneUmalis nga siya na hawak hawak ang balakang niya. Paglabas niya ay nakita siya ng matanda kaya pinuntahan siya at tinulungan makarating sa pinakamalapit na upuan."Hija..galing ako sa kwarto mo..wala ka dun kaya dito na ako dumeretso. Anu ba ang nangyari at ganyan ang itsura mo???""Nakatulog po ako sa tabi ni Rayne.""Oh ano..may nangyari ba sa inyo? Magkakaapo parin ba ako????Sabi ko naman sayo mahal mo pa yun