03- TWENTY-SIX

I spend my whole week studying and sometimes I would go outside for a walk. Minsan naman ay pumupunta lang ako sa malapit na park and watch children play with their parents.

Hindi ko narin nakita ang tatlong loka loka kong kaibigan. Hindi rin nila ako tinawagan pagkatapos naming mag mall nung Monday. It is Sunday already kaya nagsimba nalang ako kaninang umaga. And for your information kahit na demonya ako at pwede na ngang pumalit sa trono ni satanas eh hindi ako napapaso kung pumapasok ako sa mga simbahan.

Ngayon andito ako sa terrace and just watching the city. Maganda kasi dito eh kahit hindi gabi, you can feel peace. And baka pwede rin akong mag spot ng mga gwapo dito.

Pumasok na ako sa loob ng unit ko after 30 minutes. I felt hungry and I am kinda lazy to cook so napagisipan ko nalang na bumaba and eat something sa isang fast food. Hindi din pala ako kumain kaninang morning cause malapit na akong malate sa misa.

I am now waiting for the elevator and I am just wearing a oversized t-shirt and shorts. I am wearing  my rubber shoes too. Hinayaan ko lang na nakalugay ang kulay black with red kong buhok dahil nakakacup din ako.

Dumating na ang elevator and pumasok na ako. The door of the elevator is about to close when an arm stopped it from closing. Bumukas ulit ito, at nakita ko ang isang lalake.

Pumasok na ang lalaking mga 6'1 ang taas cause my height is about 5'8. He is wearing his jersey number 26, his black rubber shoes and may dalang bola. Siguro papunta to sa court. Gwapo, maputi pero mas maputi ako, ang bango,and the way he style his hair. Ang lakas ng dating pareh.

Pipindot na sana ako ng floor ko ng bigla siyang magsalita.

"What floor miss?" Tanong niya.

"Ahmm 1st floor. Thank you!" Sagot ko sa kanya.

It is kinda akward dahil kami lang dalawa ang nasa elevator, and nandito pa yung unit ko sa ika 6th floor, siguro sa kanya rin.

Nakababa na ako ang elevator sa 2nd floor siguro magaouting yata yung mga pumasok dahil may dala pang salbabida. Pumasok ang dalawa pang babae, siguro mga 7 silang pumasok and dahil sa katangahan ko hindi ko napansin kanina na hindi pala mabuting nakatali ang isang liston ng aking sapatos. Kaya ayon natapakan ng isang babaeng kakapasok lang and I got out of balance.

I was about to fall on the floor when an arm catch me from falling. I looked up and found out that it was the arm of the basketball player kanina.

Tumayo kaagad ako ng maayos. Nakakahiya.

"Oh shoot. I'm very sorry. Thank you!" Pagpapasalamat ko.

"No problem. Just be careful next time." Sabi naman niya, and I just smiled at him.

Akala ko pagkatapos noon ay bibitawan ng na ang bewang ko, but he didn't and mas hinigpitan niya ang hawak dito. Hawak naman niya sa kabilang kamay ang kaniyang bola.

Nakarating na kami sa 1st floor and kaming dalawa lang ang lumabas I think sa parking lot dederetso yung mga kasama namin sa loob ng elevator.

I was shocked when the basketball player guy kneeled infront of me and binitawan muna yung bola niya sa isang kamay.

Lumapit siya sa aking mga sapatos at itinali yung mga liston ko ng maayos kahit yung isa lang naman ang natanggal.

"I can do it myself." Tarantang sabi ko.

"Just stay still." Sabi niya naman kaya hindi na lang ako gumalaw.

Pagkatapos niyang gawin iyon ay kinuha na ang bola niya. He was about to go but I stopped him and said,

"Thank you so much! 26!" Tinawag ko nalang sa kaniya na ikanatawa niya. Yon lang kasi nakita ko sa jersey niya.

"Bye!" He simply said and left.

Naglakad na ako palabas ng building and pumunta sa pinakamalapit na fast food store. Pumila na agad ako sa cashier pagkapasok ko sa isang store.

"Miss, one order of spaghetti with chicken and one can of coke please." Sabi ko sa babaeng na nasa cashier nung ako na yung magoorder.

"Okay po ma'am. 175 pesos po." Sabi naman niya.

200 na lang yung binigay ko sa kanya and yung sobra sabi kong ilagay na lang doon sa malaking lata where the money is turn over sa mga ampunan. I would always do like that kapag may nakikita akong mga cans ng ganoon, cause I love kids.

Umupo na ako sa bakanteng mesa doon. After some minutes dumating na yung order ko. Kumain ako ng mapayapa habang nagiiscroll sa I*******m.

Muntik ko ng makalimutan yung concert napupuntahan namin. Lorry said na Tuesday daw yon and it is Monday na bukas.

Buti nalang at nakita ko yung post ng mga tao dito sa social media.

"Can I seat here miss? Wala na kasing chair eh." A man spoke infront of me.

Napataas bigla ako ng tingin, because I know who that man is.

"Kuya Migs!" I stood up and hug the person in front of me.

He is kuya Miguel and I call him kuya Migs. His the brother of first love which technical became my ex lover.

"It's been so long,Cali! How are you?" Tanong niya.

"Never better, kuya. Ikaw kamusta ka?" Tanong ko sa kanya.

"Ito okay lang naman. Duty ko kasi ngayon diyan sa malapit na Hospital and I guess diyan muna ako pansamantala." Sagot niya. 

He is a doctor by the way.

"I am so sorry for what my brother did to you,Cali. Alam kong nasaktan ka ng husto,cause kahit kame alam namin na nagbago siya. He is not the sweet little boy anymore who used to be your childhood bestfriend. Pero alam ko ring nagbago na siya ngayon. Have you tried talking to him?" He said.

Yes. You read it right. He was my first crush and first love. He was my favourite person, cause his my childhood bestfriend. And all of that vanished when he became my ex lover.

"Kuya Migs, I know that you are sorry but you don't have to. Briel didn't lie on what he said. Briel believed that we can both shine even more brighter when we part our ways. He was right. I was just shock that time because I thought he felt the same. And turns out I was wrong. Yes, siya yung sumira sa lahat ng pinagsamahan namin and we can also say na you know, he broke me down too. But he made me realize na hindi lahat ng bagay hindi pwedeng makumpuni kung nasira na ito, and I am one of those things na nakaya pang maisalba." I explained.

He just smiled at me at kumain na lang kame ng tahimik. Nung tapos na akong kumain nagpaalam na ako sa kanya upang umuwi na.