Tama ba ang narinig ko? Nakikipaghiwalay siya sa akin? Hindi man lang ba niya hihintayin ang paliwanag ko? Hindi ko na nagawang humarap sa kanya at nanatiling nakatalikod habang nilulukot ang hawak kong litrato.
Ito naman talaga ang kahahantungan namin, eh. Ito naman talaga ang gusto ng papa niya, ang maghiwalay kami.
“Mabuti pa nga.” Sabi ko kasabay ng pagtulo ng luha sa pisngi ko. Dali-dali akong tumakbo at bumalik sa dorm, mabuti na lang ay natutulog pa si Ayesha. Agad akong dumiretso sa banyo at doon umiyak ng umiyak. Ganito pala kasakit ‘yon, isa na nga ito sa mga dahilan kung bakit ayaw kong pumasok sa isang relasyon.
Sinubukan kong wag isipin si Thunder ngunit hindi ko magawa. Kasalukuyan akong nasa classroom at tahimik na nakikinig sa prof. Ramdam na ramdam ko naman ang tensyon sa pagitan ni Thunder at Axel kahit na hindi ko sila tignang pareho.
“Find your partner for today’s activity.” Pag-announce na pag-announce ni Sir noon ay bigla akon
Rain’s POVWala na talaga akong idea kung ano pa ang dapat kong gawin. Tinawagan ko si Zea ngunit hindi ako makahanap ng tamang salita na pwedeng sabihin sa kanya. Blanko ang isipan ko at tanging paghikbi lang ang tanging nagawa.Lumipas ang oras at hindi ko na nagawang bumalik sa klase. Nanatili na lamang ako sa rooftop, tahimik akong nakaupo at sinusubukang wag isipin ang problema. Papikit na sana ako nang maramdaman kong may dumating.“Nandito ka lang pala.” Hingal na hingal na sabi ni Jiro nang maupo ito sa harapan ko para magtama ang paningin namin.“Jiro.” Iyon lang ang lumabas sa bibig ko bago niya ako tapik-tapikin ng marahan sa ulo habang nakangiti.“Iiyak mo lang ‘yan.” Sabi niya kaya kahit pagod na sa pag-iyak ay tumulo na naman ang luha ko. Okay na rin siguro ito, kailangan ko talagang ilabas ang lahat ng sakit hanggang sa wala nang luha ang lumabas sa mga mata ko.Hinimas-himas niya ang l
“Porn porn!” Sigaw ni Thunder nang isara niya ang pinto, dahilan para umalis si Liam sa ibabaw ni Ayesha.“Nakapatong lang, porn agad? Hindi ba pwedeng na out of balance lang kaya nasa ibabaw niya ko?” Paliwanag ni Liam at napahawak na lamang ako sa dibdib ko. Akala ko kung ano na ang nangyari.“Eh bakit ba kasi umaakyat ka sa balkonahe? Alam mo namang paranoid ako ngayon, eh.” Reklamo ni Ayesha nang maupo siya sa kama.“Sinisigurado ko lang na safe ka.” Ani Liam.“Sus. Breezy, pero teka bakit? Ano bang nangyari? Bakit ka napaparanoid?” Tanong ni Thunder. Hindi pa nga pala niya alam ang tungkol doon. Hinawakan ko siya at saka naupo sa kama ko habang kaharap namin sila Liam na nakaupo naman sa kama ni Ayesha.“Naalala mo ba ‘yung kwinento ko sa’yo noon na may napulot akong bote na may kulay asul na papel sa loob?” Tanong ko kay Thunder at tumango naman siya. “Nakapulot na naman ako kagabi at ang nakalagay sa sulat ay ‘Let’s start with your Beb
Rain’s POVHindi ako mapakali sa labas ng emergency room dahil sa nangyari. Kasalanan ko kung bakit iyon nangyari, hindi ko binantayang maigi si Ayesha. Tinignan ko si Liam at nakitang balak nitong suntukin ang pader, mabuti na lang ay napigilan ko siya.“Liam. Tama na ‘yan, walang may gusto sa nangyari, okay?” Marahan ko siyang hinila para maupo at pakalmahin.“H-hindi namin naabutan. Yari talaga sa’kin ‘yon kapag nahuli ko kung sino ‘yon.... Kamusta si Ayesha? Anong lagay niya ngayon?” Hingal na tanong ni Thunder pagdating nila. Mukhang ang layo-layo ng itinakbo nila.“Wala pang sinasabi yung doctor.” Tipid na sagot ni Liam habang nakayuko.“Cr lang ako.” Paalam ko at saka nagmadaling umalis. Mukhang hindi ko na kayang itago ang nararamdaman ko.Pinilit kong maging matatag sa harapan nila ngunit hindi ko na iyon kayang panindigan pa kaya pagpasok na pagpasok ng banyo ay roon ko inilabas lahat ng luh
Monday na at laking pasasalamat ko na lang talaga na hindi gano’n kalala ang nangyari kay Ayesha kaya nakabalik na rin siya agad ng Academy. Hindi muna siya makakapasok kaya pinakiusapan ko si Liam na bantayan muna si Ayesha.Hindi na rin nagpadala ulit ng sulat ang taong iyon ngunit ito kami ni Thunder at pilit inaalam kung sino ang misteryosong tao na iyon. Hindi rin siya nag-alinlangan na komprontahin si Jiro about doon sa face mask.“May kinalaman ka ba sa mga sulat na natatanggap ni Rain?” Diretsong tanong ni Thunder. Hindi na siya nagdalawang isip pa kahit na nasa classroom kami at may professor sa harapan.“Thunder. Wag muna natin ‘tong pag-usapan. Nasa klase tayㅡ”“Anong pinagsasabi mo?” Hindi ko naituloy ang sasabihin dahil nagsalita si Jiro, namuo na naman tuloy ang tensyon sa dalawa.“What’s with the noise there?” Tanong ni Sir nang tumayo siya pero nanatili ang tensyon sa dalawa at hindi iyon pinansin. “By the way. You’ll be having Team buil
Mabilis lumipas ang araw. Weekend na naman, isang linggo na rin ang nakalipas noong huli akong makatanggap ng sulat, nakakapagtaka dahil noong magtanong kami kila Jasper at Jiro ay natigil na rin ang pagbibigay sa akin ng sulat. Wala ring kahinahinalang tao sa paligid at wala pang nagtatangkang manakit kay Thunder.Sa ngayon, ito ako at nag-aayos ng gamit dahil maya-maya lang ay aalis na kami papunta sa resort kung saan kami magt-team building. Sayang nga lang dahil hindi makakasama si Ayesha. Kailangan niya pa kasing magpagaling.“Beb, tignan-tignan mo si Liam, ah? Baka gumawa ‘yan ng kalokohan.” Bilin ni Ayesha mula sa kabilang linya.“Oo beb, takot lang niya sa’yo. Bakit kasi ayaw mo pa siyang sagutin?”“Quiet ka lang, ah? Ano kasi, k-kami na.” Napatayo na lamang ako sa kama dahil sa narinig ngayon-ngayon lang.“Ano? Kailan pa?!”“Noong bumisita siya rito pagtapos ng laban nila sa ground zero. Hmm sorry Beb, hindi ko sinabi agad.” Ngumiti ako n
“Tama ba ‘tong ginagawa natin? Baka mapagalitan tayo.” Ani Jp, hindi na kasi kami umattend sa pangalawang activity at minabuting hanapin na lang si Thunder. Medyo madilim na rito sa resort, masyado rin itong malawak kaya tiyak na mahihirapan kami sa paghahanap.“Ayon. Si Thunder ba ‘yon?” Tanong ni Liam at saka tumuro sa mapunong bahagi ng resort. Agad kaming tumakbo papunta roon.“Thundㅡ”“What the fuck!” Sigaw niya, dahilan para magtaka ako pero kahit ganoon ay nakahinga ako ng maluwag dahil wala namang nangyari sa kanyang masama.“Anong ginagawa mo rito?” Tanong ko nang tuluyang makalapit sa kinatatayuan niya.“Sineset up ko ‘tong lugar. I’m going to surprise you, but what the hell. Bakit kayo nandito?” Tanong niya kaya nahampas ko na lamang ang braso niya habang naluluha.“Akala ko kung napano ka na! Nakatanggap na naman ako ng sulat.” Sabi ko, dahilan para biglang mapalitan ng galit ang ekspresyon ng mukha niya. Natahimik kaming lahat hanggan
Kinabukasan, maaga akong nag-asikaso para sa unang subject. Gumugulo pa rin sa isipan ko ang nakita kagabiㅡSi Emerald, hindi kaya isa siya mga gumagawa nito sa akin? I mean nagkaaway kami dati kaya hindi imposible.Ngayon ko lang din napagtanto na magkaiba ang height noong taong naka-facemask na itim at iyong taong nakamaskara na sumaksak kay Ayesha, dahil ang taong iyon, mas matangkad siyaㅡhanggang balikat lang niya kasi si Ayesha.“Rain?” Narinig ko na lang ang boses ni Zea mula sa labas, agad kong kinuha ang bag ko at saka binuksan ang pinto.“Zea, Amethyst. Anong kailangan niyo?”“Anong ibig sabihin nito?” Tanong ni Zea at saka ipinakita ang picture namin ni Jiro sa rooftop na magkahalikan. Nanlaki na lamang ang mata ko at hindi agad nakapagsalita. Ito ‘yung araw na pangalawang beses akong hinalikan ni Jiro.“Teka Zea, nagkakamali kaㅡ”“Yung unang beses na makita ko kayong magkahalikan, okay lang sa akin, eh pero this time? Masasabi ko pa ba n
Ramdam ko ang sakit ng ulo ngunit pinilit ko pa ring iminulat ang mga mata ko at hindi inaasahan na si Thunder ang bubungad sa akin na ngayon ay duguan.“R-rain. Kaya mo tumayo?” Tanong niya sa akin at dahan-dahan akong tumango. Nilibot ko ang paningin ko apat na sulok ng kwarto at nakitang nakabulagta sila Axel at Jasper sa sahig.“Let’s go.” Aya niya kaya naman pinilit kong tumayo at inalalayan si Thunder palabas ng keen’s lab. Kahit na bugbog na ang katawan niya ay mayroon pa rin siyang sapat na lakas para makatakbo.“Saan na tayo pupunta? Ano nang gagawin natin?” Tanong ko at hindi siya sumagot hanggang sa makarating kami ng hideout. May kinuha siyang susi roon at lumabas din agad kami para dumiretso sa parking lot. Agad niya akong sinuotan ng helmet pagdating sa tapat ng motor niya kaya naman medyo kinabahan ako.“Thunder. Kaya mo ba? Gamutin muna natin ‘yang sugat mo.”“Okay lang ako. Kailangan nating makalayo rito.” Sabi niya at saka s